فقط به خاطر رفاقت به کشتی اصفهان کمک می‌کنم

وی در مورد چگونگی همکاری‌اش با کشتی اصفهان تصریح کرد: قرار نیست من در رفت و آمد باشم، خصوصا با این وضعیتی که کرونا ایجاد کرده اما مریضی که کم شود، قرار است تیم اصفهان به باشگاه ما (کارگران) بیاید و بچه‌های ما هم به آنجا بروند و علاوه بر اینکه با هم تمرین می‌کنیم، در مسابقات‌مان هم از آنها استفاده کنیم. قرار است از رده سنی خردسالان کار را شروع کنیم. من دوست ندارم جای دیگری کار کنم، یا در تیم ملی، اگر این مسئولیت در کشتی اصفهان را قبول کردم، صرفا به خاطر رفاقتم با مصطفی میرزایی بود و دوستی از هر چیزی بالاتر است. من با خودم عهد کرده بودم که دیگر دنبال چنین کارهایی نروم، اما اکنون قصد کمک به کشتی اصفهان را دارم.

سرمربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد جوانان در مورد اینکه چه چیزی باعث دلگیری او شده که دیگر قصد همکاری با تیم های ملی را ندارد، خاطرنشان کرد: کار از دلگیری گذشته و دیگر صحبت این چیزها نیست. مسئله اصلی سن مربیگری من است که تمام شده. کشتی گیر بعد از 30 سالگی که کشتی را کنار می گذارد، حالا با یکی دو سال بالا و پایین، اگر بخواهد مربیگری کند، بین 30 تا 40 سالگی جوان است و کسب تجربه می‌کند. در این مدت تجربه اش کم است، اما به 40 سالگی که می رسد، دیگر به اوج تجربه رسیده و سال‌های موفقیش در کار مربیگری، بین 40 تا 50 سالگی است.

اکبر فلاح، مربی 55 ساله کشتی ایران ادامه داد: نه اینکه کسی نتواند بین 50 تا 60 سالگی مربی موفقی باشد، اما بین سال‌های 40 تا 50 سالگی، هم تجربه دارد و همچنان از نیروی جوانی و انرژی لازم و فیزیک مناسب برخوردار است. سن مفید مربیگری من گذشت. داشتم یک فیلمی از دوره مربیگری‌ام در تیم ملی جوانان می دیدم که دارم خودم فن درخت کن را نشان می‌دهم، الان دیگر هرگز نمی‌توانم آن حرکت را انجام دهم باید قبول کنیم که مربیگری هم دوره ای دارد. سخت است در این سن در جای بزرگی مثل تیم ملی کار کنم. ما باید از نخست وزیر ژاپن الگو بگیریم، وقتی می‌بیند دچار مریضی شده، خودش کنار می‌کشد که هزینه‌ای به کشورش تحمیل نکند و یک نیروی جوان بیاید. هر چیزی تاریخ مصرفی دارد.

دارنده دو مدال طلا و نقره کشتی آزاد جهان در مورد وضعیت کشتی ایران تاکید کرد: نه ما، این روزها کشتی روسیه و آمریکا و سایر رقبای‌مان هم تعطیل شده، این بیماری کار همه را دچار مشکل کرده، نه کشتی، سایر فدراسیون ها هم همین وضعیت را دارند و این طبیعی است. دیگر می‌ماند خلاقیت و تلاش فدراسیون‌ها که در این مدت چطور می‌توانستند امید و انگیزه را در بین ورزشکاران شان حفظ کنند. یعنی در این 6-7 ماهی که کشتی تعطیل شده، از همه تست بگیرند، در قرنطینه بچه‌ها را دور هم جمع کنند و تمرین بگذارند تا کشتی گیر روی فرم بماند. یعنی حتی می‌شود مسابقه هم برگزار کرد، اگر از همه تست گرفته شود و از سلامت شرکت کنندگان در مسابقه مطمئن باشیم. من موافق برگزاری لیگ در این وضعیت هستم، کشتی گیران باید بتوانند آمادگی خود را حفظ کنند و در مسابقه شرکت داشته باشند.

اکبر فلاح با اشاره به اینکه در مدت تعطیلی سالن‌های ورزشی، نسلی از کشتی از بین رفت، گفت: همیشه تابستان که می‌شد خیلی از خانواده ها بچه های شان را به باشگاه می آوردند و ما از بین آنها استعدادهای زیادی را پیدا می کردیم که به درد تیم ملی مان می خوردند، اما امسال همه آنها را به خاطر تعطیلی سالن ها و ورزش از دست دادیم. خردسالانی که امسال تابستان باید کار خود را شروع می کردند، سمت کشتی نیامدند و کشتی از این جهت لطمه می خورد.