هالگریمسون و پاسپورت ایسلندی برای مهدی ترابی!

به گزارش "ورزش سه"، درخشش تیم ملی ایسلند و صعود این تیم به دو تورنمنت بزرگ پیاپی، بیش از همه یک نام را بر سر زبان های انداخت؛ هِیمر هالگریمسون که ابتدا دستیار لارس لاگربک در تیم ملی این کشور بود و سپس به عنوان سرمربی ایسلند انتخاب شد. هالگریمسون بعد از جام جهانی 2018 از تیم ملی کشورش جدا شد و به قطر رفت تا هدایت العربی را برعهده بگیرد و این تیم را در سال دوم حضورش در این باشگاه، به فینال دو جام رساند. هرچند تیمش در دو فینال مغلوب السد شد اما او از روند پیشرفت تیمش راضی است؛ همین طور از کار با بازیکنان ایرانی که معتقد است از نظر ذهنیت جنگندگی، شباهت زیادی به بازیکنان ایسلندی دارند.

 

شرایط العربی در حال حاضر چطور است؟ بعد از باخت در فینال امیرکاپ مقابل السد که مطمئنا خیلی برای تیم ناامیدکننده بود.

 

ما داریم بهتر و بهتر می شویم. فصل برای ما خوب شروع نشد چون بازیکنان کلیدی زیادی را از دست دادیم. لیگ قطر خیلی متفاوت است زیرا 70 درصد از بازیکنان، بازیکنان قطری هستند. شما نمی توانید بازیکنان خارجی زیادی بخرید. بنابراین باید با بازیکنانی که داشتیم، شروع می کردیم. در فاصله دو فصل، بازیکنان زیادی را از دست دادیم، بنابراین باید یک تیم جدید برای این فصل می ساختیم.

ما خیلی پیشرفت کردیم و الان همه بازیکنان مان در اختیار داشتیم. مصدومیت هایی داشتیم اما برای اولین بار در این فصل، همه بازیکنان برای فینال امیرکاپ آماده بودند. اما السد نه تنها بهترین تیم قطر، که اگر به بازیکنانی که در اختیار دارند، متوجه می شوید که احتمالا بهترین تیم آسیا هستند.

 

 

ما بازی خوبی مقابل آنها در فینال امیرکاپ انجام دادیم و تا آخرین ثانیه های بازی این فرصت را داشتیم که بازی را به ضربات پنالتی بکشیم. ما به نمایشی که ارائه دادیم، افتخار می کنیم اما همیشه شکست در فینال یک جام ناامیدکننده و دردناک است.

 

اما بعد از آن دیدار، ما دو بازی دیگر انجام دادیم و در هر دو پیروز شدیم. اگر یک تیم را شبیه یک بوکسور در نظر بگیرید، ما با شکست در فینال امیرکاپ، ناک‌اوت نشدیم؛ برگشتیم و هنوز سرپا هستیم. من احساس می کنم تیم در حال پیشرفت است و نیم فصل دوم، نیم فصل خوبی خواهد بود.

 

العربی در حال حاضر در نیمه پایینی جدول قرار دارد. چه چشم‌اندازی برای این فصل تصور می کنید؟

 

این فقط احساس من نیست. همه تیم این را احساس می کنند که هرچه از فصل سپری شده، بهتر شده‌ایم. در ژانویه و فوریه بازی های زیادی در پیش داریم. این اتفاق جدیدی در لیگ قطر است که در هر ماه، بازی های زیادی انجام بدهید. ما نه تنها همه بازیکنان مان را در اختیار داریم، بلکه از نظر بدنی و آمادگی فیزیکی هم در شرایط خوبی هستیم. و این با توجه به بازی های زیادی که در پیش داریم و زمان ریکاوری کمی در اختیار داریم، اتفاق خوبی است. من منتظر بازی های باقی مانده فصل هستم.

 

در مجموع، العربی در 23 سال گذشته به هیچ جامی دست پیدا نکرده است. ما در همین فصل به دو فینال رسیدیم اما بدشانس بودیم که در هر دو فینال مقابل السد بازی کردیم. ما هنوز به جایی که می خواهیم، نرسیدیم زیرا به زمان نیاز دارد چون سبک بازی مان را عوض کرده ایم و به بازیکنان جوان زیادی بازی داده ایم. شاید در آینده العربی برای کسب قهرمانی در لیگ قطر رقابت کند اما در حال حاضر چنین امکانی وجود ندارد.

