اوساگونا با راموس و نیمار هم‌باشگاهی شد!

به گزارش "ورزش سه"، برای دومین بار در طول تاریخ، شهرآورد تهران بین تیم های استقلال و پرسپولیس به ضربات پنالتی کشیده شد. حاصل کار دو تیم در طول 120 دقیقه تلاش، نتیجه مساوی 2-2 بود. در ضربات پنالتی احمد نوراللهی و کریستین اوساگونا ضرباتشان را از دست دادند ولی در سوی مقابل این استقلال بود که تمام ضرباتش را به گل تبدیل کرد و راهی دیدار پایانی شد.

در این دیدار، حسین حسینی سنگربان استقلال که در این فصل زیر انتقادات فراوانی بود، پنالتی نوراللهی را مهار کرد. عالیشاه پنالتی دوم سرخپوشان را به گل تبدیل کرد ولی اوساگونا ضربه پنالتیش را به بیرون زد تا استقلال در آستانه پیروزی در شهرآورد قرار بگیرد که ارسلان مطهری آبی پوشان را به خواسته شان رساند.

پنالتی اوساگونا به حدی بد بود که خیلی این ضربه را شبیه به یک سانتر می دانستند تا یک ضربه پنالتی. در فضای مجازی نیز، با پنالتی مهاجم نیجریه ای پرسپولیس شوخی زیادی شد و خیلی ها آن را به پنالتی راموس تشبیه کردند که در دیدار مقابل بایرن مونیخ از دست داد.

برای انتخاب مهمترین پنالتی هایی که در دنیای فوتبال از دست رفته است، می توان یک لیست بلند بالا تهیه کرد. ولی شاید هیچ ضربه پنالتی ای به اهمیت پنالتی روبرتو باجو نباشد که در فینال جام جهانی از دست داد.

فینال جام جهانی ۱۹۹۴ بین تیم های برزیل و ایتالیا تحت تاثیر اشتباهات و شانس های از دست رفته قرار گرفت. هر دو تیم شانس های بسیار کمی برای گلزنی داشتند اما در نهایت این بازی بدون گل به پایان رسیده و برای اولین بار در تاریخ جام جهانی به ضربات پنالتی کشیده شد. وضعیت ضربات به نحوی بود که ایتالیا اگر می خواست شانسی برای ادامه پنالتی ها داشته باشد باید پنالتی بعدی آن ها توسط ستاره تیم، روبرتو باجو، به گل تبدیل می شد. صحنه پنالتی روبرتو باجو به عنوان به یادماندنی ترین صحنه این مسابقات رد تاریخ ثبت شد و او ضربه اش را به بالای دروازه فرستاد. بدین ترتیب روبرتو باجو که یک تنه تیمش را به بازی فینال رسانده بود جام قهرمانی را دودستی تقدیم برزیلی ها کرد. باجو که دوران بازی بی نظیری را سپری کرده بود در نهایت نتوانست یک جام معتبر همراه تیم ملی ایتالیا بالای سر ببرد و این حسرت برای همیشه با او باقی ماند.

ایتالیایی ها هرگز پنالتی باجو را فراموش نمی کنند. دقیقا به مانند میلانی ها و پنالتی شوچنکو. آنها در فینال لیگ قهرمانان اروپا در استانبول با 3 گل از لیورپول پیش افتادند اما کامبک باورنکردنی سرخ ها، بازی را به ضربات پنالتی کشاند و دستهای یرزی دودک برای مهار پنالتی چیپ شوچنکو کافی بود تا لیورپول به شکلی دراماتیک قهرمان چمپیونز لیگ شود.

تلخ تر از خراب کردن ضربه پنالتی در فینال لیگ قهرمانان اروپا، خراب کردن ضربه پنالتی در فینال خانگی لیگ قهرمانان است. کاری که آرین روبن در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2012 و در دقیقه 95 انجام داد. پیتر چک پنالتی مرد هلندی را مهار کرد تا کار به وقت های اضافی کشیده شود و در نهایت سکوهای آلیانتس در نهایت بالا رفتن جام را با دست کاپیتان چلسی مشاهده کند.

