خط خوردم؛ گفتند چطور معافی اما در تیم ‌ملی بازی می‌کنی؟

به گزارش "ورزش سه"، حمید معماریان در برنامه هشت‌بهشت اصفهان با تسلیت ضایعه درگذشت مرحوم محمود یاوری اظهار داشت: استاد یاوری بزرگ‌مرد فوتبال ایران بود. برای ایشان از درگاه خداوند طلب آمرزش و برای بازماندگان نیز طلب صبر، آرامش و تندرستی دارم.نه تنها اصفهان بلکه ورزش ایران به چنین مرد بزرگی افتخار می‌کند. در سال 1370 افتخار شاگردی مرحوم یاوری را داشتم؛ او به تمام معنا استاد و می‌توانم بگویم پدر دوم من بود.

کاپیتان تیم فوتبال سپاهان در دهه‌ 70 درباره وضعیت فعلی خود ادامه داد: متأسفانه فوتبالیست‌های دهه‌های 60 و 70 فراموش شده‌اند و در حق بازیکنان دهه 60 منتخب اصفهان و بازیکنان دهه 70 سپاهان که با تمام بی‌پولی‌ها ساختند و باغیرت بازی می‌کردند ظلم شد. بازیکنان آن زمان با دل و جان برای موفقیت فوتبال اصفهان می‌جنگیدند و با اینکه قهرمانی‌ها و افتخارات زیادی در دهه‌های 60 و 70 برای فوتبال و ورزش اصفهان رقم زده شد، آن ورزشکاران به فراموشی سپرده شدند. امیدوارم مسئولان و دست‌اندکاران راه‌هایی بیندیشند تا بتوانیم به فوتبال و ورزش اصفهان کمک کنیم، چون هدف ما پول نیست و تنها هدف‌مان کمک است.

وی گفت: در زمان بازیگری پیشنهادات زیادی از تهران داشتم و می‌توانستم به خاطر پول در تیم‌های دیگر بازی کنم، اما همیشه ترجیح دادم برای تیم‌های شهرم بازی کنم.

معماریان در پاسخ به اینکه آیا از این تصمیم پشیمان است، بیان کرد: شاید برخی اعتقاد داشته باشند که شانس یک‌بار در خانه ما را می‌زند اما من به این موضوع اعتقاد نداشتم. خوش‌شانس هستم که در اصفهان ماندم و هر جای شهر قدم می‌گذارم لطف مردم شامل حالم می‌شود و از سخنان آنها می‌فهمم که آن 20 سال از عمرم را هدر ندادم، اما این را هم می‌دانم که می‌توانستند در دهه‌های 80 و 90 از دانش و تجربیات من بهتر استفاده کنند. اگر مربیان فوتبال ایران 100 نفر باشند من با 70 نفر کار کرده و از آنها آموخته‌ام، اما متأسفانه به دانش من و امثال من بها داده نشد که از این موضوع گلایه دارم.

وی تصریح کرد: در سال 1366 تیم منتخب اصفهان با شکست مازندران در فینال قهرمان شد و من و احمدرضا عابدزاده به تیم ملی دعوت شدیم و تا مرحله آخر هم پیش رفتیم. با توجه به اینکه من جانباز بودم و از سربازی معاف شده بودم، ژاندارمری وقت باید اجازه خروج از کشور را به من می‌داد. نزد رئیس حوزه نظام وظیفه رفتم و ایشان پرسید چطور با وجود جانبازی فوتبال بازی می‌کنی؟ من هم گفتم باید فوتبال بازی کنم تا حالم خوب شود و جانبازی تنها قطع عضو نیست، اما متأسفانه ایشان به من گفت چون سلامت هستی باید ادامه خدمت سربازی‌ات را بگذرانی و 2 روز مانده به اعزام و در حالی که حتی کت‌وشلوار و کیف تیم ملی را هم گرفته بودم مرا سرباز اعلام کردند و از اعزام با تیم ملی باز ماندم، در حالی که متأسفانه بازیکنی که ممنوع‌الخروج بود همراه تیم ملی اعزام شد.

