سه نکته فنی از الشارجه-پرسپولیس (آنالیز)

به گزارش "ورزش سه"، بازی پرسپولیس مقابل شارجه چند نکته فنی ویژه داشت که در این مطلب سه تا از این نکات بررسی می شود. شارجه یک سورپرایز برای گل محمدی داشت و آن بازی با ارایش 1-4-5 بود؛ اماراتی ها با توجه به حضور دو فوروارد مرکزی در ترکیب پرسپولیس، رو به بازی با سه مدافع میانی اوردند و هرچند در برخی مقاطع بازی، فشار حملات شدید پرسپولیس را تحمل کردند اما در مجموع این رویکرد شارجه مقابل پرسپولیس جواب داد.

* مالکیت، همه چیز نیست

در دور اول بازیهای مرحله گروهی لیگ قهرمانان، پرسپولیس بالاترین مالکیت را در میان نمایندگان ایران ثبت کرد و بیش از 60 درصد مالکیت مقابل دحیل داشت. این بار هم پرسپولیس بیش از سه تیم دیگر ایرانی در روز دوم سی.ال صاحب توپ بود اما بار دیگر در کسب سه امتیاز ناموفق بود. البته این بار پرسپولیس در فاز حمله زهردارتر از بازی با دحیل بود و تاکید این تیم به بازی در عرض کم شده بود. در سوی دیگر، اسیب پذیری پرسپولیس در انتقال از حمله به دفاع هم بیشتر شده بود. پرسپولیس مثل اغلب تیم های بزرگ هر کشور، قصد کنترل جریان بازی بر اساس حفظ توپ را دارد، اما در سطح لیگ قهرمانان، به سد تیم هایی نسبتا باکیفیت تر از لیگ برتر خورده و برای غلبه بر این سد، نیاز به پیشرفت در بازیسازی و طراحی حمله دارد. پرسپولیس غیر از فصل 2018 لیگ قهرمانان که تا فینال مسابقات پیش رفت، در دیگر فصل های اخیر لیگ قهرمانان، در دور گروهی کار صعودش به دور حذفی گره خورده و بازیکنان تجربه این شرایط سخت را دارند.

* ترابی و نیاز به بازی در سمت چپ

گل محمدی چند وینگر باکیفیت در تیمش دارد و حتی سیامک نعمتی که یکی از موثرترین بازیکنان پرسپولیس در فصل گذشته به خصوص در مسیر صعود به فینال لیگ قهرمانان 2018 بود، در این فصل چندان بازی بهش نرسیده و در بازگشت از مصدومیت، باید دوباره رقابت با امیری و ترابی را شروع کند. گل محمدی در چند بازی ابتدایی خود با پرسپولیس، از وحید امیری در چپ و ترابی در راست استفاده کرد و بازدهی هجومی ترابی با این تغییر تا حدی کم شد و البته امیری با این تغییر تا حدودی در فاز حمله زهردارتر شد. با این حال به نظر می رسد حضور در سمت چپ خط میانی برای ترابی، یک امتیاز ویژه برای او به حساب می اید، چون او برای بازی در این پست چند شگرد ویژه دارد که با حضور در سمت راست نمی تواند انجامشان دهد. مهمترین شگرد، همان هنرنمایی ترابی در صحنه گل اول: دادن پاس طولی/مورب در کانال بین دفاع میانی و دفاع راست حریف و یک پاس گل ویژه به علیپور. با اغاز نیمه دوم، ترابی بار دیگر به سمت راست رفت و احتمالا این تغییر به دلیل بهبود عملکرد تیم در ارسال از کناره ها بود اما درمجموع توان هجومی ترابی با این تغییر، بهتر نشد. با همه این نکات علیپور براساس نمرات سایت یازده، دومین بازیکن برتر پرسپولیس پس از علیپور بود.

عملکرد ترابی در بازی با شارجه را در اینفوگرافی سایت یازده می بینید؛ دو پاس گل، سه پاس کلیدی، یک دریبل موفق و نمره فنی یازده: 8.4

* مثلث هجومی ویژه شارجه

بازی با شارجه، شباهت ویژه ای به تقابل دو سال پیش پرسپولیس با الجزیره داشت؛ مسابقه ای که پرسپولیس در دور حذفی انجام داد و در بازی رفت 3 بر 2 شکست خورد اما در بازی برگشت 2-1 برنده شد و به دور بعد صعود کرد. شباهت از این نظر که شارجه گاهی در جریان بازی دو تکه می شد و سه بازیکن هجومی این تیم چندان نزدیک به نیروهای دفاعی نبودند اما شارجه به محض پس گرفتن توپ، یک مثلث زهردار هجومی در فاز انتقال از دفاع به حمله داشت. این را می توانیم در تصویر متوسط استقرار بازیکنان دو تیم در سایت یازده هم ببینیم؛ کایو، محمد خلفان و مندس مثلث هجومی شارجه بودند که چندان در دفاع پرکار نبودند و براساس انچه در تصویر می بینید، به طور متوسط فاصله زیادی با هافبک های درگیر در دفاع شارجه داشتند اما در اغلب ضدحملات شارجه، با هوشمندی و مهارت فردی، شارجه را به خلق موقعیت نزدیک می کردند. غیر از این سه بازیکن، دیگر مهره های شارجه به طور متوسط در نیمه زمین خودشان بوده اند اما با این شکل فوتبال دو تکه، شارجه تیم زهرداری در ایجاد شانس گل بود.