آیا باید دوباره نگران استقلال بود یا ... ؟(نظرسنجی)

به گزارش ورزش سه ، ورای نتیجه تساوی در برابر پیکان که در هر شرایطی تارتار پتانسیل به دست آوردنش را دارد، استقلال همچنان مشکلات فنی کهنه‌ای دارد که با توجه به نزدیکی مسابقات آسیایی نگران کننده به نظر می‌رسد.

اصل و اساس ایده بازیسازی و طراحی بازی در استقلال مجیدی درست به نظر می‌رسد، ولی در فرم اجرا هنوز فاصله‌ی زیادی با استانداردها وجود دارد. 

سرعت بازیسازی و انتقال توپ بین خطوط با تمپوی (tempo) بازی دو مولفه‌ی متفاوت است. استقلال هم در سرعت انتقال و هم در ضرباهنگ بازی، کند و ناکوک به نظر می‌رسد. 

استقلال همچنان برای چیرگی فنی بر رقبای متوسط هم مشکل دارد. تسلط فنی در زمین مسابقه مرکب از طراحی درست بازی و اجرای منظم و ریتمیک ایده‌های تاکتیکی در زمین است. کادر فنی استقلال هنوز نتواسته است کنترل سرعت و ریتم تیم خود را به دست بیاورد. البته این مشکل مختص این یک بازی و حتی این فصل نیست. استقلال بعد از استراماچونی هرگز نتوانست نظم و ریتم درست و پایداری پیدا کند. بی شک عدم ثبات کادر فنی آبی‌ها یکی از مهم ترین دلایل این نقیصه است.

یکی دیگر از مشکلات استقلال در فصل اخیر نداشتن تنوع سبک بازیکن در خط میانی است. بعد از جدایی علی کریمی، استقلال مهره‌ای را از دست داد که خوب توپ می‌گرفت، بهترین انتخاب برای خارج کردن تیم از پرس حریف بود، توپ منتقل می‌کرد، توپ قطع می‌کرد، پاس آخر می‌داد، و روی هوا مهره‌ای قابل اتکا بود. این اعتیاد استقلال به داشتن چنین هافبک جامع‌الشرایطی هنوز درمان نشده است. به یاد بیاورید که استراماچونی هم ریتم بازی تیمش چقدر وابسته به حضور کریمی بود. ساختن یک بازیکن از داشته‌های فعلی استقلال، که بتواند تمام آن مسئولیت‌ها را به عهده بگیرد، بسیار سخت است. محمود فکری که احتمالا اعتقاد داشت مشکل توپ رسانی در خط میانی بازی محافظه‌کارانه ریگی در فاز حمله است، تلاش کرد با کنار گذاشتن ریگی تمام مسئولیت‌های کریمی را به رضاوند بدهد، که تجربه موفقی نبود.   

فرهاد مجیدی در این چند بازی نشان داده است که راه حلش تقسیم وظایف کریمی، بین ریگی و اسماعیلی است. ریگی کمی جسورانه‌تر از گذشته در بازیسازی شرکت می‌کند، و فرشید هم کمی مسئولانه‌تر در فاز دفاع. شعاع حرکتی هر دو بازیکن هم به وضوح نسبت به گذشته تغییر کرده است. ولی باید توجه داشت که این تغییر نقش‌ها و وظایف ریسک‌هایی هم به همراه دارند. مسعود ریگی در گذشته پاس‌های با ریسک کم و درصد بالای موفقیت ارسال می‌کرد. ولی حالا جسورانه‌تر و طبیعتا با احتمال خطای بیشتری پاس می‌دهد. فرشید اسماعیلی در گذشته بیشتر نزدیک به دروازه حریف صاحب توپ می‌شد، ولی در چند بازی اخیر لمس توپ‌های بیشتر و در نقاط متنوع‌تری از زمین ثبت می‌کند. شاید اشتباهات بازیکنان در نقش‌های جدید ببیشتر به چشم بیاید، ولی این بازیکنان با توجه به آمار فنی، علائمی از پیشرفت را نشان می‌دهند. هنوز زمان لازم است تا راه حل فرهاد و کادرش را منصفانه ارزیابی کنیم. ولی نکته مثبت فعلا این است که با نگاهی به چند بازی قبلی استقلال و پیگیری روند تغییرات متوجه می‌شویم که هم مشکل ضرباهنگ هم سرعت انتقال با تکیه بر داشته‌های فعلی تیم، در دست تعمیر است.

 تمام مربی‌ها با هر فلسفه‌ای، ساخت بازی را پله‌پله و در طول زمان توسعه می‌دهند. اجرای درست ایده‌‌های فنی پروسه‌ای زمان‌بر و دردناک است. ولی از همان هفته‌های ابتدایی نشانه‌ها و هشدارها در زمین قابل مشاهده‌اند. استقلال مجیدی هم زمان لازم دارد و احتمالا این آخرین نتیجه ناامید کننده‌اش نخواهد بود. ولی با توجه به پتانسیل و ابزارش به نظر در مسیر اشتباهی نیست. 

شما هم می‌توانید با نوشتن و ارسال کامنت در این بحث شرکت کنید. 
احسان صدری