هانسی فلیک؛ خوشحالم که دیگر نباید صدبار فکر کنم

به گزارش "ورزش سه"، به نقل از وبسایت هفت‌یک، فلیک فصل قبل را به عنوان کمک نیکو کوواچ در بایرن مونیخ آغاز کرد اما بعد از اخراج این مربی کروات، سکان هدایت باواریایی‌ها را برعهده گرفت و یکی از به یاد ماندنی‌ترین فصول تاریخ باشگاه را با فتح 5 جام رقم زد. او در این مصاحبه یک سال پرماجرایی که پشت سر گذاشت، صحبت کرد.

 

نشریه Elf Fruende، کادر فنی بایرن‌ مونیخ را به عنوان بهترین کادر فوتبال آلمان در سال 2020 انتخاب و به همین بهانه، با فلیک مصاحبه کرد.

 

 

هانسی! دستیار شما، هرمان گرلاند، حرف آخر را زد، وقتی گفت:”هانسی سرمربی بزرگی است و من می‌دانم از چه حرف می‌زنم چون با لوئی فن‌خال، یوپ هاینکس و پپ گواردیولا کار کرده‌ام.” بهتر نبود که شما زودتر از اینها سرمربی می‌شدید؟

 

خیر، برای من کاملا روشن است، چون به این سیر ختم نمی‌شد. با این‌که همیشه پیشنهادهایى از تیم‌های بوندس‌لیگا وجود داشت ولی هر چیز زمان خود را دارد. احتمالا مکان درست هم می‌خواهد. من پنج سال در بایرن بازی کردم و توانستم در آن بازه زمانی در چهار قهرمانی لیگ سهیم باشم. این باشگاه از آن موقع در قلب من جای دارد.

 

آن زمان که نیکوکوواچ از کار برکنار شد، این حس را نداشتید که دیگر زمانش فرا رسیده است؟ این حس که “دیگر می‌دانم که می‌شود در خط مقدم قرار گیرم”.

 

من از قبل می‌دانستم. هنگامى‌که مدیر ورزشی تیم ملی آلمان بودم، با این‌که در این جایگاه نبودم ولی با شخصیت‌‌هایى رهبر و افرادى متفاوت سروکار داشتم که باید آنها را دور هم جمع می‌کردم. برای این کار از سویى صلاحیت حرفه‌ای لازم است ولی کافی نیست، بلکه باید گروهی تشکیل شود که در آن گروه این امر امکان‌پذیر باشد. به نظرم ما آن زمان تیم بسیار خوبی در اختیار داشتیم که در آن هرکسی خود را ارزشمند می‌دانست.

 

هیئت داوران مجله الف فروینده، به عنوان “کادر فنی فصل”، بایرن را برگزید؛ این همکاری را چه طور مى‌شود دید؟

 

در ابتدا می‌خواهم بگویم که ما از کسب این عنوان بسیار خوشحال شدیم چون این جایزه عادلانه‌ترین جایزه است؛ چرا که به همه تیم مربی‌گری به صورت مساوی اعتبار می‌دهد. در فوتبال هیچ چیز نه به تنهایی که در قالب یک تیم انجام پذیر است. چون قبلاً در بایرن بودم، می‌دانستم که پروفسور هولگر برویش که مسئول بدنسازی تیم است، تونی تاپالوویچ، مربی دروازه‌بان‌ها و دنی رول، دستیار مربی چه توانایی‌هایى دارند.

 

 چرا دوباره هرمان گرلاند را از مرکز استعدادیابی به تیم اصلی بازگرداندید؟

 

برای من مهم بود کسی به آنجا بیاید که باتجربه باشد، باشگاه و بازیکنان را بشناسد و سرشناس باشد. به خاطر همین لازم نبود زیاد فکر کنم تا سراغ هرمان گرلاند بروم.

 

چگونه می‌توانید سبک رهبری‌تان را توصیف کنید؟

 

طی سال‌ها برای من روشن شد که سه امتیاز حیاتی است. من توقع اعتماد و وفاداری دارم و خودم هم به آنها متعهدم. در وهله دوم کیفیت همکاران بسیار مهم است. هولگر برویش در زمینه بدنسازی یک متخصص تمام عیار است که هم‌زمان یک کرسی هم در دانشگاه هامبورگ دارد. وقتی توصیه‌ای به من می‌کند به او اطمینان کامل دارم. و نکته سوم که آن را تکمیل می‌کند این است که در کنار هم لذت ببریم .

