ایتالیا؛ همه در انتظار نسخه کرونایی سری آ
اگر پنجشنبه این هفته تغییر شگفتانگیزی رخ ندهد - که البته بیسابقه هم نیست - مقامات ایتالیایی حکم نهایی در مورد شروع دوباره سری A از 24 خرداد یا به احتمال قویتر 31 خرداد را تأیید میکنند.
به گزارش ورزش سه و به نقل از ایران ورزشی ، موضوع شروع دوباره فوتبال ،مسیر صعب و پرفراز و نشیبی در ایتالیا بود بخصوص با در نظر گرفتن اینکه در اسپانیا، یک کشور دیگر که به شدت درگیر شیوع ویروس کرونا شد، چقدر اوضاع آرام پیش رفت چه رسد به آلمان که قابل مقایسه نبود اما در میان همه ناامیدیها و ابهاماتی که وجود داشته و دارد، یک کار را به خوبی انجام دادهاند و آن این است که احتمال برگزاری بازی پلیآف برای تعیین قهرمان، کسب سهمیههای لیگ قهرمانان و تیمهایی که به دسته پایینتر سقوط میکنند را زنده نگه داشتهاند تا در صورتی که کامل کردن بازیها غیرممکن شود، از آن استفاده کنند.
بگذارید ساده و منطقی بگویم؛ 124 بازی از لیگ ایتالیا مانده به اضافه سه مسابقه در جام حذفی. این خیلی زیاد است حتی اگر هفتهای دو بازی برگزار کنند. مگر اینکه با کشاندن بازیها به مرداد یا حتی بیشتر تیمها را خوشحال کنند در غیراین صورت جای زیادی برای اشتباه وجود ندارد.
اگر به شکل غیرمنتظره تست کرونا ویروس چند بازیکن یک تیم مثبت باشد و کل تیم به قرنطینه بروند و حالا که سختگیریها کمی کمتر شده و شاید احتمال ابتلا به ویروس در یک منطقه خاص بیشتر شده، افرادی از مقامات محلی تصمیم بگیرند بازی فوتبال برگزار نشود، آن وقت پیداکردن زمان خالی برای انجام بازیهای عقب افتاده و به پایان رساندن فصل واقعاً سخت است. برای همین پلیآف یک پلن B عالی و قابل اعتماد برای مرتب کردن اوضاع است.
اگر یک چیز باشد که در مورد این وضع و شیوع ویروس کرونا بتوان به آن اطمینان داشت این است که ما خیلی چیزها را درباره این ویروس نمیدانیم و اوضاع ممکن است خیلی سریع تغییر شکل داده و تحولات غیرمنتظرهای در آن رخ دهد. داشتن پلیآف به عنوان برنامه جایگزین به معنای آن است که اگر بازیها از اواخر خرداد از سر گرفته شد و شش یا هفت بازی دیگر انجام شد اما دوباره برای متوقف شدن بازیها اجبار به وجود آمد، تیمها میتوانند برگردند و کارشان را در زمین به نتیجه برسانند با تعداد کمتری بازی. این ممکن است شامل بازی در زمینهای بیطرف باشد یا بازیهای تک حذفی. شاید چندان بینقص نباشد اما حداقل در زمین فوتبال نتیجه مشخص میشود. از آن مهمتر اینکه تیمها مجبور به تصمیمگیری میشوند قبل از آنکه فرصتی نمانده باشد و این یعنی شما در برابر چالشهای قانونی و حقوقی و بحثها و حرف و حدیثهای تمام نشدنی غافلگیر نمیشوید.
قرار است چطور برنامهریزی و کار کنند؟ یک عالمه راه حل وجود دارد اما اصل کلی و تعیینکننده امتیازاتی است که تیمهای جدول را از هم جدا میکند. اگر فاصله دو تیم کمتر از سه امتیاز باشد شاید مجبور به انجام یک بازی رودررو شوند. اگر اختلافشان 5-3 امتیاز باشد، شاید مجبور شوند اینطور تعیین کنند که تیم با امتیاز کمتر باید برنده مسابقه شود تا از حریفش جلو بیفتد در حالی که تیم دیگر میتواند مساوی کند یا برنده شود. اگر فاصله بیشتر از این حرفها باشد، باید رهایشان کرد یا شاید فرصت انجام دو یا سه بازی دیگر پیدا شود که در هر صورت باید متفاوت تصمیم گرفت.
با ایدهآل فاصله زیادی دارد اما فراموش نکنید این پلن B (نقشه دوم) است و این هم یادتان باشد که قرار است جایگزین چه شود: انجام چند بازی و توقف مسابقات و بعد بحثهای بیپایان درباره اینکه باید چه کرد و چه زمان خالی برای انجام بازیهای عقب افتاده پیدا کرد. بهتر است تا دیر نشده برایش راه حلی پیدا کنند ضمن اینکه امیدوار باشند هرگز مجبور به تغییر آن نشوند.