آنالیز: ضعف‌ها و قوت تیمی که دوستش می‌داریم

به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی ایران در دومین دیدار دوستانه تحت هدایت دراگان اسکوچیچ و علی رغم غیبت چندین مهره اصلی و کلیدی خود، با 2 گل کاوه رضایی و مهدی قایدی از سد تیم ملی بوسنی گذشت تا امیدهای هواداران تیم ملی ایران، برای صعود به جام جهانی زنده شود.

بازی خوب تیم ملی ایران باعث تحسین بسیاری از کارشناسان فوتبال شد و صالح مصطفوی مربی سابق استقلال 10 نکته مهم  قابل توجه درخصوص تیم ملی ایران تحت هدایت دراگان اسکوچیچ پس از برگزاری 2 دیدار دوستانه را  منشن کرده است:

نکته اول: تیم ملی ایران در این 2 دیدار دوستانه، با 4 سیستم جدید بازی کرد که در سالهای اخیر شاهد آن نبوده ایم. در بازی نخست با سیستم های 442 لوزی و در ادامه با سیستم 442 خطی در مقابل ازبکستان به میدان رفتند. در بازی مقابل بوسنی نیز ابتدا با سیستم 343 بازی را شروع کرده و در ادامه به سیستم 352 روی آوردند. که در این سیستم با ورود سعید عزت اللهی به زمین، ایران با رأس عقب هافبک بازی کرد.

نکته دوم: با برنامه بودن تیم ملی ایران در انتقالها بود که هم از دفاع به حمله و هم از حمله به دفاع در هر دو نیمه تیم ایران فوق العاده خوب و برنامه دار بازی می کرد.در نیمه اول  بر روی پرس ها نیز بازیکنان ایران بسیار موفق بودند. وجود وحید امیری و کاوه رضایی به تیم ملی خیلی کمک کرد که در خط اول پرس، بسیار با برنامه بودند که بارها روی این موضوع موقعیت ایجاد شد که گل اول ایران نیز بر روی همین مسئله به ثمر رسید.

نکته سوم: در بحث بازی سازی در مقابل شکستن پرس بوسنی، به ویژه از میانه میدان، بازیکنان تیم ملی ایران زیاد خوب عمل نکردند و مقداری در پاس های خط شکن در خط هافبک، بازیکنان در نیمه نخست خوب عمل نمی کردند.

نکته چهارم: بازی فوق العاده امیر عابدزاده در این بازی مشهود بود. زمانی که ایران در خط دفاع توپ را در اختیار داشت، عابدزاده توپ را خوب می چرخاند و جایگیری مرتضی پورعلی گنجی که از خط دفاع جدا و به خط هافبک اضافه می شد و عابدزاده را به رأس عقب یک لوزی تبدیل می کرد و اگر بوسنی با 3 نفر پرس می کرد، مدافعین ایران 4 در مقابل 3 می شدند و اگر آنها با 4 نفر پرس می کردند، با پاس های قطری خوب عابدزاده، خط اول پرس بوسنی خیلی خوب شکسته می شد. امیر عابدزاده در خروج ها و ارسال از جناحین حریف، بسیار فوق العاده کار کرد. او در این بازی یک گلر بسیار با کلاس بود و بازی با پای قوی از خود نشان داد. 

نکته پنجم: وحید امیری و علی قلی زاده در این بازی، به سمت داخل متمایل بودند و زمانی که توپ در اختیار ایران بود، برتری عددی با شاگردان اسکوچیچ بود به نحوی که انگار ایران 4 هافبک میانی داشت. این کار خیلی به ایران کمک کرد. هر گاه توپ در هر جناحی بود، ایران برای انجام پرس، هافبک مخالف توپ با جمع بازی کردنش، به توپ گیری در جناحین کمک کرد که این توپ گیری در مناطق خطرناکی از حریف انجام و باعث خلق موقعیت می شد.

نکته ششم: با انجام تعویض ها، سیستم تیم ملی عوض شد. علی کریمی در گردش توپ و سعید عزت اللهی در توپ گیری ها فوق العاده موثر بودند. قبل از گل دوم ایران، پاس های سالم علی کریمی باعث کاستن از فشار تیم بوسنی شد و روزنه را برای پاس نهایی به قایدی را به دست بیاورد و گل دوم ایران به ثمر رسید. برای انتقال توپ از دفاع به حمله، در صورتی که قرار باشد پلکانی لاین های پرس حریف برداشته شود، علی کریمی بهترین گزینه موجود است. 

نکته هفتم: اسکوچیچ نشان داده که تیم ملی ایران در این 2 بازی فوق العاده با برنامه است. او در حال ساخت یک تیم ملی جدید است. او نفرات جدیدی را به تیم ملی دعوت می کند و نشان داده طرح و برنامه ای در دست دارد. باید به او زمان داد تا بتواند این برنامه را در تیم ملی حاکم کند.

نکته هشتم: تیم ملی ایران بازیکنان بسیار خوبی دارد. بازیکنان دیگری نیز بودند که در این 2 دیدار و یا آینده بتوانند بازی کنند. نگاه مثبت اسکوچیچ به بازیکنان حاضر در لیگ برتر قابل تحسین است. استفاده از مهره هایی نظیر نظیر مهدی و سیامک نعمتی و عملکرد خوب قایدی در این 2 بازی، نشان دهنده دقت اسکوچیچ بر روی بازیکنان داخلی است.

نکته نهم: تیم ملی بوسنی چند موقعیت خطرناک ایجاد کرد. آنها چند شوت خطرناک از پشت محوطه جریمه داشتند و چند ارسال انجام دادند که با کمک خروج های امیر عابدزاده تماما خنثی شد. شاید مقداری بر روی توپ های برگشتی از خط دفاع، دفع توپ مناسب انجام نشد و در چند مورد جایگیری خط هافبک زیاد مناسب نبود که از این طریق بوسنی صاحب موقعیت شد.

نکته دهم: در مجموع و در طول این بازی، عملکرد تیم ملی مثبت و امیدوارکننده ای داشت و به نظر می رسید مثل همیشه می توان به ایران برای صعود به جام جهانی امیدوار بود و با همه نقایص و کمبودهایی که از نظر سخت افزاری و نرم افزاری در فوتبال ایران وجود دارد، عملکرد بازیکنان تیم ملی و کادرفنی در این 2 دیدار، همچون بیشتر تیم ملی های ادوار گذشته، شایسته حضور در جام جهانی را دارد.