 

به ایجاد هماهنگى هم ربط دارد؟

 

خیر، این سوءتفاهم است که فقط جو خوب بوده که باعث شده همه همواره با شرایط کنار بیایند. با این حال باید هرکسى در تیم، تخصص خود را در اختیار بگذارد. من به همه چیز گوش می‌دهم و همه را در جریان مى‌گذارم ولی در نهایت این منم که مسئولیت می‌پذیرم، پس کسی هم که تصمیم می‌گیرد منم.

 

هولگر برویش گفته:” ما یک گروه متعهد هستیم و طى شش سالی که در بایرن بوده‌ام، جور دیگرش را هم تجربه کرده‌ام.“

 

من خودمان را مثل خانواده‌ای بزرگ می‌بینم.

 

 برای‌تان چطور بود که در عرض یک روز، دیگر نه فقط عضوی از خانواده بلکه رئیس آن باشید؟

 

هیچ فرقى نمی‌کرد. من خودم را خیلی جدی نمی‌گیرم. مسئله حیاتی این است که خوب کار کنیم و موفق باشیم. یک ضرب‌المثل زیبا هست که می‌گوید:” موفقیت تحت مالکیت درنمی‌آید، فقط اجاره می‌شود و اجاره‌بها روزانه پرداخت می‌شود.”

 

فلیک با دستاوردهایی که در سال 2020 داشت، توانست جایزه مربی سال یوفا را نیز از آن خود کند.

 

 

 

 که ظاهراً در بایرن سرلوحه کار قرار گرفته است.

 

بله، درست است. ما می‌خواهیم موفقیت را گسترش دهیم، این روندى ثابت است و به همین خاطرهر روز اهمیت دارد. این آن چیزی است که با وجود هماهنگى و جو دوستانه نباید فراموش کنیم.

 

 بعد از این‌که سبک بازی تیم به طو واضح تغییر کرد، موفقیت در طول فصل تثبیت شد؛ مهم‌تر از هر چیز با پرسینگ بسیار فشرده. چطور این اتفاق افتاد؟

 

برای من به نتیجه رسیدن به شکل هدفمند و پربازده، مهم است و همیشه به نظرم بهتر می‌آمده  که در نیمه حریف کار کنیم. در ابتدا این یک معضل است چون ریسک بالایی دارد. وقتى حریف از جلو تحت فشار گذاشته مى‌شود، در صورتی که مهارت و بازیکنانی سریع داشته باشد، گاه و بی‌گاه فضاهایی به دست می‌آورد. با این حال بازی به بازی بیشتر اطمینان و همین‌طور یکپارچگی به دست آوردیم. ما نمی‌خواهیم همیشه پاس اول یا دوم را سریع رو به جلو بدهیم، بلکه مى‌خواهیم کمی هم حریف را وادار به دویدن کنیم. ولی در چنین روندی به عنوان سرمربى مهم این است که نظارت کنیم آیا تیم توان تحمل آن را دارد یا خیر.

 

آیا قبل از آن‌که این تغییر را ایجاد کنید، در این باره با بازیکنان صحبت کرده بودید؟

 

بله مطمئناً، من همیشه تیم را در جریان تصمیماتم مى‌گذارم. این به‌ویژه در مورد بازیکنان بایرن صادق است چون آنها بسیار باتجربه هستند. علاوه‌بر این، به این شکل آنها هم در پذیرفتن مسئولیت شریک می‌شوند.

 

آیا در این سبک بازی تصور بنیادین شما از فوتبال بیان می‌شود یا فقط می‌خواستید که توانایى‌هاى ویژه تیم را به نمایش بگذارید؟

 

هردو. اگر بگذاریم تیم به دفعات عقب بکشد، خواه ناخواه به انفعال مطلق منجر مى‌شود. اگر حریف تحت فشار قرار نگیرد، برایش راحت‌تر خواهد بود که بتواند توپ‌ها را به فضاهای خالی یا پشت مدافعان بفرستد. در نهایت برای وینگر‌ها و دیگر بازیکنان هجومی هم در زمینه ذخیره انرژی بهتر خواهد بود که از جلو سه-چهار ثانیه پیگیر توپ باشند تا این‌که پنجاه متر عقب بیایند و باز مجبور شوند به سمت جلو حرکت کنند. این به نظرم غیر ضروری است و به هرحال هر بازیکن بیشتر ترجیح می‌دهد در جایی از زمین کارایی داشته باشد که احساس راحتی می‌کند. ولی این سبک بازی مخصوصاً به این دلیل در تیم ما جواب می‌دهد که عناصر تهاجمی بسیار خوبی داریم.

