یادداشت :رونالد کومان، هلندی سرگردان

به گزارش "ورزش سه"، این اولین برد تاریخ گرانادا در نوکمپ بود. این اولین نبردی بود که با برد در آن، بارسا می توانست به صدرجدول (در طول این فصل) برود و تا روز آخر حفظش کند. این بازی پتانسیل مبدل شدن به یک رویا را داشت که تبدیل به یک کابوس تلخ شد. و شبی که می شد مادر همه خوشی ها لقب بگیرد نام دیگری برای خود برگزید و به پدر همه باخت ها تغییر چهره داد.
دیدارهایی نه فراموش می شود و نه جای زخمش به این زودی ها التیام می یابد. اگر بارسا در این فصل نتواند قهرمان لالیگا شود، تا چندین دهه هوادارانش، رونالد کومان و تیم فعلی را با شکست برابر گرانادا به یاد خواهند آورد. 29 آوریل 2021 همان شبی بود که طرفداران بارسا برای فرا رسیدنش ثانیه ها را می شمردند. با بهترین لباس‌ها و شیک‌ترین ست‎ها، خودشان را آماده یک برد خانگی برابر تیم میانه جدولی می کردند تا سرانجام بارسا با کومان طعم صدارت در لیگ جاری را بچشد. صدری که اگر به چنگ می آمد احتمالا پا برجا می‌‎ماند تا شب جشن قهرمانی.فقط و فقط 5 دیدار باقی مانده و در صورت شکست گرانادا فاصله نسبتا خوبی با اتلتی و رئال ایجاد می شد. همه آماده سور و سات بودند و چشمک فریباگونه به جامی که محال به نظر می رسید شکارش به این زودی ها.
اما صبر کنید. مگر این بازی به واسطه ارزش و اهمیتش یک "پیکار بزرگ "محسوب نمی شد؟بله گرانادا به هیچ وجه سطح و اندازه این تیم‌ها را ندارد؛ اتلتی (لیگ)، یووه و پاریس (اروپا)، رئال (ال کلاسیکو) و بیلبائو (سوپرجام). بارسا با کومان یَک یَک آن بازی های حساس و بزرگ را باخت اما این بار گرانادای معمولی بود و یک بازی برای رفتن به صدر. باور کنید نه آن باخت ها شانسی بود و نه باخت باور نکردنی برابر گرانادا. 

هنوز مشخص نیست که لاپورتا برای فصل آینده چه تصمیم برای نیمکت بارسلونا دارد؛ حفظ کومان یا به خدمت گرفتن سرمربی جدید

کومان حریصانه منتظر مربی گری در سال دوم است اما چرا باید این فرصت در صورت موفق نشدن در لالیگا به او داده شود؟ پشت دیوار شانس و اشتباهات داوری و این دست از توجیهات پنهان شدن، بدترین راهکار برای بارسا و طرفدارانش است. 
سوال اصلی و مهم این است که چرا تقریبا و تحقیقا بارسا با کومان تمامی بازی‌های حساس را باخته و پا پس کشیده است؟ پشت این سلسله ناکامی‌ها چیست؟ دلیل این حجم از کم آوردن ها در بزنگاه‌های سرنوشت ساز چیست؟ چند نفر در تمام جهان بودند که حدس می‌زدند گرانادا در خانه بارسا نه مساوی بگیرد که با تنها چند حمله این تیم را دو بر یک ببرد؟ هنوزکار به پایان نرسیده و نمی شود مدعی شد از بین چهار تیم بارسا، رئال، اتلتی و سویا کدام قهرمان می شوند اما آنچه کومان پنجشنبه شب با هواداران بارسا کرد، چیزی نیست که حالا حالاها از پس ذهن آشفته و کلافه آنها پاک شود.  چند سوال مهم و بی پاسخ است که کومان باید دلایل شکست هایش را در پاسخ آنها پیدا کند.

