مسی و رونالدو در یک تیم؛ چقدر ممکن است؟

به گزارش ورزش سه ، قرارداد مسی با بارسلونا خرداد آینده به پایان می‌رسد و بر اساس گزارش رسانه‌های اسپانیایی او از ادامه مذاکرات برای تمدید قرارداد خودداری کرده و گزینه‌های دیگر را مد نظر دارد. مسی آشکارا ناراضی است از مدیریت کلان باشگاه، از بازیکنانی که در اطرافش جذب شده‌اند و از اینکه اخباری منتشر می‌شود مبنی بر آنکه او قدرت پشت صحنه بارسلونا است و روی بیشتر تصمیم‌های عموماً ضعیف باشگاه نقش دارد. 

این همه اطلاعاتی است که در حال حاضر داریم. از طرف مسی کسی در این باره اظهارنظر نکرده و تنها چیزی که از سوی باشگاه منتشر شده این است که خوسپ ماریا بارتومئو، رئیس بارسا گفته، باشگاه ملزم است که قرارداد او را تمدید کند و البته خود بازیکن هم «بارها» گفته می‌خواهد در نوکمپ از فوتبال خداحافظی کند. با این وجود، نمی‌شود از واقعیت فرار کرد که کمتر از 12 ماه دیگر او بازیکن آزاد می‌شود و هنوز برای بعد از آن تعهدی ندارد و تا وقتی این تعهد وجود نداشته باشد، مشخص است که به امکان حضور در یک تیم دیگر بعد از پایان قراردادش فکر می‌کند.

با همه اینها تصور اینکه او در جای دیگری بازی کند بدون در نظرگرفتن همه عوامل دیگر سخت و سست است. این یک حقیقت است که بازیکن 33 ساله از 13 سالگی در بارسلونا بوده و تا به حال هرگز برای جدایی از این تیم ابراز تمایل نکرده. یا اینکه اگر بارتومئو و سایر مدیران ارشد باشگاه مشکل هستند، فرصت خوبی پیش می‌آید چون آنها در سال 2021 می‌روند؛ دوره ریاست او تمام می‌شود و نمی‌تواند دوباره کاندیدای ریاست شود و هر کسی جای او را بگیرد، تغییرات عمده‌ای در تیم رخ خواهد داد.

از طرف دیگر دستمزد سالانه مسی با در نظرگرفتن پاداش‌ها و حق تصویر چیزی حدود 70 میلیون دلار است و او یا باید به یک کاهش اساسی دستمزد تن دهد یا می‌توانید با انگشتان یک دست، تعداد باشگاه‌هایی که توانایی جذب او را دارند، بشمارید. البته امکان جدایی او به اندازه کافی شوکه‌آور است بخصوص با توجه به اینکه بر خلاف سایر کسانی که می‌توانند لقب بهترین بازیکن تاریخ را به خود اختصاص دهند، او مثل کریستیانو رونالدو که با صدمیلیون یورو به یوونتوس رفت، او به عنوان بازیکن آزاد از تیم می‌رود.

بزرگترین عامل هم این است که مسی باید «بخواهد» این انتقال صورت بگیرد. برای کسی که دو دهه در یک باشگاه بوده و در آن تیم به همه چیز رسیده و در حال حاضر برنده توپ طلا محسوب می‌شود، واقعاً سخت است.یا باید عشقی ناگهانی به چالش‌های جدید در کشورهای ناآشنا در او به وجود آید یا بارسلونا باید چنان اوضاع آشفته‌ای داشته باشد که او در 34 سالگی (سنی که یک هفته قبل از پایان قراردادش به آن می‌رسد) تحمل ماندن کنارش را نداشته باشد. هیچ سناریوی واقع‌بینانه دیگری وجود ندارد. کسی قرار نیست به بارسلونا پیشنهادی بدهد که نتوانند ردش کنند. هیچ‌کس در این باشگاه حس نمی‌کند مسی دیگر به اندازه کافی خوب نیست. هیچ‌کس نمی‌خواهد او برود. او باید خودش تصمیم بگیرد.

اما یک لحظه صبر کنید. اگر مسی این تصمیم حیرت انگیز را بگیرد، به کجا می‌رود؟ این انتخاب از روی یک دل (احتمالاً شکسته) و نه میل به رسیدن به آمار حیرت‌انگیز و حساب بانکی خارق‌العاده است. این یعنی با بازی کردن برای یک تیم با پول کمتر مشکلی ندارد اما خیلی بعید است بخواهد برای یک رقیب بارسلونا بازی کند. دیگر چه؟

انتخاب رمانتیک بازگشت به آرژانتین و بازی برای نخستین تیمش، نیوولزاولدبویز است. کمی شبیه وقتی که کارلوس توس به خانه رفت و برای بوکا جونیورز بازی کرد و قید شهرت و پول بازی برای یوونتوس را زد. شاید مسی از آنهایی است که خانه را به خاطر شهرت و ثروت ترک می‌کنند و بعد حس دلتنگی‌شان گل می‌کند. این حقیقت که کمتر از 18 ماه بعد از آن جام جهانی شروع می‌شود و او می‌تواند آخرین شانسش را برای رسیدن به بزرگترین جایزه فوتبال امتحان کند، به این فرضیه قوت می‌دهد.