دیگر پنالتی مهمی که در دنیای فوتبال از دست رفته است را می توان به نام دیوید ترزگه نوشت. در فینال جام جهانی 2006 بود که کار ایتالیا و فرانسه به ضربات پنالتی کشیده شد. ترزگه پنالتی چهارم فرانسه را به تیرک دروازه بوفون کوبید و در نهایت ضربه دیگر هر دو تیم به گل تبدیل شد اما پنالتی از دست رفته ترزگه باعث شد که ایتالیا به قهرمانی مسابقات جام جهانی ۲۰۰۶ دست یافته و فرانسوی ها دست خالی به خانه بازگردند.

نام میشل پلاتینی را هم می توان به لیست افرادی که پنالتی های حساسی را از دست داده اند، اضافه کرد. از شانس خوب فرانسه و میشل پلاتینی این پنالتی از دست رفته، برخلاف سایر موارد این لیست، برای او و تیمش عواقب اسفباری نداشت اما بار دیگر نشان داد که حتی بهترین بازیکنان نیز می توانند زیر فشار بیش از حد ضربات پنالتی خرد شوند. پلاتینی که همواره یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته شده است، در بازی یک چهارم نهایی برابر برزیل یک گل بسیار پرارزش به ثمر رساند تا بازی در نهایت ۱ بر ۱ مساوی شود و در نهایت بازی به ضربات پنالتی کشیده شد. اسطوره تیم ملی فرانسه پشت چهارمین ضربه پنالتی تیمش ایستاد اما پلاتینی ضربه خود را بسیار محکم و بی دقت با فاصله ای زیاد از بالای دروازه به میان تماشاگران فرستاد. بعد از اینکه جولیو سزار، پنالتی پنجم تیمش را از دست داد، این لوییس فرناندز بود که با گل کردن پنالتی خود، هم پلاتینی و هم تیمش را نجات داده و فرانسه را به مرحله نیمه نهایی رساند. اما پنالتی از دست رفته پلاتینی دستکم برای دقایقی تمامی فرانسه را در ترس و اضطراب فرو برد.

از دیگر پنالتی های مهم از دست رفته، می توان به پنالتی از دست رفته لیونل مسی در سال 2012 اشاره کرد. در دیدار بارسلونا و چلسی، ضربه مسی به تیر دروازه خورد تا بارسلونا از صعود به فینال لیگ قهرمانان باز بماند.

نباید پنالتی راموس در دیدار با بایرن مونیخ را نیز از یاد برد.

یا ضربه پنالتی نیمار در تیم ملی برزیل و دیدار مقابل کلمبیا که از زمین برای فضایی ها توپ فوتبال سوغاتی فرستادند!

در فوتبال ایران نیز شاهد از دست رفتن پنالتی های مهمی بوده ایم. در نیمه نهایی جام ملت های آسیا در سال 2004، ایران و چین در مرحله نیمه نهایی به مصاف هم رفتند. ایمان مبعلی ضربه اش را به تیر دروازه کوبید و یحیی گل محمدی سرمربی امروز پرسپولیس، یک ضربه چیپ که توسط سنگربان چین مهار شد، باعث حذف ایران از آن رقابت ها شدند.

در جام ملت های 2007 نیز لی وون جائه سنگربان تیم ملی کره دو ضربه پنالتی را از ایرانی ها گرفت. ایران و کره جنوبی در مرحله یک چهارم نهایی به مصاف هم رفتند. در آن بازی امیرقلعه نویی در آخرین دقایق وقت های تلف شده، وحید طالب لو را به جای رودباریان به زمین فرستاد تا بلکه بتواند پنالتی های کره ای ها را مهار کند. طالب لو ضربه سوم را مهار کرد ولی با از دست رفتن پنالتی توسط خطیبی و مهدوی کیا، ایران باز هم در ضربات پنالتی حذف شد.

برای جنگجو شدن، ویژگی های زیادی لازم است. اما جنگجویی که در تب و تاب نبرد خونسرد نباشد، لبخند آخر هیچ جنگی را تجربه نمی کند. ضربه پنالتی به یک جنگجوی حونسرد نیاز دارد. یک فوتبالیست که بهترین نقطه از دروازه را نشانه گیری کند و توپ را درست به جایی بفرستد که برایش تصمیم گرفته است.

چند ثانیه تردید، ترس و عوض کردن تصمیم در لحظه آخر، برای دود شدن و به هوا رفتن زحمات یک تیم کافیست. این فردی ترین سطح از یک بازی تیمی است. چشم در مقابل چشم؛ یک دوئل تمام عیار که در پایان آن فقط یک نفر می خندد!