1-  اگرچه پست اصلی و قابلیت‌های کلیدی فرانکی دی‌یونگ در میانه میدان است اما وقتی بارسا در خط دفاعی مشکلات بسیار جدی و تقریبا لاینحلی را  دارد چرا باید جا به جایی خوب کومان و به دفاع آوردن دی‌یونگ بعد از یکسری نتایج درخشان فراموش شود؟ پیکه بعد از مصدومیت طولانی مدت با آمادگی نصفه و نیمه به دفاع بازگشته اما در دفاع سه نفره مد نظر کومان، محال است گلی خورده شود و در آن رد پایی از این سه نفر نباشد؛ مینگِسا، اومتیتی و لنگله. 
دست کومان در میانه میدان تفریبا باز است اما در خط دفاع نه. با این وجود او دی‌یونگ را به مرکز زمین آورد و تاوان سنگینش را ابتدا در ال کلاسیکو داد و سپس گرانادا با تنها 3 حمله مهم دو گل زد. نمایش مضحک و باورنکردنی اومیتی و مینگسا در گل نخست و تکرار آن سیرک توسط پیکه در گل دوم، تاوان بزرگ کومان بود. حالا 5 بازی باقی مانده و تردید نکنید با توجه به سطح نازل این مدافعان، بارسا بازهم سوپزایز می شود.

بخشی از مشکلات کومان در این فصل به نداشتن گزینه های لازم در خط دفاعی برمی‌گردد

2-  بازی دادن به جوانان زیر 19 سال خوب است اما در تیم های بزرگ و سطح اول جهان نه این فلسفه اولویت محسوب می شود و نه با توجه به هزینه های بسیار سنگین،توجیه دارد. بارسا نه اورتون است نه والنسیا ونه حتی تیم ملی فوتبال هلند. مسی با تمام اعجوبه بودنش هرگز شبیه پدری، موریبا و فاتی در 17 و سپس 18 سالگی بازیکن ثابت ترکیب بارسا نبود. این اتفاق عینا برای ژاوی و اینستا و بسیاری از ستاره های محصول لامسیا هم تکرار شد. اما اولویت های کومان کاملا متفاوت است. در آینده دار بودن این بازیکنان جای هیچ گونه شک و تردیدی نیست اما یکی از دلایل شکست های بارسا در بازی های بزرگ که شرحش پبیشتر رفت همین موضوع است.پدری 18 ساله طبیعتا مقابل اوساسونا و الچه می تواند در حد یک 18 ساله عالی باشد اما نمایش او برابر رئال، پاریس و یووه را نگاه کنید؛ محو محض میدان.

اگر فاتی مصدوم نمی شد طبیعتا این قصه عینا برای او هم تکرار می‌شد و حالا یک تازه 18 ساله شده دیگر به اسم موریبا. رئال هنوز میانه میدانش را به مودریچ 35 و کروس31  ساله می‌دهد و خوب و بد هم فاتح رفت و برگشت ال کلاسیکو می شود و هم بیشتر از بارسا در چمپیونز باقی می‌ماند. اما کومان برای رشد این چند 18 ساله، بهایی به سنگینی باخت درهمه نبردهای سرنوشت ساز را پرداخت می کند. در بارسا حتی اگر مسی هم باشی بهترین روش برای اینکه بهای رشدت، پر زدن جام ها نباشد، هزینه ستاره شدنت، محو شدن در بازی های بزرگ نباشد، می بایست پله پله وارد ترکیب شوی. اما دنیای کومان متفاوت است و اینگونه می شود که حتی اگر پدر موریبا سرمربی بارسا بود اینچنین سخاوتمندانه پسرکش را فیکس نمی‌کرد تا بارسا هزینه میدان دادن را سخت و گزاف بدهد.

آیا مسی همچنان باید در همه بازی‌ها 90 دقیقه کامل بازی کند؟ این یکی سوالاتی است که ذهن هواداران بارسا را به خود مشغول کرده است

