مسی چگونه در لی لی پوت به بند کشیده شد؟

به گزارش "ورزش سه"، داستان لیونل مسی و جدایی او از بارسلونا در نهایت به اتمام رسید. لئو علی رغم میل باطنی خود ماندنی شد و دلیل آن را نیز مخالفت قاطعانه باشگاه و عدم تمایلش برای جنگ و جدل قضایی عنوان کرد.

مسی که دو هفته پیش با ارسال یک بوروفکس به باشگاه بارسلونا تقاضای جدایی داده بود و اعتقاد داشت بند فسخ اختیاری او همچنان معتبر است، انتظار نداشت که از سوی سران باشگاه و شخص جوزپ ماریا بارتومئو با مخالفتی صریح مواجه شود.

مسی در مصاحبه ای که در آن ماندنی شدنش را اعلام کرد، چندین بار تاکید داشت که تمام سال به بارتومئو در مورد تمایلش برای جدایی گفته بود و هر بار از او پاسخ مثبت شنید که در پایان فصل، کاری که دوست دارد را انجام بدهد ولی در عمل زیر قول خود زد. مسی که ریاست بارتومئو را یک فاجعه خواند، عملا نشان داد که تمایلی برای تمدید قرارداد هم ندارد و حداقل با کادر مدیریتی فعلی چنین کاری را انجام نخواهد داد.

هواداران

خبر درخواست جدایی مسی هرچند برای مدیران بارسا حکم یک سورپرایز را نداشت ولی در میان هواداران موجی از ترس و نگرانی را باعث شد. هواداران بارسا روزهایی پرتلاطم را سپری کردند و با اضطراب دنبال کننده اخبار بودند. به ندرت خبری امیدوارکننده در مورد مسی منتشر می شد و تقریبا همه چیز حکایت از جدایی قطعی او بود. واکنش ها به خبر جدایی مسی متفاوت بود و شاهد یک دودستگی آشکار بین هواداران بودیم.

حق با مسی است یا بارتومئو؟ این سوالی بود که همه از خود می پرسیدند. هواداران بارسا که 15 سال گذشته را چشم به هنرنمایی های مسی در میدان دوخته بودند، تصور تیم محبوب شان بدون مسی را غیرممکن می دانستند. تیمی درهم شکسته پس از شکست 8-2 از بایرن با یک کادر فنی جدید و هزاران سوال و نکته مبهم، بدون مسی چه سرانجامی داشت؟

پاسه به این سوال ساده بود؛ اغلب هواداران با وجود علم به ضعف های کادر مدیریت، تمایل به ماندنی شدن مسی داشتند. این تمایل، لزوما موافقت با مدیریت باشگاه نبود. هواداران صرفا نمی خواستند اسطوره خود را با پیراهن باشگاهی دیگر ببینند. بارسای بدون مسی برای هیچکس قابل تصور نبود.

مدیریت

جوزپ ماریا بارتومئو از همان روزهای نخستین درخواست جدایی مسی، موضعش را روشن کرده بود. بارتو که نمی خواست رئیسی لقب بگیرد که در دوران او مسی از بارسا جدا شده، از تمام اهرم های فشار برای مخالفت با فوق ستاره آرژانتینی استفاده کرد. بسیاری می گویند که هر رئیسی جای بارتومئو بود، همین کار را انجام می داد و او بر خلاف ادعای مسی، دقیقا کاری که باید را انجام داد حتی اگر خیلی از کارشناسان اقدام او را مبنی بر توسل به زور علیه مسی را تقبیح کرده باشند.

بارتو با ادعای مسی مبنی بر معتبر بودن حق فسخ اختیاری او مخالفت کرد و به وی گفت که تنها با 700 میلیون یورو مجوز جدایی اش صادر خواهد شد. بیانیه لالیگا و حمایت از بارسلونا نیز تیر خلاصی به مسی و وکلای او بود. حالا دیگر همه باشگاه های خواهان مسی و در راس شان سیتی می دانستند که جذب مسی یعنی حضور در دادگاه و مقابله با بارسلونا. طبیعی بود که هیچ باشگاهی چنین ریسکی را قبول نکند.

طرح از سبحان ضرغامی

مسی میخ شده روی چمن نوکمپ و تحت فشار هواداران و مدیریت باشگاه؛ همان کادری که با سیاست های چند سال اخیر خود بارسا را به مضحکه ای در لیگ قهرمانان تبدیل کرده، در نهایت دو راه در پیش داشت.

