یادداشت – آنالیز؛ دربی 93 و چرایی برد استقلال (عکس)
دربی 93 با وجود اینکه در غیاب تماشاگر برگزار شد از نظر فنی یک بازی خوب بود. جدا از 4 گل دو تیم موقعیت های خوبی را روی دروازه های هم ایجاد کردند اما ضربات نهایی دقت عمل لازم را نداشت.
به گزارش "ورزش سه"، این بازی درس های خوبی برای هر دو تیم به خصوص فوتبال باشگاهی داشت؛ اینکه وقتی تیم در یک بازی مهم نتیجه را عقب می افتد ضمن جبران گل خورده می تواند گل برتری را به ثمر برساند و از سویی تیم بازنده تا زمان سوت داور می تواند شرایط بازی را تغییر دهد. و یک اتفاق مهم دیگر؛ برتری عددی حریف در دفاع بهانه قانع کننده ای برای ناامید شدن در گلزنی نیست. همواره هر تیمی در دفاع پرتعداد است؛ حتی تیمی که قدرت تهاجمی بالایی دارد اما با استفاده از روزنه های کوچک و البته تیزهوشی می توان به گل رسید.صحنه گل های دربی 93 را مرور می کنیم تا به خوبی متوجه این موضوع شویم.
1-گل مهدی قایدی
استقلال در باکس محوطه جریمه 3 بازیکن و پرسپولیس 7 بازیکن دارد؛ سه بازیکن دیگر از تیم سرخ ها در منطقه یک سوم دفاعی هستند.بازیکن شماره یک استقرار بدن او به گونه ای است که مشخص است در عرض از بازی خارج می شود؛ بازیکن شماره 2 بشار رسن است که مهدی قایدی توپ را از بین دوپایش رد می کند و به اصطلاح فوتبالی ها لایی می زند. اینجا بازیکن شماره 3 می توانست با بازیخوانی فضای پشت بشار رسن را پوشش و روی توپ مهدی قایدی برود و سخت گیری کند.او در صحنه بود و بازی را دنبال می کرد اما به خوبی این کار را انجام نداد. شاید تصور نمی کرد بشار رسن لایی بخورد و شاید تصور نمی کرد مهدی قایدی به این خوبی به توپ ضربه بزند. اصل در فوتبال این است مدافع در محوطه جریمه باید نسبت به هر توپی بدبین باشد و مهاجم نسبت به هر توپی خوش بین. شبیه گل سوارز. شبیه گل محمد رضا خلعتبری در بازی دوستانه روسیه. حرکت در عرض و شوت به دروازه کم در فوتبال زده می شود اما می تواند یکی از بهترین حربه ها برای شکستن برتری عددی حریف باشد.
2-گل بشار رسن
از زمانی که فوتبال از سیستم 2-5-3 به دیگر سیستم ها تغییر کرده دیگر اینطور نیست مهاجم نوک توپ هایی که برای او سانتر می شود به سمت دروازه بزند. خیلی از این توپ ها برای بازیکن روی دست پاس می شود. یا به تیر مخالف برای بازیکنی که در نقطه کور جایگیری کرده فرستاده می شود. این بستگی به هماهنگی های ذهنی میان سانتر فوروارد و بازیکن هم تیمی که در نقطه کور جایگیری می کند، دارد. به جرات می توان از علی علیپور به عنوان یکی از مهاجمانی یاد کرد که در خط حمله قابل پیش بینی نیست. او متناسب با شرایط بازی تصمیم می گیرد؛ از آنجایی که شرایط هایی که در بازی رخ می دهد متفاوت است شکل بازی علی علیپور هم قابل پیش بینی نیست. علی علیپور در این صحنه به خوبی می بیند هافبک دفاعی استقلال بازی بدون توپ ندارد و از بشار رسن دور است و توپ را برای او پاس می کند و شوتی که بشار میزند در چارچوب است. فوتبال فقط در منطقه ای که توپ در جریان است، نیست. توپ های دوم می تواند برای تیم مدافع خطرناک باشد اگر فضای طلایی حریف برای گلزنی یعنی جلوی خط دفاعی به خوبی پوشش داده نشود.
3-گل علی علیپور
اینبار اوساگونا در نوک خط حمله است که به خوبی از سوی دو مدافع استقلال ساندویچ شده است (ساندویچ یک اصطلاح فوتبالی است؛ به معنای پرس یا تحت فشار قراردادن مهاجم حریف) وریا هم فضا را پوشش داده است اما علی علیپور که از عقب وارد باکس شده است به خوبی خط هافبک دفاعی را می شکند و وارد محوطه می شود. اشتباه بازیکن استقلال در این صحنه نگاه کردن به توپ است و به همراه علی علیپور حرکت نمی کند. کمال سانتر می کند و علیپور هم درجا و بلافاصله به توپ ضربه می زند و خوشبختی تیم پرسپولیس. یک ضرب به توپ ضربه زدن به خصوص در محوطه جریمه می تواند گل های زیادی را منجر شود اما اشتباه بزرگ مهاجمان ما این است که روی این ضربات خوشبین نیستند و و تصور می کنند زمانی باید به توپ ضربه بزنند که موقعیت گل صد در صد است. اگر علی علیپور هم این گونه تصور می کرد به طور حتم به توپ ضربه نمی زند و ضربه اش تبدیل به گل برتری پرسپولیس نمی شد. این گل هم از دسته گل هایی است که در فوتبال ما کم زده می شود. به طور حتم در این بازی علی علیپور تاثیرگذارترین بازیکن پرسپولیس بود.
4-گل محمد دانشگر
نه فقط استقلال؛ هر تیمی زمان اندکی برای جبران نتیجه داشته باشد برای رسیدن به هدف روی به بازی مستقیم می آورد و بهترین بازیکنان برای تغییر نتیجه بازی در دقایق پایانی مدافعان هستند که ضربات خوبی با سر به توپ می زنند. محمد دانشگر که پیش از این هم برای استقلال روی ضربات مستقیم گل زده بود اینبار هم در نقش فرشته نجات ظاهر شد؛ زمانی که توپ روی دروازه پرسپولیس سانتر شد تصور می شد که محمد دانشگر کار بزرگی انجام دهد به این خاطر بازیکنی که در این صحنه مامور مهار محمد دانشگر شده در پرش کاملا پیداست چند سانتری پایین تر از مدافع استقلال است و از سویی رادو هم خروج نکرده؛ در نهایت محمد دانشگر بدون مزاحم به توپ ضربه زد و توپ تبدیل به گل شد و شرایط بازی برای استقلال به خوبی تغییر کرد. شاید اگر سید جلال حسینی در ترکیب تیم باقی می ماند می توانست روی این صحنه تاثیرگذاری بهتری داشته باشد.شاید اگر اوساگونا با محمد دانشگر به هوا می پرید این مدافع نمی توانست به این خوبی ضربه بزند.
علی بنی شیخ الاسلامی
