عباسعلی: گفتم حمیده بایست و با تمام جانت بجنگ

به گزارش "ورزش سه"، حمیده عباسعلی که در ابتدای سال 98 می دانست یکی از مهمترین سال های زندگی ورزشی خود را در پیش دارد، حالا در آخرین روزهای این سال به هدف بزرگ خود یعنی گرفتن مجوز حضور در المپیک 2020 دست پیدا کرده، اما یک مصدومیت دردسرساز باعث شده تا او این روزها در هانوفر آلمان مشغول درمان خود باشد. 

این دختر کاراته کای ایرانی که با مدال های جهانی و آسیایی پیش از این نامش را بر سر زبان ها انداخته بود و از محبوبیت خوبی هم در ورزش ایران برخوردار بود، با درخشش فوق العاده در سال 2020 در نهایت توانست در اتریش با یک قهرمانی دشوار حضور خود در المپیک را قطعی کند. 

در حالی که بعد از این قهرمانی حمیده عباسعلی با مصدومیت شدید از ناحیه زانو مواجه شد و یک عمل جراحی را در آلمان سپری کرد، این روزها شرایط بهتری دارد. در روزهای پایانی سال 98 با یکی از موفق ترین ورزشکاران زن ایران در سالی که گذشت، به گفت و گو پرداختیم.

در ادامه مشروح گفت و گوی خبرنگار "ورزش سه" با حمیده عباسعلی را می خوانید.

* از شرایط خودتان بعد از عمل جراحی زانو بگویید؟

روزهای بعد از هر عمل جراحی ، بسیار سخت و پر درد است. اما باید تحمل کرد تا بگذرد. امروز بعد از حدود دو هفته شرایط بهتری دارم. هر روز جلسات فیزیوتراپی و انجام تمرینات مرتبط با پایم را انجام می دهم و سعی می کنم این روزهای نه چندان آسان را به خوبی و سریعتر سپری کنم.

* تا چه زمانی در آلمان هستید و چه زمانی به ایران برمی گردید؟

فعلا که زمانش مشخص نیست. باید دوره درمانم را به پایان برسانم. هر زمان دکتر و فیزیوتراپم تشخیص دهند که می توانم به ایران بازگردم، این کار را انجام می دهم. در حال حاضر درباره تاریخ چیزی نمی دانم.

* چه زمانی می توانید تمرینات خود را به صورت جدی آغاز کنید و برای المپیک آماده شوید؟

تاریخ دقیقی نمی توانم بگویم. همه چیز بستگی به روند بهبود بدنم دارد، اما پیش بینی خودم این است که از دو ماه دیگر تمریناتم را به امید خدا آغاز می کنم. 

* ویروس کرونا به آلمان هم رسیده. این موضوع دردسری برای شما ایجاد نکرده؟

خب ویروس کرونا همه جای دنیا را تحت الشعاع قرار داده. در آلمان و شهری که من هستم هم این روزها توجهات بیشتر شده. من به جز ساعتی که برای فیزیوتراپی بیرون می روم، در بقیه ساعات خارج از خانه نیستم و مراقبت های لازم را انجام می دهم. اینجا حرف هایی درباره قرنطینه جدی شهر مطرح است و خب در آنصورت شرایط متفاوت خواهد شد. امیدوارم که مردم کشورم این روزها را به سلامت پشت سر بگذارند و هرچه زودتر این ویروس ریشه کن شود. 

* صحبت از تعویق المپیک هم هست. فکر می کنم شما دوست داشته باشید که المپیک عقب بیفتد تا زمان بیشتری برای رسیدن به آمادگی لازم داشته باشید؟

من بلافاصله پس از مصدومیتم با مشورت و هماهنگی فدراسیون کاراته، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک زیر تیغ جراحی رفتم. دلیل اصلی همین بود که بتوانم دوران درمان و نقاهت را جوری طی کنم که به المپیک برسم. حالا هم برهمان برنامه پیش می روم و برای رسیدن به المپیک تلاش می کنم. برایم فرقی ندارد که تاریخ المپیک عقب بیفتد و تمرکزم روی رسیدن به همان تاریخ قبلی است و انشالله تا زمان المپیک آمادگی ام کامل شده.

* درباره آن چند ثانیه آخر مبارزه فینالی که با حریف ژاپنی در لیگ برتر کاراته وان اتریش که فیلم آن در فضای مجازی خیلی دست به دست شد. مصدوم شده بودید، اما با غیرت ایستادید و جنگدیدید.

اول اینکه خیلی خوشحالم که دختران ورزشکار و خصوصا دختران کاراته بیشتر از قبل دیده می شوند. حالا به لطف شبکه های اجتماعی افراد بیشتر درباره کاراته و مبارزات ما می دانند. اما درباره آن لحظه ها باید بگویم که نمی توانستم مبارزه را رها کنم. باید طلا می گرفتم. اگر طلا نمی گرفتم، کسب سهمیه برایم با اما و اگر مواجه می شد و باید در مسابقات بعدی حتما روی سکو می رفتم. مسابقاتی که بخاطر ویروس کرونا لغو شد! تمام جانم را در آن چند ثانیه گذاشتم تا امتیازی به حریفم ندهم. یک لحظه با خودم فکر کردم حمیده امروز و این لحظه همان لحظه ایست که ماه هاست برایش سختی کشیدی، بلند شو... خیلی درد داشتم، اما بلند شدم و مبارزه را ادامه دادم. خدا کمکم کرد تا دوام بیاورم و پیروز میدان باشم. من به مردم قول داده بودم تمام تلاشم را می کنم تا سهمیه المپیک را کسب کنم، نمی توانستم رهایش کنم و خدارا شکر شرمنده نشدم.

* سال 98 برای شما چطور بود؟ بالاخره به یکی از اهداف بزرگ ورزشی تان یعنی صعود به المپیک رسیدید؟

سال 98 خیلی شلوغ بود. ما از ابتدای سال هر هفته اردو و مسابقه داشتیم. انصافا بچه های کاراته مسیر دشواری را برای کسب سهمیه طی کردند. خوشحالم که توانستیم چهار سهمیه کسب کنیم و امیدوارم تکلیف آن دو سهمیه هم زودتر مشخص شود. در پایان این سال با تمام پستی و بلندی ها اما خدارا شاکرم و خوشحالم که تمام تلاشم را کردم و به آنچه هدفم بود یعنی کسب سهمیه المپیک رسیدم.

* حالا دیگر همه حمیده عباسعلی را به عنوان یکی از شانس های مسلم کسب مدال در المپیک می شناسند. امیدوار باشیم که شما اولین طلایی تاریخ ورزش زنان ایران در المپیک باشید؟

فکر نکنم هیچ کدام از ورزشکارانی که سهمیه المپیک کسب کردند، نسبت به کسب مدال نا امید باشند. من یاد گرفتم همیشه برای رسیدن به هدف هایم با امید و صبر، تمام تلاشم را بکنم و توکلم بر خدا باشد. در مسیر مدال المپیک هم تنها می توانم بگویم که من تمام تلاشم را برای کسب بهترین نتیجه می کنم و قول می دهم سر سوزنی کم نگذارم. اما درباره نتیجه نمی توانم حرفی بزنم.