چه خوب که ویلموتس نیستی اسکوچیچ!

به گزارش ورزش سه ، تیم‌ملی ایران مقابل بوسنی با یک نمایش خوب و قابل دفاع توانست با نتیجه ۲ بر صفر به پیروزی برسد. اسکوچیچ در بازی مقابل بوسنی ترکیب ۳۴۳ را انتخاب کرده بود، و شجاع خلیل‌زاده، پورعلی گنجی و کنعانی زادگان به صورت همزمان در خط دفاعی قرار گرفته بودند. میلاد محمدی و صادق محرمی هم در پست وینگ‌بک  نسبت به گذشته مسئولیت‌های متفاوتی به عهده داشتند.

با توجه به زمان بسیار کم کادر فنی برای اردو و شکل دادن به ساختار بازی مورد نظرشان چنین تغییری در ابتدا پر ریسک و غیر منطقی به نظر می‌رسد. ولی اسکوچیچ دلایل قابل دفاعی برای این تغییر آرایش دارد.

نکته اول تجربه موفق مربی کروات در نفت آبادان و تیم‌های قبلی خود در اجرای این سیستم است، که باعث می‌شود کادر فنی تیم‌ملی تئوری نقش‌ها و پست‌های جدید را با سرعت بیشتری به بازیکنان منتقل کنند. و برای پیدا کردن بازیکنان مورد نظر خود نیز به آزمون و خطای کمتری نیاز داشته باشند.

نکته دوم شکل و فرم بازی عراق رقیب مستقیم ایران در راه صعود از مرحله گروهی است، که احتمالا اسکوچیچ را به این تغییر سیستم واداشته است. عراق که در بازی رفت  توانست تیم ویلموتس را شکست دهد، بی تردید یکی از آماده‌ترین و متشکل‌ترین تیم‌های غرب آسیاست. 

کاتانچ سرمربی عراق در دیدار رفت با آرایش ۳۴۲۱ مقابل ایران قرار گرفت. ۳ نفر جلوی زمین عراق با بشار، طارق همام و مهندعلی چه در زمان مالکیت و چه در زمان بازپس‌گیری توپ فشار سنگینی به خط دفاعی ایران وارد کردند. در واقع در بیشتر دقایق بازی بازیسازی از عقب زمین ایران مختل شده بود و دفاع‌های کناری ایران نیز تقریبا از کار افتاده بودند. 

احتمالا آنالیز بازی رفت مقابل عراق کادر فنی تیم‌ملی را به این نتیجه رسانده است که با توجه به کیفیت فردی مهاجمان و سیستم بازی عراق، برای خنثی کردن نقطه قوت رقیب، احتیاج به برتری عددی در خط دفاعی دارند. 
همانطور که در بازی مقابل بوسنی هم مشخص بود در فاز دفاع با ۵ مدافع عرض خط دفاعی تیم بیشتر می‌شود و برتری عددی کافی برای مقابله با مهاجمان حریف ایجاد می‌شود. در فاز حمله نیز وینگ‌بک‌ها نسبت به فول‌بک‌ها( مدافعان کناری) آزادی عمل بیشتری خواهند داشت. 

و مهم‌ترین نکته در زمان بازیسازی از عقب زمین است که با حضور سه مدافع و دو وینگ بک در مقابل پرس سنگین حریف، نقشه‌های پرس گریزی بیشتری در دسترس تیم خواهد بود. و مدافعان و دروازه‌بان تحت فشار مجبور نیستند با ارسال پاس‌های بلند فوتبال مستقیم بازی کنند. و از سویی در فاز حمله نیز با استفاده از سه مهاجم در مقابل سه مدافع مرکزی حریف، توان تاثیرگذاری و ایجاد فشار بالاتر خواهد رفت.

پس از تماشای نمایش تیم‌ملی برابر بوسنی می‌توان حدس زد که اسکوچیچ احتمالا سیستم جدید را برای بازی مقابل عراق امتحان کرده است، و این نشان از درک درست سرمربی ایران از قدرت رقبا و تحلیل واقعی‌اش از شرایط موجود  است. نباید از یاد ببریم که عراق، بحرین و سایر رقبای اصلی ما در راه صعود به جام‌جهانی تیم‌های بسیار سازمان‌یافته و با کیفیتی هستند. تجربه حضور ناموفق ویلموتس هم ثابت کرد  که با کمی غفلت و ساده‌انگاری حریف، مقابل تیم‌های عربی به شدت تنبیه خواهیم شد. در واقع بیشتر از خوشحالی پیروزی مقابل بوسنی در یک بازی دوستانه، باید از داشتن یک مربی که شغلش را جدی می‌گیرد و یا به طعنه، از ویلموتس نبودن اسکوچیچ شادمان باشیم. 
احسان صدری