احتمال کمتر رمانتیک اما واقع‌بینانه‌تر این است که به لیگ آمریکا برود، شاید در اینتر میامی. یکی از مالکان این باشگاه، دیوید بکام، در سال 2007 به دنبال شهرت و ثروت بیشتر به لس‌آنجلس گلکسی رفت اما احتمالش کم است، آخرین بار که یک کاندیدای بهترین بازیکن تاریخ به آمریکا رفت در دهه 70 بود که پله راه نیویورک کاسموس را در پیش گرفت.

قرار است جام جهانی 2026 در آمریکای شمالی برگزار شود و این یعنی پول بیشتری به این منطقه سرازیر می‌شود به علاوه شایعاتی درباره ادغام لیگ آمریکا و مکزیک و اینها احتمال رفتن مسی به این لیگ را بیشتر می‌کند. اما یک چیز دیگر. اگر مسی با رقیب همیشگی‌اش رونالدو هم‌تیمی‌ شود، چه؟ اگر یک تیم خوش شانس بتواند دو تا از کاندیداهای بهترین بازیکن تاریخ را در خود جا دهد، چه می‌شود؟

رونالدو 35 ساله کمتر از دو سال دیگر با یوونتوس قرارداد دارد و این امکان هم وجود دارد که او و مسی در اقدامی بی‌سابقه به عنوان رقبای همیشگی، هم‌تیمی‌ شوند. ما درباره دو نفر حرف می‌زنیم که به همه دستاوردهای ممکن در فوتبال باشگاهی رسیده‌اند، هنرشان را تا بیکران پیش برده‌اند و مرزهای فوتبال در جهانی سازی و تجاری‌سازی را در نوردیده‌اند. جایگاهشان در تاریخ مدت‌ها قبل تثبیت شده اما آیا این می‌تواند آخرین گام آنها برای عبور از تمام رقبای آینده باشد؟

اگر مسی و رونالدو هم‌تیمی‌ شوند، چه؟ یکی باید با کاهش قابل توجه دستمزد کنار بیاید اما داشتن دو تا از بهترین‌های تاریخ سیل درآمدهای تجاری و اسپانسرشیپ را روانه می‌کند. این اتفاق لزوماً در یوونتوس نمی‌افتد، شاید جای دیگری بروند و بازیکنان آزاد دیگری هم به آنان ملحق شوند فقط برای اینکه بگویند در یک دوره به یادماندنی هم‌تیمی لئو و کریستیانو شده‌اند.

رویایی است؟ قطعاً اما در ورزش‌های دیگر بی‌سابقه نیست. گری پیتون و کارل مالونی که در تالار افتخارات بسکتبال عضو هستند، در سال 2003 حاضر به کاهش دستمزد شدند تا به لس‌آنجلس لیکرز بروند و هم‌تیمی‌ شکیل اونیل و کوبی برایانت شوند.

به واقعیت برگردید. با وجود نشانه‌های بازنشستگی مسی در تیمی غیر از بارسلونا، هر سناریو مخالفت‌هایی دارد. رفتن به نیوولز باعث می‌شود در معرض فشار متفاوتی قرار گیرد، همان که هر بار با پوشیدن پیراهن آرژانتین گریبانش را می‌گیرد. بازی در آمریکا هم سختی‌هایی دارد. آنها عاشق سلبریتی‌ها هستند مثل بکام یا زلاتان ابراهیموویچ اما مسی خجالتی است و برای زندگی خصوصی‌اش ارزش بالایی قائل است. موضوع هم تیمی شدن با رونالدو را هم نمی‌دانم از کجا شروع می‌شود.

این سناریوها مطرح می‌شود به خاطر اینکه مسی با بارسلونا زاویه پیدا کرده. اگر کسی به رفتن او فکر نمی‌کند، باشگاه می‌تواند به او تضمین بدهد. اگر این داستان‌ها واقعیت دارد و او مثل بیشتر هواداران بارسا از مدیریت باشگاه ناراضی است، تهدید به جدایی شاید تنها ابزار برای شنیده شدن صدایش باشد. این برای او اهمیت زیادی دارد چون دو، سه، پنج یا هفت سال دیگر بالاخره از فوتبال می‌رود. هر بازی که می‌گذرد، مسی یک قدم نزدیک‌تر می‌شود به لحظه‌ای که دیگر نمی‌تواند کاری که عاشقش است، انجام دهد: بازی فوتبال.

گابریل مارکوتی
ترجمه:ایران ورزشی