 

 

 

قهرمانی‌‌های بایرن در سال 2020 با فتح بوندس‌لیگا آغاز شد که هشتمین قهرمانی پیاپی آنها در این رقابت‌ها بود.

 

 

 

شاگردان فلیک سپس قهرمانی در جام حذفی را جشن گرفتند؛ با پیروزی 4-2 مقابل بایرلورکوزن در دیدار نهایی.

 

 

 

سپس انتظار هفت‌ساله بایرنی‌ها برای فتح چمپیونزلیگ به پایان رسید و آنها موفق شدند با پیروزی 1-0 برابر پاری‌سن‌ژرمن، در این رقابت‌ها به قهرمانی برسند.

 

 

 

شاگردان فلیک برای بردن سوپرکاپ اروپا برابر سویا کمی به مشکل خوردند اما در نهایت با گل خاوی مارتینز در وقت‌های اضافه بازی، به برتری 2-1 دست پیدا کردند.

 

 

 

در نهایت بایرن در سوپرکاپ آلمان هم 3-2 دورتموند را شکست داد و توانست پنجمین جام را هم در سال 2020 از آن خود کند.

 

 

 

شما به عنوان مدیر ورزشی تیم ملى آلمان در مورد پیشرفت کلی فوتبال دغدغه‌هاى زیادى داشتید و قاعدتاً از آنها دست نکشیده‌اید. شما الگوهای جدیدی می‌بینید؟

 

در حال حاضر الگوی جدیدى وجود ندارد، در اصل همان مقدار گوناگونی در فلسفه‌های بازی می‌بینم که زمان من در تیم ملی آلمان وجود داشت. با این حال فکر می‌کنم سرعت خیلى مهم است؛ نمودش در حال حاضر سرعت فیزیکی یا سرعت عمل. طبعاً بازیکنان برتر می‌بایست از نظر تکنیکی کامل باشند. ولی اگر بخواهم در کل برای فوتبال آلمان آرزویی بکنم، این خواهد بود که بازیکنان بیشتری وجود داشته باشند که در حمله و دفاع، در موقعیت‌‌های یک به یک راه‌حل‌هایی داشته باشند. در نتیجه باید سعی کنیم بهترین مربی‌ها را در مراکز استعدادیابی داشته باشیم تا همه هم و غم‌شان این باشد که این‌گونه بازیکنان را پرورش دهند. الآن مى‌توان در آلمان بسیار بیشتر کارهاى پایه  انجام داد و در روند تبدیل بازیکنان جوان به بازیکنان حرفه‌ای، باید بازیکنان به سطح بسیار بالایی از آمادگی جسمانی برسند تا بتوانند ادامه دهند.

 

طى این فصل تعداد زیادی از بازیکنان شما پیشرفت چشمگیری از نظر فرم بازی داشتند. برای نمونه لئون گورتسکا، داوید آلابا و جاشوا کیمیش در پست‌های جدید، توماس مولر و ژروم بواتنگ تقریباً احیا شدند. آلفونسو دیویس به طرزی تماشایی مراحل موفقیت را طی کرد. آیا این به خاطر عوض شدن سبک بازی است یا بهتر شدن جو؟

 

در نهایت مجموعه‌ای از همه عوامل است. ولی نباید فراموش شود که ما می‌خواهیم در هر جلسه تمرین فشردگی مطلق و تمرکز را ببینیم. اخیراً بارها گفته‌ام: سبک و سیاقی که تیم تمرین می‌کند، واقعا معرکه است. این را می‌توان در آرامش به بازیکنان هم گفت زیرا در این فرم برای خود آنها قابل تشخیص نیست. تازه‌وارد‌ها باید اول به این سبک عادت کنند چون فقط بالاترین سطح است که ما را پیش می‌برد. هر چیزی که در مورد تمرین صادق است، برای بازی هم هست؛ فقط زمانی یک پیروزی واقعاً دلچسب خواهد بود که همه چیزمان را گذاشته باشیم.

 

دو نفر از بازیکنان شما، لئون گورتسکا و جاشوا کیمیش، استارتاپ بسیار موفق WeKickCorona را راه انداخته‌اند. بدون محدودیت از آن استقبال می‌کنید یا گاهی می‌ترسید که این جوان‌ها به خاطر آن روی فوتبال تمرکز نکنند.