 

در مورد مصدومیت ها صحبت کردید. مهدی ترابی هم یکی از بازیکنان العربی بود که دچار مصدومیت شده بود. شرایط او چطور است؟

 

او حالا به شرایط بازی برگشته اما ما مراقب او هستیم. او دچار کشیدگی همسترینگ شده بود. او مدتی بازی نکرده بود؛ بنابراین وقتی دوباره شروع به بازی کرد، دچار کشیدگی همسترینگ شد. چنین مصدومیت هایی همیشه رخ می دهد؛ بنابراین باید مراقب باشید. او کم‌کم بیشتر و بیشتر بازی کرد و دیروز 90 دقیقه برای ما به میدان رفت. او خوب کار کرد و فکر می کنم او بهتر و بهتر هم بشود. انتظار دارم او یکی از بهترین بازیکن لیگ قطر بشود.

 

 

 

بازیکنان ایرانی تیم‌تان، مهدی ترابی و مهرداد محمدی، را چطور ارزیابی می کنید؟

 

در مورد بازیکنان ایرانی، چیزی که به طور کلی دوست دارم این است که همه آنها جنگنده هستند. سخت کار می کنند؛ از نظر بدنی آماده هستند. اما چیزی که بیشتر از همه در مورد بازیکنان ایرانی دوست دارم، ذهن جنگجوی آنهاست. اگر بخواهم مقایسه کنم، می‌توانم بگویم که آنها شبیه بازیکنان کشورم، ایسلند، هستند. بازیکنان ایسلندی شاید از نظر تکنیکی خیلی در سطح بالایی نباشند اما جنگجو هستند. و این کیفیتی است که من در بازیکنان ایرانی دوست دارم. البته مهدی از نظر تکنیکی هم در سطح بالایی است. او سریع است؛ می تواند بازیکنان حریف را دریبل بزند و گلزنی کند و این چیزی است که ما امیدواریم با بهترین فرم بدنی او همراه شود.

 

 

و محمدی؟

مهرداد زودتر به قطر آمد و مدت بیشتری با ما کار کرد. او هم گلزن است. هر دو بازیکن ایرانی ما گلزن هستند و من انتظار دارم که بازی به بازی بهتر کار کنند. محمدی در حال حاضر تقریبا در هر بازی برای ما گلزنی می کند و ثابت کرده که یک مهره ارزشمند برای العربی است. هر دو در حال حاضر خوب کار می کنند اما می دانم که در بازی های آینده بهتر هم خواهند بود.

 

تجربه کار در فوتبال قطر چطور است؟ گفته می‌شود فشار روی بازیکنان و مربیان خارجی خیلی بیشتر از بومی‌هاست.

 

البته؛ فشار کار خیلی بالاست. این را وقتی به این منطقه میایید، احساس می کنید. ذهنیت باشگاه ها متفاوت است. من مربی ای هستم که از اروپا آمدم و باید با شرایط اینجا تطبیق پیدا می کردم چون نمی توانستم همه را تغییر بدهم. تطبیق پیدا کردن به عنوان یک خارجی کار آسانی نیست اما من دو سال است که سرمربی العربی هستم و با همین سابقه دو ساله، بیش از هر مربی دیگری در تاریخ العربی، هدایت این تیم را برعهده داشته‌ام. این یک رکورد است چون هیچ مربی ای دو سال در این تیم مربیگری نکرد.

 

می دانستم که کار در اینجا خیلی سخت است اما شما نمی توانید همه چیز را آنطور که می خواهید تغییر بدهید. باید فرهنگ و ذهنیت بازیکنان و کشوری که در آن کار می کنید را یاد بگیرید. آمدن به اینجا چیزهای زیادی به من یاد داد و فکر می کنم آمدن به اینجا هم به عنوان مربی و هم به عنوان یک انسان، باعث پیشرفت من شد. من حالا دوستان زیادی اینجا دارم و فکر می کنم کاری که ما اینجا در العربی انجام دادیم، مدت ها بود که انجام نشده بود.

 

فکر می کنم مهمترین مشکل این منطقه، داشتن ذهنیت کوتاه مدت است. فقط بازی بعدی است که اهمیت دارد. در حالی که برای تبدیل شدن بازیکنان جوان به بازیکنان بهتر، باید به آنها زمان و فرصت داد. این کاری است که ما در حال انجام هستیم و فکر می کنم این باشگاه در دو، سه یا چهار سال آینده از این کار سود خواهد برد.  

 

 

 

چه چیزی شما را متقاعد کرد که به قطر بیایید؟ شما پیش از آن چند سال سرمربی تیم ملی ایسلند بودید که شرایط کاملا متفاوتی داشت.

