از بازی در پرسپولیس تا حضور در تیم ملی؛
مروری بر ناکامی های پژمان جمشیدی در فوتبال!
پژمان جمشیدی یک ستاره شاخص در دهه 1380 فوتبال ایران بود و حالا یکی از موردتوجه ترین بازیگرهای سینما ایران.

به گزارش "ورزش سه"، وقتی که سریال «پژمان» هر شب ساعت 21 از شبکه سوم سیما روی آنتن میرفت و بسیاری از مخاطبان را میخکوب میکرد، منتقدان این موفقیت انکارنشدنی را یک اتفاق میدانستند اما برای جمشیدی این جرقه ای بود برای درخشش های بعدی؛ از خوب-بد-جلف تا تگزاس و دیوار به دیوار و همچنین تئاترهایی که نقشی مهم در کارنامه بازیگری او دارند.
این ها را البته منتقدان سینما و پرسشگری که آزیتا حاجیان با لقب «بی انصاف» به استقبالش رفت، خوب میدانند. حتی خوب میدانند که کارش را از حضور چند دقیقه ای در فیلم ساختمان پزشکان آغاز کرد و حالا آماده حضورش در تگزاس سه میشود اما نکته عجیب جایی است که دوران حرفه ای فوتبال پژمان جمشیدی را زیر سوال میبرند و از عبارت «هیچی نشدی» برای توصیف یک دهه درخشش وی استفاده میکنند. نکته عجیب تر اما آرامش پژمان در پاسخ به این نقد تند و توهین آمیز بود؛ نکتهای که مورد توجه بسیاری از اهالی سینما و دوستداران فوتبال نیز قرار گرفت. جمشیدی احتمالا تمام روزهای درخشش در پرسپولیس و پارس را از جلوی چشمش گذرانده و بعد ترجیح داده که به یک موضوع فرعی بپردازد و درس خوبی به این پرسش کننده نیز بدهد.
جمشیدی در دوران فوتبالش بدشانس بود که به عنوان یک دفاع راست، با مهدی مهدوی کیا ستاره آن روزهای تیم هامبورگ هم دوره شد اما توانایی اش را در طول پنج سال بازی برای پرسپولیس نشان داد. جایی که زیر نظر علی پروینِ سخت گیر مهره فیکس سرخ ها بود و در جریان اولین قهرمانی لیگ برتری قرمزها حضور داشت و بعد در مسابقات آسیایی نیز برای پرسپولیس به میدان رفت. او نزدیک به 100 بازی رسمی با پیراهن پرسپولیس انجام داد و اگر خدمت سربازی نبود، احتمالا فوتبال پژمان هم مسیر متفاوتی را طی میکرد و وی میتوانست به بازوبند کاپیتانی هم برسد.
با این حال سربازی هم باعث نشد تا جمشیدی به حاشیه برود؛ دو فصل در پاس، یک فصل در استیل آذین و یک فصل در ابومسلم بازی کرد و سرانجام پس از 15 سال بازی در سطح اول فوتبال ایران ترجیح داد که به جای کوچ به لیگ های دسته پایین تر در 33-34 سالگی، از فوتبال کناره بگیرد و به سراغ بازیگری برود.
دوران فوتبال پژمان جمشیدی پیش از امضای قرارداد با پرسپولیس هم قابل گذشت نیست. او در کشاورز و سایپا شش سال بازی کرد و به عنوان جوانی بااستعداد مورد توجه پروین قرار گرفت و به سرخپوشان پایتخت پیوست تا با سرعت و تکنیک بالایش در سمت راست خط دفاعی نقش آفرینی کند.
14 بازی ملی و یک گل به آذربایجان سبب شدند تا او چهره ای ملی در فوتبال ایران لقب گیرد و بی تردید اگر دوران فوتبالش در پرسپولیس ادامه مییافت، فرصت حضور در جام ملت ها را هم داشت. البته پژمان و هم نسلی های دیگرش مثل جواد کاظمیان، مهرداد اولادی، رضا جباری و... بدشانسی دیگری هم داشتند. این که در دوره افت پرسپولیس و جنگ مالکیتی، ستاره این تیم بودند و نمیتوانستند با آرامش کنونی در پرسپولیس کار کنند.
اما با تمام این ها دوران بازیگری پژمان جمشیدی رویای نوجوانی تمام فوتبالیست های ایرانی بوده است؛ پوشیدن پیراهن تیم مورد علاقه (پرسپولیس - استقلال)، دعوت به اردوی تیم ملی در حضور بزرگان فوتبال (دایی، کریمی، مهدوی کیا و...)، 10 سال بازی در لیگ برتر ایران و... با هیچ خط کشی نمیتواند حتی نزدیک به کلماتی چون ناکامی باشد چه برسد به این که...