مسی یا باید یک فصل دیگر و تا پایان قراردادش ماندنی می شد یا مسیری دیگر را برای خود انتخاب می کرد. یا باشگاهی برای جذب او اقدام می کرد و ریسک غرامت 700 میلیون یورویی را به جان می خرید یا مسی یک سال خانه نشین می شد تا قراردادش به اتمام برسد. مسی که این داستان ثابت کرد حتی فراتر از یک باشگاه است، در نهایت اولی را انتخاب کرد. او ماند و گفت که نمی خواست باشگاه همه زندگی اش را به دادگاه بکشاند.

تبعات ماندن مسی

آوار 100 میلیون یورویی

مسی در نهایت ماند اما این تصمیم تبعات خاص خود را هم دارد. در سالی که بارسلونا با مشکلات اقتصادی ناشی از کرونا دست به گریبان است، ماندنی شدن مسی یعنی پرداخت 100 میلیون یوروی دیگر به عنوان دستمزد و مالیات. در حالی که در صورت توافق با مسی و فروش او با رقمی نزدیک به 150 میلیون یورو، از فشار اقتصادی روی باشگاه به میزان قابل توجهی کاسته می شد و زمینه را برای جذب چندین ستاره به بارسا فراهم می کرد. بارسا در نهایت حاضر به این فداکاری اقتصادی نشد.

جدایی قطعی از کادر مدیریت

مسی ماند ولی در مصاحبه پس از ماندنی شدنش مدیریت را سیبل اعتراضات خود قرار داد: نه پروژه ای و نه هیچی. ضعف های مدیریتی خود را با حقه بازی پوشش می دهند. دو انتقاد بزرگ و کم سابقه به بارتومئو و کادر مدیریتی اش.

انتقاداتی که مشابهش در طول فصل گذشته نه تنها از زبان مسی که از زبان دیگر بزرگان رختکن هم شنیده شد. اختلاف مسی با کادر مدیریتی بارسا حالا یک امر اثبات شده است و دیگر راه بازگشتی هم وجود ندارد. در چنین فضای کدر و تاریکی، مسی یک سال دیگر هم در بارسا خواهد ماند و می توان تصور کرد که هر ناکامی می تواند شعله این اختلاف را بیشتر کند. این کشمکش قطعا تا ماه مارس و زمان انتخابات ریاست باشگاه ادامه خواهد داشت.

دودستگی هواداران

داستان پرحاشیه جدایی مسی اما قطعا روی هواداران نیز تاثیر خاص خود را گذاشته است. دودستگی بین هواداران متعصب مسی که عشق شان به او مشروط نیست و هوادارانی که حالا منتقد رفتار اخیر مسی هستند و بر تعدادشان نیز افزوده شده، مشخص و واضح است.

نتایج بد بارسا در طول فصل یا بازی های نه چندان درخشان مسی شاید صحنه هایی دیده نشده را در نوکمپ موجب شود. مسی دیگر بازیکن غیر قابل بحث در میان هواداران نیست. از او حالا توقعی بیشتر از فصول گذشته می رود. شماره 10 در نوکمپ سوت های اعتراضی را می شنود؟

تجربه تنها شدن در رختکن

مسی ماندنی شد ولی بسیار محتمل است که برخی از دوستان و هم تیمی های نزدیکش همچون لوئیس سوارز و آرتورو ویدال بارسا را ترک کنند. همه نگاه ها به لوئیس سوارز است. دوست صمیمی مسی که در فهرست مازاد قرار گرفته و مورد توجه رونالد کومان قرار ندارد. کومان می داند که پس از ماندنش شدن مسی، فروش سوارز تا چه اندازه می تواند شرایط رختکن بارسا را تحت تاثیر قرار دهد. از دوستان نزدیک مسی تنها سرخیو بوسکتس و جوردی آلبا باقی خواهند ماند.

کومان و مشت آهنین

رونالد کومان را همه به عنوان مردی می شناسند که حتی مقابل بزرگان رختکن تیمش نیز رفتاری منفعل ندارد. او به داشتن شخصیتی محکم حتی برابر ستاره ها مشهور است. کومان ماموریت دارد تا بارسا را از تیمی تحت تاثیر ستاره ها و فوق ستاره ها به تیمی متحد و بدون وابستگی به نام ها تبدیل کند. انتظار می رود که در این میان، برای مسی هم استثنایی قائل نشوند. بی تردید نوع رابطه بین مسی و کومان در آینده بارسلونای بحران زده کلیدی و حیاتی خواهد بود.

مسی بالاخره در سرزمین لی لی پوت ها ماند یا بهتر است بگوییم مجبور به ماندن شد اما هنوز هم بسیاری به خود می گویند، اجبار به چه قیمتی؟