قرنطینه زورکی دخترکی که روی سقف راه می‌رود! (گزارش تصویری)

به گزارش "ورزش سه"، در مرکز شهر اصفهان از مسیریاب استفاده کردیم تا آرام آرام و در همان حوالی که به نظر می رسید به میدان نقش جهان هم نزدیک است، به آدرسی که داشتیم رسیدیم، تا یکی دیگر از سوژه های امیرحسین خیرخواه از ورزشکاران ایران زمین در دوران کرونا با قاب دوربین او برای همیشه ثبت و  ضبط شود.

عکاس خوش ذوق ما اینبار برای عکاسی در دوران قرنطینه یکی از رکوردداران ورزش بانوان در تاریخ ایران را انتخاب کرده بود؛ زهرا کیانی. دختر سرزنده ای که در بازی های آسیایی جاکارتا با اینکه سن و سالش هنوز در رده جوانان بود، خودش را به تیم بزرگسالان ووشو در بخش تالو تحمیل کرد، تا برای اولین بار یک دختر ایرانی در کنار غول‌های تالو از کشورهای چین، ماکائو و کره جنوبی قرار بگیرد و مدال نقره را علی‌نژاد معاون وزیر ورزش در جاکارتا به گردنش بیاویزد.

این نمادی است که زهرا کیانی برای خود طراحی کرده؛ شیردال. شیردال موجودی افسانه ای با با سر عقاب و بدن شیر است که یکی پادشاه آسمان است و یکی پادشاه زمین. در این ترکیب  و در سمت راست آن دختری تالو کار هم به چشم می خورد.

زهرا کیانی برای خوشامدگویی و راهنمایی کردن ما به خانه، با لباس تمرین ووشو که او را طبق قرار قبلی آماده ثبت تصاویر نشان می داد، بیرون آمده بود. فاصله کوتاه حیاط تا خانه را سپری کردیم و با ضدعفونی کردن وسائل و خودمان و پس از سلام و احوالپرسی با مادر زهرا کیانی وارد شدیم.

غریبی می کردیم ولی این احساس خیلی زود با رفتاری که از یک مادر مهربان و دخترش دیدیم، از بین رفت و سعی کردیم کارمان را به بهترین شکل پیش ببریم. اینجا بود که تصویر بزرگ زهرا کیانی که آذین بخش اتاق پذیرایی شده بود را دیدیم و در یک طرف دیگر خانه دکوری خودنمایی می کرد که با مدال های رنگارنگش توی چشم می زد؛ جایی که 23 مدال جهانی و آسیایی در آن آویخته شده بود، تا در کنار عروسک های پرتعدادی که هر کدام نماد یک رقابت و تورنمنت بودند و البته عکسی از زهرا کیانی روی سکو، به هر کسی که برای اولین مرتبه به این خانه وارد می شود، نشان دهد که به خانه یک قهرمان وارد شده است.

پس از آب شدن یخ‌مان، برای ثبت تصاویر به طبقه دوم که فضای زیادی هم نداشت، رفتیم و آنجا بودم که با یکی از مکان های تمرین این دختر 20 ساله در دوران قرنطینه ای روبرو شدیم؛ جایی که نیزه بلند و شمشیر او زیر یک مبل سه نفره قرار داشت و یک هالتر و چند وزنه کوچک هم به چشم می خورد.

در خانه با یک موجود زنده کوچک دیگر هم آشنا شده بودیم؛ کیکو. عروس هلندی محبوب زهرا که بودنش در کنار عضو سه نفره این خانواده کوچک، از علاقه و محبت او به حیوانات منشا می گیرد و بازیگوشی هایش بخشی از زمان این خانه گرم و صمیمی را پر می کند و عادت کرده به نشستن روی شانه های دختر خانه. البته که معلوم بود مادر زهرا هم به صورت ویژه ای مراقب او است.

کیکو عروس هلندی کیانی یار همیشگی او در لحظات فراغت خانگی.

یکی از سرگرمی های کیانی بازی با عروسک های بی شماری است که حول و حوش تخت او در اتاقش دیده می شدند. حتی مادرش با خنده به او می گفت، بگو که با عروسک هایت حرف هم می زنی.

