با کمپس از جام‌جهانی تا روزهای قرنطینه در کالیفرنیا
مصاحبه اختصاصی "ورزش سه" با آقای گل جام جهانی 78
ماریو کمپس، آقای گل جام جهانی 1978، در گفتگوی اختصاصی با ورزش سه، از خاطرات آن جام و شرایط این روزهای فوتبال آرژانتین صحبت کرد.
به گزارش "ورزش سه"، آرژانتینی ها برای اولین بار در جام جهانی 1978 توانستند عنوان قهرمانی را از آن خود کنند و ماریو کمپس که آن زمانی در والنسیا بازی می کرد، با زدن 6 گل، نه تنها آقای گل رقابت ها شد، که عنوان بهترین بازیکن جام را نیز به دست آورد. شادی او بعد از زدن گل قهرمانی آرژانتین در دیدار فینال برابر هلند، یکی از تصاویر فراموش نشدنی آن رقابت هاست. او که بعد از یک دوره کوتاه مربیگری، به دور از هیاهوی فوتبال در کالیفرنیا زندگی می کند، در گفتگویی تلفنی با "ورزش سه" شرکت کرد:
کمپس در دیدار فینال جام جهانی 78 مقابل هلند، دو گل زد و نقش مهمی در پیروزی 3-1 تیمش داشت.
شما در یک خانواده فوتبالی به دنیا آمدید و از کودکی فوتبال بازی کردید. احتمالا این تعطیلی رقابت‌های فوتبال در سراسر دنیا به دلیل شیوع کرونا برای شما خیلی عجیب‌تر هم هست.
بله، خیلی عجیب است، برای من هم. ولی این یک ویروس است و هیچ کسی فکرش را هم نمی کرد که درگیر یک چنین ویروس مثل این بشویم و حالا برای جان انسان ها که مهمترین مسئله است، باید فوتبال را متوقف کرد. باید مراقب باشیم و حالا موانعی برای ما ایجاد شده که برای فوتبالیست‌ها هم هست.
این روزها همه به سراغ بازی‌های قدیمی رفته‌اند. شما اگر بخواهید از بین خاطرات قدیمی‌تان یکی را انتخاب کنید، کدام را ترجیح می‌دهید؟ بازی‌های‌تان در تیم ملی آرژانتین یا برای والنسیا؟
الان با اپیدمی شدن این ویروس، زمان زیادی هست تا بازی های قدیمی را تماشا کنیم و به نظر خودم، مهمترین دیدارهایی که در آنها حضور داشتم، فینال هایی هستند که در آنها بازی کردم؛ چه سال هایی که در تیم ملی آرژانتین بودم و چه بازی‌هایی که برای والنسیا در جام های مختلف انجام دادم.همچنین آخرین بازی‌ای که برای ریور پلات انجام دادم و قهرمان شدیم. فینال های زیادی هستند که واقعا زیبا بودند و همین طور بازی های دیگری که هیجان انگیز و جذاب بودند.
بعد از آرژانتین در سال ۷۸، فقط یک میزبان دیگر توانست قهرمان جام جهانی بشود و تیم‌هایی مانند ایتالیا، آلمان و برزیل در خانه نتوانستند به جام برسند. برای تیم شما در آن جام شرایط چطور بود؟ فشار زیادی از طرف مردم یا حکومت احساس می‌کردید؟
فشاری که از طرف حکومت نبود؛ اصلا. دقیقا برعکس بود؛ ما فقط فوتبال مان را بازی می کردیم. اما از طرف هواداران همیشه فشار زیادی وجود دارد؛ به ویژه در بازی های خانگی. به ویژه در کشوری مانند آرژانتین که همه خیلی فوتبالی هستند. همه ما می دانستیم که بازی کردن در جام جهانی خیلی سخت است و قهرمانی در آن سخت‌تر. اما آرام آرام توانستیم بازی های مان را انجام بدهیم و شناخت‌مان از فضا بیشتر شد و اعتماد به نفس بیشتری به دست آوردیم و همین باعث شد تاهمه چیز خوب پیش برود و در نهایت به چیزی رسیدیم که هرچند به آن فکر می کردیم اما خیلی از آن مطمئن نبودیم؛ چون قهرمانی در جام جهانی آسان نیست.
