ماجرای یحیی، طارمی و آن هفت نفر

به گزارش"ورزش سه" او نزدیک 4 دهه است که کار مربیگری می کند هرچند این روزها خیلی کم کارتر از گذشته است. بازیکن سابق تیم های شاهین، تاج و برق از سال 59 کار مربیگری را شروع کرد و حتی در جام ملت های1984 سرمربی تیم ملی شد با این حال شاید نقطه عطف کارنامه مربیگری او جدا از کشف و پرورش بازیکنان مستعد 5 سال حضورش به عنوان دستیار علی پروین در پرسپولیس باشد. دورانی که با قهرمانی های پیاپی و مقتدرانه آغاز شد اما فرجامش یک شکست بزرگ بود که به پایان یک دوران در پرسپولیس انجامید.

در فروردین سال 1380 علی پروین که در یک جنگ مدیریتی به عنوان مدیرعامل پرسپولیس انتخاب شده بود چند  بازیکن را از این تیم کنار گذاشت. او قبل از عید نوروز جلسه ای را در نمایشگاه اتومبیلش سورتمه در میدان هفت تیر با حضور بازیکنان برگزار کرد و در پایان جلسه هم گفت که با هر کسی که بعد از عید تماس گرفته نشد دیگر به تمرین نیاید چون عضو تیم نیست. بعد از عید پروین با هفت بازیکن تماس نگرفت؛ احمدرضا عابدزاده، رضا شاهرودی، ادموند بزیک، محمد برزگر، هادی مهدوی کیا، علی اکبریان و مجتبی فرجی.

برخی از بازیکنان بعد از این اتفاق تقریبا فوتبالشان تمام شد اما عابدزاده برگشت و بزیک به سپاهان رفت و آقای گل لیگ برتر هم شد. به بهانه این اتفاق با ناصرابراهیمی مربی آن زمان پرسپولیس صحبت کردیم  هر چند مرد کهنه کار و سازنده فوتبال ایران از مسایل مختلف دیگری نیز صحبت کرد که در زیر می خوانید:

نظامی نیستم

شاید شبیه نظامی های قدیمی باشم اما راستش را بخواهید من اصلا سربازی نرفته ام. تیمسار خسروانی که می خواست من را به تاج ببرد برایم معافی گرفت. دروازه شمیران به دنیا آمد و در محله گرگان بزرگ شده ام. در مکانی که الان بیمارستان امام حسین (ع) قرار دارد  دو سه زمین فوتبال بود که من در آنجا تمرین و بازی می کردم. اکنون دماوند زندگی می کنم. نه در باغ و ویلا بلکه در یک آپارتمان. در حال حاضر قرنطینه هستم، 78-79 سالم است و باید در این سن و سال بیشتر مراقب باشم.

دوران پروین مثل دوران برانکو

در سال 77 که به دعوت علی پروین به پرسپولیس رفتم ،توانستم همراه او چند قهرمانی بیاوریم. تیم ما مثل تیم دوران برانکو بود و 3 جام قهرمانی، یک دومی و یک سومی به دست آورد. وقتی خدابیامرز آقای خطیب مدیرعامل پرسپولیس شد یک قول هایی دادند که به هر دلیلی عملی  نشدند. در آن سال ناگهان دستمزدها چند برابر شد مثلا دستمزد من که 25 میلیون تومان بود شد 80-90 میلیون تومان هر چند آخرش این پول را به من ندادند. یا بازیکنی که 50 میلیون تومان می گرفت قراردادش شد 150  میلیون تومان. آن ها قسط اول را دادند اما برای دومی دیگر خیلی طولانی شد و تیم به حاشیه رفت.

اخراج فنی یا به خاطر میهمانی

7 بازیکن به دلیل فنی از پرسپولیس کنار گذاشتند. مشکلی با کسی نداشتیم حتی بعضی از این بازیکنان بعدها با پروین در استیل آذین کار کردند. درباره اخراج 7 بازیکن اصلا صحبت حضورشان در میهمانی انصاری فرد نبود. پروین اصلا کینه ای نیست. البته در آن زمان پرسپولیس دو دسته شده بود ، عابدزاده در یک طرف بود و پروین هم در سمت دیگر. وضعیت پرسپولیس آن زمان شبیه تیم ملی بعد از هیروشیما شده بود. وقتی برگشتیم خیلی از بازیکنان مهم  تیم مثل پنجعلی، پیوس، شاه محمدی و خیلی های دیگر بازنشسته شدند. در پرسپولیس هم  شرایط همینطور بود و نسل باید عوض می شد و همین اتفاق افتاد و مثلا ما وقتی سعداوی رفت به جای او هادی مهدوی کیا را آوردیم.