 

سن آخرین چیزی است که برای من مهم است. زمانی جمله‌ای بود که می‌گفت: یک بازیکن باید بیست و چهار ساعته روی فوتبال تمرکز کند و هر چیزی غیر از آن خیلی کم است. من مسئله را این‌طور نمی‌بینم. هر انسانی باید رفتار درست در قبال اضطراب و تسکین را یاد بگیرد. بازیکنان دقیقاً می‌دانند که من از آنها وقتی در باشگاه هستند توقع آمادگی صد در صدی دارم. ولی اگر بیرون این زمان درگیر آن شوند به نظر من مثبت است و در دوران کورونا نه فقط لئون گورتسکا و جاشوا کیمیش، بلکه همچنین فیلیپه کوتینیو، روبرت لواندوفسکی، توماس مولر، ژروم بواتنگ یا تیاگو هم بودند. این نشان می‌دهد که این نسل از بازیکنان فراتر می‌اندیشند. من تحت تاثیر قرار گرفته‌ام.

 

 شما در این مسئله یک تغییر نسل می‌بینید؟

 

نمی‌توان این‌قدر واضح گفت. همیشه عقبگردهاى آشکارى وجود دارند که تصویر منفی قبلى را تأیید می‌کنند. بسیاری از بازیکنان حرفه‌ای آن تصویر را دارند. از سوی دیگر در همان زمان در هر تیم بازیکنانی هستند که جلوتر از نوک دماغشان را ببینند. بحران کرونا در کنار بسیاری تراژدی‌‌ها که با آنها پیوند داشت، اضطراب وجودی بسیاری انسان‌ها و یک خروار مشکل، همچنین نشان داد که جامعه کمی تنگاتنگ‌تر می‌تواند کنار هم باشد. بحران نشان داد که ما در فوتبال هم به آنها تعلق داریم. این هم به مسئله تواضع مربوط است که درباره آن صحبت کرده بودیم.

 

 

 

فلیک از این‌که شاگردانش در مبارزه با کرونا پیش‌قدم شده و مسئولیت برعهده گرفتند، اظهار خشنودی کرد.

 

 

 

 از نظر ورزشی می‌توان تقریباً به این جمع‌بندی رسید که وقفه فصل به نفع بایرن شد. نمایش‌ها بهتر از قبل بود.

 

ما از این موقعیت حداکثر بهره را بردیم؛ این درست است. ولی بعد وقفه هم مثل قبل در شرایطی ویژه قرار داشتیم. دیگران همه اجازه دارند مسافرت کنند، به رستوران بروند و دوستان‌شان را ملاقات کنند. برای ما فقط سابنر اشتراسه (محل تمرین بایرن)، بازی‌ها و خانه‌ای که در آن می‌توانیم با حلقه محدودی از اعضای خانواده ملاقات کنیم، وجود دارد و اکنون ماه‌هاست که اوضاع همین‌طور پیش می‌رود. خوشحالم که تا الان بسیار خوب ایستادگی کرده‌ایم.

 

 آیا این نگرانی را دارید که بازیکنان فرسوده شوند؟

 

خیر، فکر نمی‌کنم. همان‌طور که می‌دانید ما همیشه اهداف ورزشی جدیدی داریم. آنها باعث می‌شوند کنار هم تلاش کنیم و انگیزه کافی داریم. در نتیجه فشردگی بالای بازی‌ها به هیچ‌وجه بد نیست.

 

هانسی فلیک! شما در اولین فصل بوندس‌لیگایى خود به عنوان سرمربی با اقتدار و با فوتبالی چشم‌نواز دوگانه لیگ و جام حذفی را بردید. آیا می‌توان گفت اغلب دست‌کم گرفته شده‌اید چون آدمى صمیمی‌ای هستید؟

 

من اینطور تربیت شده‌ام که صمیمی باشم و از این بابت هم بسیار سپاسگزارم. چندین سال قبل، چند روز پیش از یک بازی ملی در هامبورگ، یک بازی بین مربیان تیم ملی و تیم خبرنگاران برگزار شد. در ابتدا عقب کشیدیم ولی بعد من شروع کردم بازی‌مان را در میانه میدان سر و سامان دادن…

 

 شما بر بازی سوار شدید؟

 

بله، شاید بتوان این‌طور گفت. در هر صورت ما بردیم و بعد از آن چند خبرنگار سراغ من آمدند. آنها گفتند:” دیگر می‌دانیم که هانسی می‌تواند بسیار متفاوت باشد.” وقتی آدم مردم را ارزیابی می‌کند، نباید فراموش کند چه عملکردی دارند. به عنوان دستیار آدم باید بسنجد که در انظار عمومی چه می‌گوید، به عنوان سرمربی دیگر نباید صد بار فکر کنم و این لذت بخش است.

 

ترجمه: سید محمد سید ابراهیمی