حکایت ساکت و تراکتور؛ وقت احترام فرا رسیده است

به گزارش ورزش سه، زمانی که ساکت الهامی هدایت تراکتور را بر عهده گرفت شک و تردیدهای بسیاری در مورد موفقیت وی در این تیم بزرگ و پرهوادار وجود داشت. ساکت، جانشین یک سرمربی بزرگ به نام مصطفی دنیزلی شده بود. او مامور به موفقیت رساندن تیمی بود که دنیزلی با کوله باری از تجربه در انجام آن ناکام مانده بود.

زمان زیادی برای تثبیت نیاز نبود
ساکت الهامی برای تثبیب جایگاه خود در تراکتور به زمان زیادی نیاز نداشت. او تیمی کم روحیه و نسبتا بحرانی را تحویل گرفته بود. با رقم زدن چهار برد اما، تراکتورِ تحت هدایت الهامی خیلی زود از این رو به آن رو شد. هواداران تیم که از شرایط به وجود آمده شوکه و ناراضی بودند بار دیگر امید خود را به دست آوردند و تراکتور به جمع مدعیان بازگشت. این شرایط خوب باعث شد تا مدیریت باشگاه تراکتور قید استخدام سرمربی جدید را زده و الهامی از سرمربی موقت به سرمربی دائمی تبدیل شود. این یک اتفاق بزرگ برای الهامی بود که در آغاز راه سرمربیگری قرار داشت. با وجود رقم خوردن چنین شرایطی، همچنان تردیدهای زیادی در خصوص موفقیت الهامی در تراکتور وجود داشت. الهامی همچنین در معرض نقدهای بسیاری قرار گرفته بود؛ نقدهایی که استقلال این سرمربی را زیر سوال برده بودند. ساکت اما سیاست سکوت را در پیش گرفته و تمرکز خود را روی موفقیت تراکتور معطوف کرد.

شکست مقابل پرسپولیس و ایجاد یک تفکر جدید
تراکتور با دنیزلی، شروع بسیار خوبی داشت. در ادامه اما حریفان قدری چون استقلال و سپاهان، ترمز تراکتور را کشیدند. استارت سقوط تراکتور از بازی با صنعت نفت زده شد. بازی که شاگردان دنیزلی در آن متحمل اولین شکست فصل شان شدند و این شکست پیش زمینه ای بود برای دو شکست متوالی دیگر مقابل استقلال و سپاهان و در نهایت خروج از جمع مدعیان. بازی هایی که تراکتور پس از به روی کار آمدن الهامی انجام داد، بازی های به نسبت آسان تری بودند و شاخص ترین حریفی که تراکتورِ ساکت موفق به شکست دادنش شده بود، شهرخودرو بود. این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا کرد که تراکتور مقابل پرسپولیس در تهران شکست خورد. بعد از این شکست، منتقدان این تفکر را مطرح کردند که نتایج خوب ساکت در تراکتور به واسطه حریفانی بوده که مقابل آنها قرار گرفته و تیم تحت هدایت او را هنوز نمی توان تیمی متحول شده نامید.

زنگی که به موقع به صدا در آمد
حامیان و مطرح کنندگان تفکر بالا معتقد بودند که الهامی برای اثبات خود بایستی در دیدارهایی که شکست در آنها منجر به قطع همکاری تراکتور با دنیزلی شد، نتایج قابل قبول را کسب کند. تراکتور در بدترین شرایط ممکن بایستی به استقبال چالش یاد شده می رفت. بعد از تعطیلی طولانی مدت لیگ و حواشی زیادی که پیش از شروع دوباره بازی ها به وجود آمد، ساکت الهامی به واسطه سیاستی که باشگاه تراکتور در پیش گرفته بود، نتوانست تیمش را آن گونه که باید مهیای حضور دوباره در بازی ها کند. شکست مقابل نساجی در اولین دیدار پس از تعطیلات اجباری لیگ، زنگ خطری جدی برای تراکتوری ها بود. آنها بعد از این دیدار بایستی سه دیدار سرنوشت ساز را برگزار می کردند، سه دیداری که قرار بود عیار واقعی سرمربی شان را هم تعیین کند. به دور بودن تعداد زیادی از ستاره های سرشناس تیم از شرایط آرمانی و غیبت و جدایی ناگهانی خارجی های تیم، باعث شده بود تا ساکت الهامی به شدت تحت فشار قرار بگیرد اما به هر ترتیبی که بود، او به خوبی می دانست که برای تثبیت خود باید دست به کارهای بزرگ بزند...

یک، دو، سه، هفت!
تراکتور در گام اول این چالش موفق شد با ارائه یک بازی قابل قبول، صنعت نفت را با دو گل شکست داده و انتقام شکست نیم فصل اول را از این تیم بگیرد. رویارویی با استقلال در تهران دومین گام شاگردان ساکت در این چالش بود. این دیدار پرحاشیه و سنگین را تراکتور با نتیجه مساوی بدون گل به پایان رساند که با توجه به شرایط موجود، نتیجه قابل قبولی به حساب می آمد. در گام سوم، تراکتورِ ساکت کاری کرد کارستان و موفق شد سپاهان را با نتیجه دو بر یک در تبریز شکست داده و با به زیر کشیدن این تیم در جدول رده بنده، جایگاه دوم را به خود اختصاص دهد. این گونه بود که کسب هفت امتیاز از سه بازی سرنوشت سازی که در نیم فصل اول سه شکست برای تراکتور به همراه داشت، آسمان بالای سر ساکت را آفتابی و آرام کرد.

وقت سکوت و احترام فرا رسیده است
پشت سر گذاشتن شرایطی که به شرح آن پرداختیم، یک ماموریت بسیار سنگین و خطیر بود که ساکت الهامی به خوبی از پس آن بر آمد. تیم ساکت با عملکرد خوب و نتایجی که در این هفته ها کسب کرده نشان داد که تیمی است که در روزهای سخت هم می تواند موفقیت کسب کند. این موفقیت در وضعیتی بسیار دشوار به دست آمده و حاصل صبر و سکوت قابل تقدیر سرمربی تراکتور است. ساکت الهامی در طول این مدت که به شدت تحت فشار بود، هیچ گاه به سیم آخر نزد و حاشیه ساز نشد. او برخلاف جنب و جوش زیادی که در لب خط دارد، خارج از زمین تنها و تنها به آماده سازی تیمش مشغول شد و شرایطی را به وجود آورد که همه لب به تحسین از او و تیمش بپردازند. اینک وقت سکوت و احترام فرا رسیده است و باید قبول کنیم که ساکت الهامی به عنوان ناجی تراکتور پس از بحران میانه های نیم فصل اول، به نحو احسن، ماموریت خود را انجام داده است. اینک به پایان رساندن لیگ با رتبه دوم، ایده آل ترین شرایطی است که تراکتوری ها با حفظ جایگاه فعلی شان به آن خواهند رسید، جایگاهی که تضمین کننده جایگاه ساکت برای فصل آینده نیز خواهد بود.

سعید عبدی