چه وقت چیپ زدنه، آقا یحیی!

ساعتی قبل از شروع داربی ۹۳، وقتی استارت لیست پرسپولیس و استقلال بیرون آمد این سوال به سرعت مطرح شد که: «پس کمال کامیابی‌نیا کو...؟» درست است که پرسپولیس قهرمانی لیگ برتر را با کلی رکورد و زودهنگامی به دست آورد و شاید چندان برای به دست آوردن قهرمانی جام حذفی آنقدر انگیزه از خود نشان نمی‌داد، اما برای هواداران این تیم بازی مقابل رقیب دیرینه بسیار مهم و حیثیتی است حتی اگر مثلا در یک بازی دوستانه باشد.

یحیی گل‌محمدی، اما به دلایل نامعلومی نسبت به این موضوع بی‌توجه بود یا دستکم چنین وانمود کرد. بیرون گذاشتن کمال کامیابی‌نیا و ترکیب غیرعادی خط دفاع در روزی که نباختن در اولویت نخست قرار دارد، خیلی زود اثر نامطلوب خود را نشان داد و در دقیقه ۴ بازی مهدی قایدی با شکستن خط دفاعی و گلزنی، عیب کار سرمربی سرخ‌ها را برملا کرد.

گل‌محمدی البته سعی کرد جبران مافات کند، اما تغییرات چند باره در آرایش تیمی، تمرکز بازیکنان را به هم زد. بعدتر وقتی محمد نادری که سر و سامانی به جناح چپ پرسپولیس داده بود، به خاطر مصدومیت زمین را ترک کرد دوباره پرسپولیس از حالت آرمانی خود خارج شد و با وجود درخشش علی علیپور و گلزنی او، باز هم استقلال بازی را به تساوی کشاند و نهایتا در ضربات پنالتی پرسپولیس کم‌روحیه و پراشتباه را شکست داد.

بعد از پایان بازی، اما اشتباهات یحیی گل‌محمدی ادامه یافت و در کنفرانس خبری حرف‌هایی زد که بیشتر توجیهی بر تفکرات نادرست او بود. یحیی گفت که اراده‌ای برای برنده کردن استقلال وجود داشته در حالی که چنین نظری می‌تواند خط بطلانی بر موفقیت‌های این تیم در لیگ برتر باشد.

خطای بزرگتر، اما وقتی رخ داد که آقا یحیی در صفحه اینستاگرام خود یادداشتی بلندبالا نوشت و نه تنها ادعای قبلی خود را تکرار کرد که حتی به کادر اداری باشگاه نیز تاخت که چرا بر خلاف میل او به درخواست لغو این بازی «نه» گفته‌اند. گل‌محمدی که دستکم از نظر سواد نوشتاری وضعیت بهتری نسبت به بسیاری از اهل فوتبال دارد آنقدر دستپاچه و عصبانی متن خود را نوشته بود که به جای دغدغه آسیایی نوشت «دقدقه آسیایی!»؛ و بعد هم کلی توجیهات دیگر در مورد فروختن بیرانوند و استوکس و اوساگونا که طبیعتا هیچ یک برای آرام کردن هواداران مغموم تیم کفایت نمی‌کرد. یحیی برد استقلال را به کسانی تبریک گفت که به زعم او می‌خواستند استقلال برنده شود! این «توهم توطئه» از سوی گل‌محمدی آن هم در شرایطی که پرسپولیس عملا تا سه دقیقه پایانی بازی در وقت اضافه برنده بود و در واقع خود باعث مساوی شدن بازی شد، احتمالا درد هواداران پرسپولیس را بیشتر می‌کند.

یحیی گل‌محمدی پیش از آغاز بازی احتمالا دچاراعتماد به نفس بیش از حد شده بود و مثل هر مربی و انسان دیگری مرتکب اشتباهات فنی شد. نتیجه تفکرات اشتباه او نیز شکست پرسپولیس در برابر حریف دیرینه بود. شاید برخورد منطقی و حرفه‌ای با این اشتباهات در پایان بازی و کنفرانس خبری، نقطه پایانی بر کلافگی و عصبانیت هوادارن می‌شد. به هر حال هر کسی که مدتی از عمر خود را در پیگیری و طرفداری در فوتبال گذرانده باشد خوب می‌داند که همیشه در این بازی خارق‌العاده، برد و باخت وجود دارد و اشتباه محاسباتی و فنی نیز جزء جدایی‌ناپذیر این ورزش است؛ بنابراین یحیی هم می‌توانست با این باخت برخورد حرفه‌ای داشته باشد و ضمن تبریک به حریف، پیامد‌های این شکست را به حداقل برساند و برای حضور در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا که «دغدغه» او نیز هست، حاشیه‌های فعلی را خیلی زود بفرستتد زیر خاک!

این ماجرا نگارنده را یاد بازی نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا در چین (۲۰۰۴) می‌اندازد و آن ضربه پنالتی چیپ به چین که از موجب از دست رفتن فینال برای ایران شد. آنجا هم در شرایطی که باید کمترین خطا از سوی بازیکنان رخ می‌داد، یحیی گل‌محمدی به دلیل اعتماد به نفس کاذب و به خاطر سبک شمردن حریف، ضربه چیپ بسیار بدی به توپ زد و آرزو‌های تیم ملی ایران را بر باد داد. یحیی تا سال‌ها و شاید تا همین امروز نیز تاوان آن لحظه خود بزرگ بینی را داده است، اما عجیب است که از آن لحظه تاریخی به قدر کافی درس نگرفته و دوباره رو به چیپ زدن البته در اظهار نظر آورده است.

شاید بد نباشد به سرمربی کاربلد و محترم پرسپولیس یادآوری کنیم که: «آقا یحیی، چه وقت چیپ زدن است برادر...»!  

آرش راهبر- دیدارنیوز