بعد از بازی دوم شما در جام ۷۸ مقابل فرانسه، مشخص شد که برادر لئوپولد لوکه در اثر تصادف از دنیا رفته.این اتفاق چه تاثیری روی تیم داشت؟
خیلی خیلی سخت بود؛ مخصوصا پذیرش چنین چیزی. مرگ برادر هم تیمی ات هر لحظه ممکن است رخ بدهد ولی همه مان در آن لحظه شوکه شده بودیم و تمرکزمان به هم خورده بود و حواسمان پرت شده بود ولی می بایست ادامه می دادیم. لئوپولد در آن لحظات در جریان این اتفاق قرار نگرفت و خبردار نشد و تنها تعداد اندکی از ما می دانست که چه شده است؛ ولی لئوپولد در نهایت در اردو ماند و واقعا شجاع بود... در نهایت ما و والدینش او را قانع کردیم و او به اردوی تیم برگشت.
(توضیح: برادر لوکه پیش از دیدار دوم آرژانتین در جام جهانی 78 مقابل فرانسه جان خود را از دست داد اما تنها یک روز بعد و پس از انجام بازی، والدینش این خبر را به او دادند. لوکه در دیدار با فرانسه گل پیروزی و صعود آرژانتین به مرحله بعد را به ثمر رساند.)
زوج هجومی تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 78، ظاهر مشابه هم داشتند؛ با موهای بلند و سبیل؛ هرچند کمپس در مراحل پایانی، ترجیح داد سبیلش را بتراشد!
شما و لئوپولد لوکه زوج خط حمله آرژانتین ۷۸ بودید با ظاهری مشابه؛ با موهای بلند و سیبیل. چه شد که شما بعد از بازی‌های اول سیبیل‌تان را زدید؟
(خنده) او به این ظاهر عادت داشت اما من نه. راستش دقیقا یادم نیست. آن موقع هوا سرد بود اما به خاطر سرمای هوا نبود که موهایم را بلند کردم و سبیل گذاشتم. آن روزها در اردوی تیم ملی بودیم و همه تمرکزمان روی فوتبال بود و در آن روزها هیچ جایی نمی رفتیم. چون حوصله تراشیدن ریش و سبیلم را نداشتم، بلند شدند. وگرنه دلیل خاصی نداشت و بعدش ریش و سبیلم را زدم. بعضی ها می گویند به خاطر منوتی یا برخی از هم تیمی هایم بود اما واقعا دلیل خاصی نداشت؛ نه سبیل گذاشتن و نه تراشیدن آن.
حتما شما هم شایعات زیادی که در مورد تبانی در دیدار آرژانتین- پرو ایجاد شد را شنیده اید. آیا شما در زمین چیزی احساس کردید؟ اینکه بازیکنان پرو کم کاری کنند.
بارها و بارها این شایعه در مورد تبانی را شنیدم. فکر می کنم آن بازی، سومین بازی مرحله گروهی دوم بود و پرو هیچ کاری برای انجام دادن و هیچ حرفی برای گفتن نداشت. ارژانتین هم این امکان را داشت که با زدن 4 گل به مرحله بعد برود و انگیزه‌های زیادی برای بردن و رفتن به فینال داشت. همین باعث شد تا انگیزه‌های ما برای زدن 4 گل، دوبرابر و حتی سه برابر شود. ما 6 گل زدیم و اگر مجبور بودیم که 8 گل بزنیم، این کار را هم انجام می دادیم. زیرا واقعا اشتیاق و انگیزه زیادی داشتیم که به فینال برسیم. پرو هم این موقعیت را داشت که یک یا دو گل به ما بزند اما آنها هیچ چیزی را به ما هدیه ندادند و ما خودمان برنده بازی شدیم.
شما در جام جهانی ۷۸، بهترین بازیکن و بهترین گلزن شدید. چرا این اتفاق باعث انتقال شما به یک باشگاه بزرگتر نشد و در والنسیا ماندید؟
قبل از شروع جام جهانی، هنوز یک سال از قراردادم با والنسیا مانده بود اما همان موقع، قراردادم را برای 4-3 سال دیگر تمدید کردم. پیشنهادشان برای تمدید قرارداد خوب بود و من هم از شرایطم راضی بودم و نمی دانستم چه اتفاقی قرار است رخ بدهد.