جوانگرانی و جدایی یحیی

واقعیت این است که بعضی از بازیکنان از سی سال به بالا دیگر از نظر فنی و بدنی و حتی انگیزه ای افت می کنند اما برخی بازیکنان هم مثل علی پروین و ابراهیم قاسمپور می توانند حتی تا چهل سالگی بازی کنند.  ما در آن دوران می خواستیم جوانگرایی کنیم چرا که تیم باید انرژی تازه ای می گرفت. یحیی گل محمدی در زمان ما از پرسپولیس جدا شد. خب آن موقع او باید در پرسپولیس روی نیمکت می نشست ما ترجیح دادیم به جایی برود که بازی کند و اتفاقا او در فولاد شکوفا شد و حتی به تیم ملی رسید.  بعضی از بازیکنان وقتی 4-5  سال در یک تیم می مانند انگیزه شان را از دست می دهند اما رفتن به تیم و فضای جدید باعث می شود انگیزه پیدا کنند. دلیل نیمکت نشینی یحیی در پرسپولیس این بود که مدافعان خیلی آماده ای داشتیم. نادر محمدخانی، افشین پیروانی، بهروز رهبری فر، مهدی هاشمی نسب هم بودند. محمدخانی خیلی روی فرم بود و ما با افشین و نادر وسط را پر می کردیم ضمن اینکه هاشمی نسب و رهبری فر هم خیلی آماده بودند  و حتی برای تیم ملی هم انتخاب شدند. درباره بزیک هم همینطور بود. او انگیزه لازم را نداشت اما به سپاهان رفت و آقای گل شد. شاید رونالدو هم دوست نداشت که از رئال مادرید برود، شاید نیمار دوست دارد برود بارسا بازی کند اما این ها شرایط فوتبال هستند. ما در آن زمان بهنام سراج را هم کنار گذاشتیم و کوروش برمک، رافت و باغمیشه را آوردیم. انتظاری هم بعد از آن آمد و با همین تیم قهرمان اولین دوره لیگ برتر شدیم. بعد از آن سال ها پرسپولیس رنگ قهرمانی را ندید. ما دنبال بازیکنان باانگیزه بودیم و شاید برخی از بازیکنان بعد از سال ها فیکس بازی کردن بی انگیزه شده بودند. علی دایی هم یک زمانی از پرسپولیس به سایپا رفت. مثلا سیدجلال حسینی که به نظر من بازیکنی است که هنوز می تواند فیکس بازی کند در این فصل روی نیمکت نشسته است اما آرام و حرفه ای برخورد می کند. اما بعضی از بازیکنان از نیمکت نشینی ناراحت می شوند و بهتر است بروند جایی که بازی کنند.

جام و رکوردشکنی با پرسپولیس

زمانی که به پرسپولیس رفتم هفته پنجم بود و ما از آن زمان 16  هفته پیاپی هیچ شکستی نداشتیم، رکورد شکستیم و علاوه بر لیگ جام حذفی را هم بردیم. اما دو فصل بعد دیگر انگیزه ها ته کشیده بود، نادر محمدخانی و خیلی دیگر از بازیکنان به سن بازنشستگی رسیده بودند.

سال قهرمانی

اینکه می گویند پرسپولیس در این دوران تغییر سبک داد و به دنبال بازیکنان فیزیکی رفت را قبول ندارم. باغمیشه، باهنر، جباری، خان محمدی، کاویانپور و... کدامششان فیزیکی هستند. ما فقط یک رافت را داشتیم که اینطوری بود. ما ابراهیم اسدی را از دسته یک به جای حسین عبدی آوردیم که سال ها در پرسپولیس بازی کرده بود. عبدی کاپیتان پرسپولیس بود اما وقتی به پایان فوتبالش رسید با او صحبت کردیم و گفتیم که باید جای خودش را به یک بازیکن جوان بدهد و با همین روش در اولین دوره لیگ برتر قهرمان شدیم.  در آن سال 6-7 بازیکن برای اولین بار در ترکیب پرسپولیس بازی می کردند. بعد از قهرمانی که آقای خطیب مدیرعامل شد وضعیت مالی تیم خوب نبود، پروین هم به این در و آن در می زد تا شرایط را درست کند که در نهایت هم شکست خوردیم. اما هنوز هم معتقدم که اگر در آن دوران مشکلات مالی نبود می توانستیم در فصل 82-83  هم قهرمان شویم.