ثبت تصاویر آغاز شده بود و در حالی که امیرحسین خیرخواه و زهرا کیانی در حال صحبت و نتیجه گیری برای چگونگی طراحی میزانسن بودند، فرصتی برای من فراهم شده بود تا با مادر یک دختر قهرمان چند دقیقه ای هم صحبت شوم. مادری که در صحبت هایم با او متوجه شدم، هم نقش مادری برای دخترش ایفا می کند و گاهی هم مربی اش می شود و بعضی وقت ها هم بسته موقعیت رفیقش؛ یکبار دیگر در همین چند دقیقه متوجه شدم که فرزند هر چقدر هم موفق باشد و یکی از بهترین های جهان در کاری که انجام می دهد، برای والدینش و به خصوص مادر، همان فرزند کوچکی به شمار می رود که نیاز به مراقبت و حمایت همیشگی دارد و نگرانی ها در مورد آینده و تصمیماتی که می گیرد و کارهایی که می کند، پایانی نخواهد داشت.

اگرچه کیانی در اتاق پذیرایی خانه فضای زیادی برای تمرین ندارد ولی همین فضا هم یکی از مکان های اصلی ادامه تمرینات او در دوران قرنطینه بوده است.

همین فرصت کوتاه هم البته کافی بود تا بفهمیم زهرا کیانی چقدر قلب مهربانی دارد و کمک به دیگران یکی از اولویت های اصلی زندگی اوست.  حین حرف های ما امیرحسین خیرخواه در حال عکاسی از اتاق نه چندان بزرگ ولی رنگارنگ و پر از انرژی این دختر 20 ساله قهرمان بود؛ جایی که خواندن زبان انگلیسی به صورت روزانه و در هنگام خواب بازی با عروسک ها، بخشی از زمان اولین مدال آور بانوان ایران در بخش تالو را پر می کند و نشان می داد که چقدر کودک درون زهرا کیانی فعال است و همین هم به احتمال زیاد یکی از دلایل موفقیت او می رود. مادر او توضیح می داد، چطور از بچگی که زهرا از سن 6 تا 8 سالگی ژیمناستیک کار می کرده تا الان که یکی از سرمایه های ووشوی ایران در بخش تالو محسوب می شود، برای بیرون کشاندن او از باشگاه‌ها در سنین مختلف، تلاش می کرده و تمرین مداوم هرگز باعث خستگی او نبوده است.

یخشی از برنامه ریزی روزانه زهرا کیانی به خواندن زبان انگلیسی اختصاص پیدا می کند تا با توجه به حضور در میادین بین المللی مختلف با مشکلی برای ارتباط برقرار کردن مواجه نشود.

زهرا کیانی در این تصویر در حال تماشای یکی از مسابقات خود در بازی های آسیایی جاکارتا است که با کسب مدال نقره برای کاروان ایران همراه بود.

پس از اتمام عکاسی در طبقه دوم خانه برای تمرین با نیزه به طبقه اول بازگشتیم؛ فضای خانه خیلی زیاد نبود و با مبل هایی که دور تا دور آن چیده شده بود، کمتر هم شده بود ولی همان فضا یکی دیگر از مکان های تمرین زهرا کیانی بود. وقتی او با نیزه بلندش برای ثبت تصاویری که امیرحسین خیرخواه مدنظرش بود، شروع به انجام حرکات نمایشی کرد، با برخورد نیزه به سقف متوجه سوراخ هایی شدیم که در حین تمرین او ایجاد شده بود؛ سوراخ هایی که حتی با نقاشی هم هنوز آثارشان را به وضوح می شد، مشاهده کرد. انگار خانه برای او به خصوص در دوران قرنطینه خیلی کوچک می آمد و تعطیلی باشگاه ها دست و پای او را بسته بود و مجبور به ماندن و تمرین کردن در خانه شده بود.

یکی دو ساعتی بود که آنجا بودیم؛ نزدیک به اذان مغرب بود که پدر خانه با حلیم‌بادمجون غذای مخصوص اصفهانی ها در ماه رمضان از راه رسید و پس از احوالپرسی و مراعات ادب، کارمان دوباره از سر گرفتیم؛ پدری که معلوم بود برای موفقیت و راحتی خانواده اش همه کار می کند و شاید ترک شهرکرد و کوچ به اصفهان هم یکی از  همین کارها برای رفاه بیشتر خانواده اش بوده است.