چند روز قبل در آرژانتین روز مالویناس بود. چقدر جنگی که قبل از جام جهانی ۸۲ بر سر این جزایر پیش آمد، روی نتایج آرژانتین در آن رقابت‌ها تاثیر داشت؟
ناکامی‌مان در آن جام جهانی را اصلا تقصیر آن جنگ نمی اندازیم. هیچ ربطی نداشت. البته ما از وقوع جنگ ناراحت بودیم و نگرانی هایی داشتیم . نگران سربازان آرژانتینی بودیم اما واقعیت این است که به ما دروغ گفتند. به ما می گفتند که سربازان آرژانتینی در حال پیروزی در جنگ هستند و این دروغ خیلی بدی بود.
آرژانتین با تیمی که اسکلت اصلی آن را در تیم جام جهانی 78 تشکیل می داد، در جام 82 به میدان رفت اما با ارائه نمایش‌هایی ضعیف، از دور رقابت ها حذف شد.
چرا در دو جام جهانی ۷۸ و ۸۲، شماره های بازیکنان تیم آرژانتین به ترتیب حروف الفبای اسامی آنها بود و مثلا شماره یک به بازیکنانی رسیده بود که هافبک بودند؟
نمی دانم؛ این طبق درخواست فیفا بود که شماره پپراهن ها براساس حروف الفبا انتخاب شود. در آن مقطع، من در دیدارهایی پیراهن شماره 10 می پوشیدم و در دیدارهایی پیراهن شماره 11. حتی در یک بازی دوستانه مقابل آلمان، پیراهن شماره 13 پوشیدم. برای مان مهم بازی کردن بود.
آرژانتین در فاصله ۸ سال، دو بار قهرمان جام جهانی شد اما بعد از آن نتوانست در این رقابت‌ها به قهرمانی برسد. فکر می‌کنید دلیل این اتفاق چیست؟
راستش مشکل تیم ملی آرژانتین در شرایط فعلی را نمی دانم اما اوضاع نگران کننده است. در طول این سال ها، آرژانتین تیم ملی خوب و بازیکنان فوق العاده ای داشته اما نتوانسته به ثبات خوبی برای قهرمانی برسد. آنها یک بار در برزیل به فینال رسیدند و بازی خوبی مقابل آلمان انجام دادند اما نشد که به قهرمانی برسند. دو بار هم در سال های اخیر در کوپا آمه‌ریکا به فینال رسیدند اما این برای من خیلی مهم نبود. جام‌های جهانی برای من اهمیت بیشتری دارد.
بعضی‌ها معتقدند که مارادونا به تنهایی آرژانتین را قهرمان جام جهانی ۸۶ کرد. به عنوان هم تیمی سابق او، با این ادعا موافق هستید؟
من فکر نمی کنم یک بازیکن به تنهایی بتواند قهرمان جام جهانی بشود؛ حتی اگر بهترین بازیکن دنیا باشد. به نظر من، برای قهرمانی کل تیم باید خوب باشد. چون این گل تیم است که در بازی ها به پیروزی می رسد. اگر در نهایت آن بازیکن به عنوان بهترین بازیکن کل تورنمنت انتخاب شود، چه بهتر ولی به تنهایی نمی توانی قهرمان جام جهانی شوی. نه بکن‌باوئر به تنهایی قهرمان جام جهانی شد و نه پله. درجام جهانی 78 هم من به تنهایی قهرمان نشدم، همه با هم شدیم.
اینکه مسی قدرت رهبری لازم برای قهرمان کردن آرژانتین را ندارد و در فینال‌ها به اندازه کافی تاثیرگذار نیست، را قبول دارید؟
نه، موافق این حرف نیستم. مسی بهترین بازیکن دنیاست و شاید فقط در بازی های ملی خوش شانس نیست. در همان فصلی که در پایان آن آرژانتین به فینال جام جهانی رسید، او 50 گل به ثمر رساند و اگر به آلمان گل می زد، می شد 51 گل اما او در گلزنی در آن دیدار ناکام ماند. اینها اتفاقاتی است که در جریان یک بازی رخ می دهد. ولی به نظر من، مسی می تواند لیدر تیم ملی آرژانتین باشد و هنوز یک جام جهانی پیش روی اوست و خواهیم دید که چه خواهد شد. به نظر من، او شایستگی قهرمانی در جام جهانی را دارد و خیلی به دنبال آن هم هست و برایش خیلی جنگیده و بار تیم را به دوش کشیده و هرکاری که باید را انجام داده است. او قطعا توانایی رهبری تیم ملی را دارد.