 

من در سمینارهای مربیگری که در اروپا حضور داشتم، با قطری‌هایی آشنا شدم که در فوتبال این کشور مسئولیت هایی برعهده داشتند. 7 سال بود که در تیم ملی ایسلند کار می کردم و می خواستم به فوتبال باشگاهی برگردم. به عنوان مربی ملی، شما باید کار بازیکنان را زیر نظر داشته باشید تا اینکه بتوانید 10 روز با آنها کار کنید و بعد چند ماه دوباره کار تعطیل است. بنابراین خیلی دلم برای کار روزانه با بازیکنان تنگ شده بود. و می خواستم به جایی بروم که بتوانم با زبان انگلیسی مربیگری کنم. البته انگلیسی زبان مادری من نیست اما مدت ها بود که دوست داشتم جایی کار کنم که بتوانم با زبان انگلیسی کار کنم. ضمن اینکه در قطر اتفاقات زیادی در حال رخ دادن است؛ جام جهانی در پیش است و آدم هایی که به اینجا می آیند تا اطلاعات شان را به اشتراک بگذارند.

 

در مورد تیم ملی ایسلند صحبت کنیم. برای سال ها چیزی از این تیم نمی شنیدیم اما در مدت کوتاهی، به یک پدیده در فوتبال دنیا تبدیل شد. چه اتفاقی در تیم ملی کشورتان رخ داد؟

 

اتفاقات زیادی رخ داد و همه آنها در یک زمان مناسب اتفاق افتاد. اول از همه اینکه شما نمی توانید در فوتبال هیچ کار خوبی انجام بدهید اگر بازیکنان خوبی نداشته باشید. ما بازیکنان خوبی داریم که همگی با هم رشد کردند و توانستند در یک زمان به تیم ملی برسند. در واقع تیم ملی ما چیزی شبیه به یک تیم باشگاهی بود زیرا بازیکنان از مدت ها قبل یکدیگر را می شناختند. بنابراین این روحیه تیمی، با هم بودن و کیفیت بازیکنان در یک زمان به دست آمد.

 

چرا در گذشته چنین اتفاقی رخ نداده بود و چنین تیمی ساخته نشد؟

 

به دو دلیل. اول اینکه زمان مناسب فرا رسید تا بازیکنان قدیمی کنار گذاشته شوند و بازیکنان جوان که با هم رشد کرده بودند، یک تیم را بسازند. دوم اینکه 30-20 سال قبل، در ایسلند در هر شهر زمین های سرپوشیده ای ساخته شد تا بازیکنان بتوانند در تمام 12 ماه سال بازی کنند. در حالی که پیش از آن، تنها در 5 ماه امکان بازی بود. بنابراین ما می توانیم با بازیکنان جوان در زمین های مصنوعی کار کنیم و این بازیکنان، اولین نسل بازیکانی هستند که تمرینات و امکانات بهتری داشتند و خیلی از آنها در سن پایین به دیگر کشورهای اروپایی رفتند. اکنون می تونید ببینید که بازیکنان16، 17 یا 18 ساله زیادی در دیگر لیگ‌های اروپایی بازی می کنند و می توانند رشد سریع تری داشته باشند و در تیم های حرفه ای تری بازی کنند. فکر می کنم ما اکنون بیش از 100 بازی حرفه ای داریم که همگی در خارج از ایسلند بازی می کنند.

 

این پیشرفت در مربیان ایسلندی هم اتفاق افتاد. درست است؟

 

بله. همزمان با ساختن ورزشگاه های سرپوشیده و زمین های مصنوعی، در آموزش مربیان هم پیشرفت زیادی اتفاق افتاد. اکنون اگر یک پسر یا دختر 6-5 ساله داشته باشید و بخواهید او را به مدرسه فوتبال بفرستید، احتمال زیادی دارد که زیر نظر مربی‌ای کار کند که مدرک A یا B یوفا دارد. بنابراین هرجایی که زندگی کنید، حتی در یک روستای کوچک 5 هزار نفری، باز هم یک مربی تحصیل کرده هدایت فرزندتان را برعهده دارد و این باعث می شود که از آموزشی حرفه ای و محیطی حرفه ای برخوردار شود.

 

شما در یورو 2016 در کنار لارس لاگربک، مربی شناخته شده سوئدی، هدایت ایسلند را برعهده داشتید. تجربه کار با او چگونه بود؟

 

برای من خیلی ساده بود زیرا من چیزهای زیادی از لارس یاد گرفتم. او سال ها مربی سوئد و نیجریه بود و بعد از ایسلند هم هدایت نروژ را برعهده گرفت. فکر می کنم زمانی که ما همکاری مان را شروع کردیم، او 30 سال تجربه مربیگری داشت؛ بنابراین برای من خیلی ساده بود زیرا او استاد من بود و حالا دوست من شده است. او آدم خیلی خوبی است. ما هیچ اختلافی نداشتیم. البته که ما با هم صحبت می کردیم و اختلاف نظرهایی بود اما وقتی با چنین آدمی کار می کنید، همه چیز آسان تر است. من ابتدا کمک او بودم و سپس دو سال با هم تیم ملی ایسلند را هدایت کردیم.