3-  د رمورد مسی، نوشتن سخت است حالا تصمیم گیری جای خود. مخصوصا حالا که همه دغدغه بارسا و هوادارانش تمدید قراردادش است. اما این مسی چه شباهتی به سوپرستاره چند فصل قبل دارد؟ برابر گرانادا گل نخست را عالی زد ولی پس از آن با قاطعیت می‌شود او را بدترین بازیکن زمین معرفی کرد. چند قدم با توپ می رود، به قصد یک پاس مورب و عمقی و سپس لو دادن های متوالی.بارسا یک بر صفر جلو بود ولی آنقدر همه توپ ها به مسی ختم می شد که مدافعان گرانادا کار سختی برای خواندن بازی اش نداشتند. در اینکه ماندن مسی صد در صد به نفع بارساست تردیدی نیست اما بارسا برای فصل بعد یا یک مربی قاطع می خواهد که شهامت تعویض "مسی خسته" در دقیقه 70 را داشته باشد یا این مربی آنقدر بزرگ باشد که به مسی بگوید دیگر توان سابق را نداری و بهتر است از دقیقه 65 به بعد به میدان بیایی. آیا این شهامت در وجود کومان است؟ تا امروز که سر سوزنی این جرات را در او ندیدیم که شاید یکی از عللش همان برنامه تمدید قرارداد اوست. اگر مسی ماند ، کومان هم ماند، باید برای نجات دادن بارسا، اولویت را در این دوگانه (مسی و باشگاه) می بایست به بارسا داد تا فاجعه گرانادا و بسیاری دیگر از ناکامی ها تکرار نشود.با توپ لو دادن ها و راه رفتن های غیر مسئولانه ،حالا او در حال ایفای نقش دکتر جکیل و آقای هاید است! تنها شکست خانگی تاریخ بارسا مقابل گرانادا اینچنین حاصل شد. کومان از ماندش می‌گوید و عقیده دارد حقش این است که یک فصل دیگر بماند. اما بدون شک کلید این حضور در جامی است که پنجشنبه شب ناباورانه از دستش به زمین افتاد. 

پدری در بیشتر بازی های این فصل در ترکیب اصلی بارسا به میدان رفت

تکمله: نمایش‌های سینوسی کومان ، اصرارهایش روی بعضی و سپس تغییرعقیده در مورد آن فرد، تقریبا همه طرفداران بارسا را کلافه کرده است.در مورد سرجینیو دست و میگوئنزا درمورد لنگله و اومتیتی در مورد عثمان و بود و نبودش.در مورد ناگهان ثابت شدن سرجی روبرتو نا آماده در دفاع راست. باور کردنی نیست. 
این مشکلات شاید برای هر تیم و مر بی ای در 5 هفته ابتدایی هر لیگی بوجود بیاید اما در 5 هفته پایانی، کومان هنوز همان مشکلات را دارد. او حالا تنها  یک راه پیش رو دارد و آن قهرمان کردن بارسا در لالیگاست. شدنی است؟ شاید بله و شاید هم خیر.
بارسا با کومان تا امروز تقریبا همه بازی های حساس (منهای فینال کوپا دل ری) را به واسطه همان مهم بودنش واگذار کرده و حالا 5 فینال پیش رو دارد.مسی هم مشخص نیست دقیقا کیست؛ دکتر جکیل را می بینیم ویا آقای هاید قرار است پیش روی مان باشد. او قادر بود در دو نیمه متفاوت مقابل گرانادا با دو چهره ظاهر شود. در نیمه نخست گل بزند در نیمه دوم همان ها را نزند، توپ لو بدهد، راه برود و بدتر از همه سرمربی بزرگ تیم، شهامت حتی یک بار تعویضش را ندارد.مسی بزرگ است اما بارسا به مراتب بزرگتر.

برای حفظ این بزرگی تنها یک راه پیش روی آنهاست، یک مربی حقیقتا بزرگ را برمسند کار بنشانند.کسی که راه رفتن های کاپیتان تیمش را ببیند بلافاصله به خشم بیاید و با فریاد او را بیرون بکشد. این فوتبال است و هرچیزی غیر از این یعنی خیانت تمام عیار به یک مجموعه بزرگ با میلیون ها هوادار در تمام جهان.شاید این مربی بزرگ همان کومان پس از قهرمانی در لالیگا باشد. مردی که جام اولش را گرفته و از ان سو خیالش از تمدید قرارداد کاپیتانش جمع است.آن روز اکر کومان بود و مسی ماند دیگر نباید خبری از حضورهای 90 دقیقه ای درهر حالتی باشد.

مهدی طاهرخانی