بعد از شما، آرژانتین مهاجمان زیادی داشت که ویژگی‌های مختلفی داشتند. به نظر خودتان، کدامیک بیشتر شبیه شما بودند؟
راستش واقعیت این است که من مهاجم نبودم؛ من بازیکن خط میانی بودم و در وسط زمین بازی می کردم اما شانس با من یار بود و این توانایی را داشتم یا دوست داشتم که زیاد در حملات مشارکت کنم و جلو بروم. من نمی توانستم کارهایی که آن زمان لوکه یا بعدا باتیستوتا یا در حال حاضر لائوتارو مارتینسِ اینترمیلان انجام می دهند را انجام بدهم و فضاهایی که برای حرکت کردن در اختیار آنها قرار می گیرد را نداشتم؛ برای همین چند متر عقب تر می رفتم و مهاجم صرف نبودم؛ یعنی بازیکن پست 9 نبودم. شاید فقط در اوایل فوتبالم در این پست به میدان می رفتم. به همین خاطر همیشه دوست داشتم که از کمی عقب تر حملات را شروع کنم. ویژگی فوتبال من این بود که در خط میانی بازی کنم و گاهی هم اگر فرصت گلزنی فراهم می شد، از آن بهره می‌بردم. فوتبال لائوتارو شبیه لوکه است و سبک بازی لوکه و باتیستوتا خیلی با من متفاوت بود.
زندگی‌نامه کمپس با نام ماتادور، لقب او در دوران بازی، منتشر شد.
شما دوران مربیگری کوتاهی داشتید اما در کشورهای مختلفی مربیگری کردید؛ از اندونزی آلبانی تا بولیوی و ونزوئلا. فوتبال در این کشورها چه فرقی با سطح اول فوتبال دنیا داشت و چه خاطره ای از آن روزها دارید؟
به نظر من فوتبال، فوتبال است. نباید از فوتبال سطح اول و سطح آخر حرف بزنیم. فوتبال، فوتبال است و همه جا یک جور بازی می شود. زیبایی‌اش این است که کنار زمین چمن بایستی. در یک دوره، زیباترین حس برای من بازی کردن بود ولی ایستادن کنار زمین و مربیگری هم زیباست. من خیلی زود از مربیگری خسته شدم. بحث این بود که اوضاع برایم خوب پیش برود و بی خیال آن نشوم اما مربیگری در عرصه باشگاهی برایم جذاب نبود و آن را کنار گذاشتم.
شما چند سال قبل چند عمل جراحی روی قلبتان داشتید، الان وضعیت سلامتی‌تان چطور است؟
خیلی خوب هستم. اگر خوب نبودم، الان با هم صحبت نمی کردیم. ولی به لطف خدا همه چیز خوب است و در چکاپ های مرتبی که انجام می دهم، به من می گویند که همه چیز خوب است و در کمال آرامش زندگی می کنم.
و سوال آخر اینکه؛ شرایط فعلی تیم ملی آرژانتین را چطور ارزیابی می‌کنید. این تیم با لیونل اسکالونی می‌تواند به موفقیت قابل ذکری برسد؟
امیدوارم که به موفقیت برسند؛ امیدوارم. من فکر می کنم الان نوبت آرژانتین است که ستاره دیگری روی پیراهنش نقش ببندد. ولی سخت است. قهرمانی در جام جهانی آسان نیست. بازیکنانی به تیم ملی دعوت می شوند که بهترین بازیکنان یک کشور هستند. شاید هم اینطور نباشد اما همه جزو بهترین ها هستند. به نظر من آرژانتین فعلی خیلی تغییر کرده. بازیکنان و سبک بازی تیم خیلی تغییر کرده و امیدوارم این بار قهرمان شویم.
مصاحبه از: غزال زیاری- بهنام جعفرزاده
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
