لواندوفسکی، من از رونالدو هم بهترم (عکس)

به گزارش "ورزش سه" رافائل گیکیوویچ دروازه‌بان لهستانی تیم آگزبورگ بازیکن چندان پراهمیت یا مشهوری نیست اما در بعدازظهر شنبه او بارها با شیرجه‌های خود مانع از گلزنی رابرت لواندوفسکی هموطن‌اش در خط حمله بایرن شد؛ لواندوفسکی تنها یک گل برای شکستن رکورد گرد مولر گلزن افسانه‌ای و تاریخی بایرن مونیخ لازم داشت و این اتفاق حاصل نمی‌شد.

او در نیمه اول چندباری برای این موضوع تلاش کرد و در نیمه دوم کمتر موقعیتی نصیبش شد؛ در طول مسابقه و با توجه به این‌که هانسی فلیک سرمربی تیم بایرن بازیکنانی که آخرین بازی‌شان را در بایرن پشت سر می‌گذاشتند، استفاده کرد بیم آن وجود داشت که هارمونی میزبان به هم بریزد. آن‌ها بعد از آن‌که با چهار گل به رختکن رفتند، در نیمه دوم دو گل از حریف دریافت کردند و زهر حملات‌شان هم کمتر شد.

اما در دقیقه 90 یکی از تعویضی‌ها، لروی سانه وظیفه خود را نسبت به هم‌تیمی مشهورش ادا کرد؛ سانه توپ را در پشت محوطه جریمه در اختیار گرفت و با یک ضربه خشک آن را روانه دروازه آگزبورگ کرد که گیکیوویچ نتوانست آن را مهار کند و وقتی توپ از او کمی فاصله گرفت، ناگهان رابرت لواندوفسکی مثل اجل معلق خود را به شش قدم رساند و با دریبل دروازه‌بان با پای راست توپ را به دروازه خالی فشار داد.

لحظه گلزنی لواندوفسکی.کمی قبل از سوت پایان و پس از 90 دقیقه تشنگی. بیخود نبود که او برای شادی از خود بیخود شد .

این لحظه به یاد ماندنی بوندسلیگا 20-21 با رکوردشکنی تاریخی لواندوفسکی به خاطر خواهد ماند؛ لحظه‌ای که لواندوفسکی پیراهن را از تن خود جدا کرد و به سمت پرچم گوشه زمین دوید و شادی دیوانه‌واری را به نمایش گذاشت تا هم‌تیمی‌هایش هم به سمت او هجوم بیاورند و بازی چند ثانیه بعد به پایان برسد.

بله این مسابقه‌ای بود که در آن 7 گل به ثمر رسید اما تنها گل رابرت لواندوفسکی از آن به یادگار ماند؛ اگر چه حداقل سه گل این مسابقه از ضربه لواندوفسکی زیباتر بودند. این لحظه‌ای بزرگ در تاریخ بوندسلیگاست، روزی‌که رابرت لواندوفسکی با وجود مصدومیت چند هفته‌ای توانست 41مین گل خود را در بوندسلیگا به ثمر برساند و رکورد دست‌نیافتنی گرد مولر را بشکند. گرد مولر بمب‌افکن آلمانی در دهه 1960 و 1970 گلزنی ترسناک بود که همه حدنصاب‌های گلزنی در فوتبال آلمان را به نام خود ثبت کرد.

آخرین تلاش دروازه‌بان آگزبورگ هموطن لوا برای ناکامی وی.اما این بار لوا چند صدم ثانیه زودتر به توپ رسید.

اما حالا مردی از لهستان این عنوان را به اسم خود می‌کند و به تنهایی بهترین گلزن تاریخ بوندسلیگاست؛ لواندوفسکی بازیکنی‌ست که اگر آلمانی‌ها او را در خط حمله خود داشتند، می‌توانستند ادعا کنند که مدعی اصلی کسب همه عناوین در سال‌های اخیرند اما او ملیت لهستانی دارد و اگر چه حالا بعد از یک دهه بازی در بوندسلیگا کاملا با خلق و خوی آلمانی‌ها خو گرفته اما پاسپورت لهستانی‌اش مانع از خیال‌پردازی آلمانی‌هاست.آلمانی‌هایی که 250 نفر از آن‌ها در ورزشگاه آلیانس حاضر بودند تا لحظات جذاب آخرین مسابقه فصل بایرن را جشن بگیرند؛ البته لواندوفسکی وقتی به سمت پرچم کرنر دوید، هیچ طرفداری در آن گوشه منتظرش نبود اما در دنیا طبیعی حداقل 70 هزار نفر این بازی را تماشا می‌کردند.

جالب است بدانید که بعد از 14 ماه این اولین حضور هواداران بایرن در ورزشگاه بود؛ این جمع 250 نفری که از بین هواداران گلچین شده بودند، بعد از 14 ماه اجازه پیدا کردند تا در مونیخ کف بزنند و آواز بخوانند؛ جالب این‌که آخرین حضور هواداران بایرن در ورزشگاه، به 8 مارس 2020 بر می‌گردد که 70 هزار نفر پیروزی خانگی دو بر صفر بایرن مقابل آگزبورگ را تماشا کردند.

جالب است بدانید که این 250 بلیط به شرح زیر تقسیم شده بود: 100 بلیط برای قهرمانان سلامت، 100 بلیط برای اعضای باشگاه، 10 بلیط برای باشگاه کودکان بایرن و 5 بلیط هم برای چهره‌های ویژه این مسابقه. رابرت لواندوفسکی، هانسی فلیک، هرمان گرلاند، میروسلاو کلوزه، دیوید آلابا، ژروم بواتنگ و خاوی مارتینز. چهره‌هایی که دیروز یک روز ویژه برای آن‌ها بود. به جز لواندوفسکی رکوردشکن، بقیه بعد از بالا بردن جام قهرمانی بایرن را ترک کردند.

از بین این جمع، اشک‌های ژروم بواتنگ مدافع تنومند بایرن بیش از دیگران دل هواداران را به درد آورد؛ او مدافعی فوق‌العاده در جمع مونیخی‌هاست که حالا جای خود را به چهره‌های تازه‌ای می‌دهد. یکی دیگر از اعضای بایرن پرافتخار که چنان فلیک را در آغوش گرفت و سر روی شانه او گریه کرد که همه برای لحظاتی رکورد لواندوفسکی را فراموش کردند. اما در نهایت این لوا بود که روز پایانی بایرن در بوندسلیگا را ویژه کرد، با گلزنی و رکوردشکنی و البته نمایش اندام عضلانی‌اش که دست کمی از رونالدو ندارد.