 

 

 

تیم ملی ایسلند در یورو 2016 نتایج خیلی خوبی کسب کرد اما این تشویق ویژه هواداران ایسلند بود که توجه بیشتری را در سراسر دنیا جلب کرد.

 

(خنده) بله. این کاری بود که هواداران در بازی های باشگاهی انجام می دادند و چیزی بود که بازیکنان را به هم و هواداران وصل می کرد. اول باید بگویم که مردم ایسلند، مردم صلح طلبی هستند و به همین دلیل، دوست داشتن آنها کار آسانی است. آنها واقعا عاشق تیم ملی شان هستند. من این را گاهی به عنوان جوک می گویم که البته بخش جدی هم دارد. ما در ایسلند ارتش نداریم. جمعیت ما تنها 300 هزار نفر است و اگر وارد جنگ شویم، به راحتی شکست می خوریم.

به همین دلیل، تیم ملی برای ما شبیه ارتش است و وقتی وارد رقابتی می شود، هواداران از آن به شدت حمایت می کنند؛ احتمالا بیش از هر کشور دیگری. نکته دوم اینکه با توجه به جمعیت کم ما، تقریبا همه، همدیگر را می شناسیم. یعنی هواداران با بازیکنان و کادر فنی یا هم کلاس بوده اند یا پدرشان را می شناسند و این ارتباط با تیم بیش از هر کشور دیگری است. بنابراین وقتی به هواداران نگاه می کنید، می بینید که آنها واقعا از ته قلب از تیم حمایت می کنند چون بخشی از آنهاست و حس تعلق به تیم دارند. تیم ملی ارتش ماست.

 

ایسلند در یورو 2016 به مراحل بالا صعود کرد اما در جام جهانی درمرحله گروهی حذف شد. با اینکه مقابل آرژانتین نتیجه خوبی کسب کرده بودید. چه اتفاقی برای تیم رخ داد؟

 

ما در گروه سختی قرار داشتیم. آرژانتین، نیجریه و کرواسی. ما در مرحله مقدماتی هم با کرواسی همگروه بودیم و توانستیم به عنوان تیم اول صعود کنیم. به همین دلیل، آنها در جام جهانی مقابل ما انگیزه زیادی داشتند. فکر می کنم دیدار مقابل نیجریه که 2-0 شکست خوردیم، می توانست خیلی چیزها را تغییر بدهد. هر دو تیم شانس داشتند اما آنها توانستند از موقعیت های شان استفاده کنند. در فوتبال گاهی خوش شانس هستید و می برید و گاهی هم بدشانس و می بازید. اما همه بازی های ما نزدیک بود و حتی مقابل کرواسی این شانس را داشتیم که ببریم و صعود کنیم. در مجموع به کاری که در جام جهانی انجام دادیم، افتخار می کنم. بازی در جام جهانی خیلی سخت تر از یورو است.

 

 

 

ایسلند نتوانست به یورو 2020 صعود کند. چه اتفاقی برای تیم رخ داد؟

دلایل متفاوتی وجود دارد. مصدومیت‌ها و بدشانسی. گاهی توپ به تیرک می‌خورد و داخل دروازه می‌رود و گاهی هم بیرون می‌آید. اما باید این را هم در نظر داشت که ایسلند تنها 300 هزار نفر جمعیت دارد و نمی تواند در همه تورنمنت‌های بزرگ حضور داشته باشد. باید واقع بین باشیم. اما ما شانس زیادی داشتیم. به پلی آف رسیدیم و تا آخرین دقایق با یک گل از مجارستان پیش بودیم اما در چند دقیقه، دو گل خوردیم. گاهی فاصله بین صعود کردن و صعود نکردن، همین مقدار است. اما باید به چیزی که هستیم، افتخار کنیم. برای کشوری با جمعیت کم مثل ما، نرسیدن به همه تورنمنت های بزرگ اتفاق ناامیدکننده ای نیست.

 

و به عنوان آخرین سوال؛ در صورت جدایی از العربی، مقصد بعدی شما کجا خواهد بود؟ به اروپا برمی گردید یا باز هم به جایی می روید که برای تان جدید باشد؛ مثلا آفریقا یا آمریکای جنوبی.

 

هر اتفاقی ممکن است. هیچ دری را نمی بندم. من روزهای خوبی اینجا داشتم و از بودن در اینجا لذت می برم هیچ برنامه ای برای آینده و اینکه کار متفاوتی انجام بدهم، ندارم. من همیشه آماده تجربه های جدید هستم و نگران آینده نیستم. حتی اگر شغلی در فوتبال پیدا نکنم، من یک دندان پزشک هستم و می توانم در این زمینه کار کنم. فعلا باید ببینم که دوران حضورم در قطر چطور خواهد بود و چطور تمام می شود.

 

مصاحبه از: بهنام جعفرزاده