نقل و انتقالات و استقلال

استقلال در آن زمان شرایط بهتری از ما داشت و می توانست در نقل و انتقالات بازیکن مورد نظرش را بگیرد. ما خیلی اعتراض می کردیم که چه فرقی با استقلال داریم که آن ها منابع مالی دارند اما ما نه! خیلی از بازیکنانی که استقلال در آن زمان گرفت مدنظر ما هم بودند، حتی بعضی از آن ها پرسپولیسی بودند و پوستر پرسپولیس را به دیوار اتاقشان می زدند اما خب منصور پورحیدری مربی و مرد خوبی بود توانست آن ها را به استقلال ببرد.

ستاره داشتیم؛ کریم باقری

ما مشکلی برای جذب ستاره ها نداشتیم. اتفاقا ما در آن زمان کریم باقری را داشتیم که گرانترین بازیکن ایران هم بود، اما شرایط در نقل و انتقالات فرق می کرد. بی پولی باعث شد پرسپولیس شش سال بعد از آن هم به مقام قهرمانی نرسد؛ با دنیزلی، آری هان و یونگ هم نتوانستند و عاقبت با قطبی این اتفاق افتاد. در آن سال هم حبیب کاشانی مدیرعامل باشگاه توانست منابع مالی برای باشگاه تامین کند و تیم هم قهرمان شد. اما بعد از کاشانی دوباره  4-5 سال قهرمان نشدند تا برانکو آمد و قهرمانی های متوالی رقم  خورد.  

40 سال 21 مدیرعامل

پرسپولیس در 40 سال 21 مدیرعامل عوض کرده است. این بزرگترین مشکل این باشگاه است. در بین مدیران قبل از انصاری فرد بودند افرادی که پادوهای استادیوم ها بودند. من واقعا نمی دانم این آدم ها را با چه انگیزه و برنامه ای می آورند و رییس باشگاه  پرسپولیس می کنند. یا اگر انصاری فرد خوب بود چرا همان ده دوازده سال پیش او را برکنار کردید.

هیچکدام از مدیرانی که در این سال ها آمده اند قدمی برای فوتبال پایه باشگاه برنداشته اند. از پنجعلی بپرسید می گوید برا تیم از جیبش آب معدنی می خرد.

باشگاه را بدهند عابدینی و پروین

الان در پرسپولیس بازیکنانی هستند که یک میلیارد ، دو  میلیارد طلبکار هستند. معلوم نیست هیات مدیره چه کاری انجام می دهد. افرادی مثل عابدینی و پروین می گویند باشگاه را همینطوری به ما بدهید، یک ریال هم نمی خواهیم و درآمدزایی هم می کنیم. این افراد باید پرسپولیس را بگیرند اما متاسفانه برخی ارگان ها در باشگاه ها هستند که نفوذناپذیرند.

کشف علیپور

بیشتر از 50 بازیکن به فوتبال ایران معرفی  کردم که اغلب آن ها جزو بهترین ها بودند. یکی از آخرین های آن ها علی علیپور بود که می دانستم بازیکن خوبی می شود و به همراه رضا شاهرودی، افشین پیروانی و حمید مطهری روی او خیلی کار کردیم.

طارمی از تیم ملی خط خورد

مهدی طارمی بازیکن من و پدرش دستیارم بود. از وقتی این بچه شانزده سالش بود می دانستم که بازیکن بزرگی می شود. وقتی شانزده هفده سالش بود او را به علی دوستی مهر مربی تیم ملی جوانان معرفی کردم و گفتم این بازیکن خیلی خوبی است و دعوتش کرد اما بعد از سه روز خطش زد و گفت بازیکن بهتر از این دارم. شاهرخ و شاهین بیانی را در زمین شماره 3 پیدا کردم و شاهرخ را سال 56 به مسابقات جوانان بردم.

نظر آندو درباره ناصر ابراهیمی

آندو تیموریان یکی از بازیکنانی است که حداقل ماهی یک بار به من زنگ می زند و حالم را می پرسد. شاید اگر از او بپرسید کدام مربیان در پیشرفتش نقش داشتند اسم من را بگوید.