معماریان درباره عدم اعزام با تیم ملی به جام جهانی 1998 گفت: برای آن مسابقات مجید بصیرت هم در اردوها حضو داشت که برای لیست 27 نفر خط خورد و من هم با دلایل دیگری خط خوردم. در آن زمان ایران در جام ملت‌های آسیا 1996 در امارات سوم شده بود. یک روز پنجشنبه نعیم سعداوی و رضا شاهرودی به دلیل اینکه از اردوی تیم خارج شده بودند، محمد مایلی‌کهن عذر آنها را خواست. همان روز نادر فریادشیران به من گفت حالا که دو روز به اصفهان می‌روی مراقب خودت باش چون بازیکن دیگری برای سمت راست نداریم. من با بلیت رفت و برگشتی که خودشان گرفته بودند روز پنجشنبه به اصفهان رفتم تا روز شنبه به تهران برگردم. روز جمعه از اخبار بی‌اطلاع بودم و روز شنبه که به تهران رسیدم در اردو شنیدم که خط خورده‌ام و اینکه در این دو روز چه اتفاقاتی افتاد از حوصله این بحث خارج است.

مدافع سابق فوتبال ایران ادامه داد: من را همراه تیم بردند اما آنجا اسامی من و هادی طباطبایی را رد نکردند. برای بازی اول هم انگشت عابدزاده در تمرین شکست و نیما نکیسا درون دروازه تیم ملی ایستاد و مطرح شدن نکیسا مدیون مصدومیت عابدزاده بود. آن زمان اسامی دو دروازه‌‌بان در لیست 22 نفره هر تیم رد می‌شد که طباطبایی خط خورد. به جای من هم نعیم سعداوی که خط خورده بود با پشتیبانی یک شخص خاص دوباره دعوت شد. متأسفانه من پشتیبان نداشتم.

وی رنگ پیراهن را در راه یافتن به تیم ملی موثر دانست و افزود: در سال 69 علی پروین که مربی تیم ملی بود علناً به من گفت به پرسپولیس می‌آیی؟ نرفتم و پروین در لیست 23 نفره تیم ملی نام مرا خط زد. به هر حال نمی‌توانم روی این اتفاقات نام بدشانسی بگذارم.

معماریان درباره وضعیت خود در سال‌های بعد بیان کرد: از سال 57 تا 77 برای فوتبال اصفهان زحمت کشیدم و پس از اینکه در سال 77 از فوتبال خداحافظی کردم، در دوره‌های مربیگری شرکت کردم و در سال 78 سه تیم داشتم؛ تیم برق اصفهان در لیگ زیرگروه کشور، تیم جانبازان و تیم شرکت کارگری قالی سلیمان در مسابقات قهرمانی کشور. در ادامه فشارهای بیش از حد باعث سکته خفیف مغزی من شد و مجبور شدم 5 سال ورزش را کنار بگذارم. باعث تعجب بود که در آن زمان از باشگاه سپاهان که آن‌قدر برای موفقیت آن تلاش کرده بودم حتی یک بار با من تماس نگرفتند تا حالم را بپرسند. 

مدافع سابق تیم‌های سپاهان و پلی‌اکریل اصفهان اضافه کرد: در ادامه پول به فوتبال وارد شد و توجه همه به این موارد جلب شد و افرادی که بدون هیچ‌ چشم‌داشتی بازی می‌کردند فراموش شدند. امروز دیگر نامی از بزرگانی مانند بهرام عاطف یا فرهادی نیست که برای آنها آرزوی سلامتی دارم. این بزرگان برای فوتبال اصفهان زحمت کشیدند. فوتبال اصفهان در دهه‌های 60 و 70 توسط افرادی مانند مرحوم یاوری، کربکندی، ابراهیم‌زاده، عاطف، چرخابی و فرهادی پیشرفت کرد و امروز به دست نسل جوانی رسیده که می‌گویند فوتبال تغییر کرده است.