برقراری ارتباط تصویری با فرزانه فصیحی که از ورزشکاران موفق و خبرساز ماه های اخیر بوده و اتفاقا او هم اصالتی اصفهانی دارد و در رشته دو و میدانی باشگاه سپاهان فعالیت می کند، به همراه انجام بازی های آنلاین و البته مرور خاطرات بازی هایی آسیای جاکارتا که منجر به یک قهرمانی تاریخی شد، بخش های دیگری بود که در تصاویری که از لنز دوربین امیرحسین خیرخواه ثبت شده است، مشاهده می کنید؛ البته با ایفای نقش همیشگی توسط کیکو و بازیگوشی هایش.

کیانی در حال صحبت ارتباط تصویری با فرزانه فصیحی که یکی دیگر از ورزشکاران موفق بانوی استان اصفهان در کنار خواهران منصوریان است.

کارمان تمام شده و دقایق آخر حضورمان در جمع خانواده کیانی بود. حیف است در در اصفهان باشی و از زیبایی های این شهر و غذاهای خاصش که با حلیم بادمجون بحث در موردشان را آغاز کرده بودیم و حتی گوش‌فیل و دوغ که شاید یکی از متناقض ترین ترکیب های غذایی جهان باشد، صحبت نکنیم؛ حتی از خورشت ماست و اینکه اسمش با محتوایی که دارد، تفاوت می کند هم حرف به میان آمد.

چند دقیقه ای را هم با این بحث سپری کردیم که رسیدیم به بحث فوتبال. از زهرا کیانی پرسیدیم که آیا به تیم سپاهان علاقه دارد یا نه؟ از صحبت های او معلوم بود که طرفدار پر و پاقرص این ورزش نیست ولی یک مسابقه ویژه که اتفاقا برای هواداران فوتبال هم فراموش شدنی نیست، حسابی در ذهنش مانده بود و آن هم از دست رفتن پنالتی مهدی کیانی در دقیقه 116 دیدار نیمه نهایی جام حذفی سال گذشته مقابل پرسپولیس بود که تشابه فامیلی او با کیانی که پنالتی حساسی را به خارج از چارچوب دروازه بیرانوند زد، به شدت باعث حرص خوردن زهرا کیانی شده بود...

لباسی که در این تصویر برتن زهرا کیانی دیده می شود، لباس رسمی مسابقات است و تنها در در مقابل داوران و برای حضور در مسابقات از سوی ورزشکاران رشته ووشو در بخش تالو مورد استفاده قرار می گیرد، با این حال درعکسبرداری از او خواستیم که این لباس را به تن کند و او در این تصویر و برخی تصاویر دیگر با پیراهنی که هدیه مربی تیم ملی است، دیده می شود.

زهرا کیانی هنوز 20 سال دارد و نزدیک به 30 مدال جهانی و آسیایی کسب کرده است. او همواره به برنده شدن فکر می کند و رویاهای زیادی در سر دارد که اصلا  از آنها دور نیست. رسیدن به مدال طلای آسیایی در رشته ووشو بخش تالوی بزرگسالان مانند رده های این ورزش پرتحرک، فرقی با کسب بالاترین و ارزشمندترین مدال در این ورزش ندارد؛ چرا که قدرتمندترین و بهترین ورزشکاران این رشته جذاب که در هنگام انجام حرکات نمایشی در مسابقه نمی توانیم چشم از آن برداریم، در آسیا حضور دارند؛ پس همانطور که در هنگام خروج از خانه گرم خانواده کیانی آرزو کردیم، امیدوارم موفقیت های این دختر سرزنده، پر انرژی و شاد که سال  های قهرمانی زیادی را مقابل خود می بیند، همچنان ادامه دار باشد و همانطور که همین حالا هم مانند نماد خود شیردال است، روز به روز در حرفه خود به تکامل و بلوغ بالاتری برسد و مدال های رنگارنگ بیشتری را برای ورزش ایران به ارمغان بیاورد.