بغض "لیونل مسی فوتبال نابینایان" ترکید!

به گزارش "ورزش‌سه"، با اینکه چند هفته‌ای از رسانه‌ای شدن تصمیم کمیته ملی پارالمپیک مبنی بر عدم اعزام تیم‌های ملی فوتبال نابینایان و بسکتبال با ویلچر می‌گذرد، اما هنوز اهالی ورزش از رقم خوردن چنین اتفاقی در شوک هستند.

به نظر می‌رسد برخلاف چیزی که همواره عنوان و گفته می‌شود که ورزش ابزاری برای روحیه دادن به معلولان است، این بار ورزش به ابزاری برای آزرده شدن ورزشکاران جانباز و معلول ایران تبدیل شده است.

بعد از حمایت جمعی از ورزشکاران و چهره‌های مطرح ورزشی و هنری از تیم‌های بسکتبال با ویلچر و فوتبال نابینایان در قالب یک کمپین در مطلبی به آن پرداختیم، تصمیم گرفتیم دقایقی با ستاره ایرانی فوتبال نابینایان که به واسطه درخشش پارالمپیک ریو به عنوان «مسی فوتبال نابینایان» هم شناخته می‌شود، همکلام شویم.

در ادامه مشروح صحبت‌های بهزاد زادعلی‌اصغر را با خبرنگار "ورزش‌سه" می خوانید.

کارشناسان گفتند می‌توانید در توکیو طلایی شوید

اینطور که من شنیدم که حتی کمیته بین المللی پارالمپیک هم پیگیر ماجرای عدم اعزام ما به توکیو است. حتی خیلی از کارشناسان خارجی پیش بینی کرده بودند که ما می توانیم مدال نقره دوره قبلی خود را به طلا تبدیل کنیم. هر چقدر این مسائل را به مسئولان کمیته پارالمپیک می‌گوییم، حرف خودشان را می‌زنند. هیچ کس از دلایلی که آن‌ها می‌آورند،‌ قانع نشده و این تصمیم فقط برای خودشان منطقی است.
اسپانسر هم آوردیم، اما بازهم زیر بار نرفتند

نمی‌دانیم دلیل این تصمیم‌گیری چیست. اگر می‌خواهند صرفه‌جویی کنند که ما گفتیم خودمان اسپانسر می‌آوریم. وزیر کار و رفاه اعلام کرده از این تیم حمایت می‌کنیم. رییس بهزیستی هم قول حمایت داده و حتی خود بچه‌های ما هم گفتند از حقوقمان می‌گذریم، اما دوستان در پارالمپیک زیر بار نمی‌روند.

به خسروی‌وفا و رضایی التماس کردیم

آقایان می‌گویند ۱۴ ماه قبل تصمیم گرفتیم و اعلام کردیم، اما ما یک ماه بعد از مسابقات انتخابی پارالمپیک فهمیدیم که چنین سیاستی وجود دارد. به هیچ وجه بازیکنان تیم ملی قبل از مسابقات انتخابی خبر نداشتند که حتما باید قهرمان شوند. بعد از اینکه متوجه شدیم، با رییس کمیته ملی پارالمپیک و هادی رضایی نشست داشتیم و حرف‌هایمان را زدیم. حتی التماس کردیم، اما آن‌ها حرف خودشان را می‌زنند. همه دنیا دنبال کسب سهمیه هستند و ما که سهمیه داریم، باید التماس کنیم که ما را اعزام کنند.

حق خودمان را می‌خواهیم، نه چیزی اضافه‌تر

در این چند ماه به ما گفتند که موضوع را بررسی می‌کنیم. زمان خریدند و دقیقه ۹۰ گفتند نه! هر بار هم که می‌گوییم بررسی چطور بود، می‌گویند بین خودمان رای‌گیری کردیم و بازهم رای نیاورد. این افراد همان‌هایی هستند که چنین تصمیمی گرفتند، چرا باید از همان افراد رای‌گیری کنند؟ ما زحمت کشیدیم و سهمیه گرفتیم و حق خودمان را می‌خواهیم. ما نمی‌خواهیم جای تیم دیگری به پارالمپیک برویم. این تصمیم فوتبالی یا غیرفوتبالی؛ هر طور که نگاه می کنیم این تصمیم قابل درک نیست.

می‌خواهند ما به خانه برگردیم

همه بازیکنان تیم ملی فوتبال نابینایان در وضعیت بدی قرار دارند و انگیزه ها از بین رفته است. هیچ جای دنیا چنین رفتاری با معلولان نمی‌شود. همیشه می‌گویند ورزش پارالمپیک برای این است که معلولان از خانه‌شان بیرون بیایند، اما این آقایان می خواهند ما به خانه برگردیم. کارشناس همین کمیته پارالمپیک در تابستان به بندر گناوه می آمد و جرات نمی کرد به خاطر گرمای هوا از ماشینش پیاده شود! او در همان ماشین می‌نشست و گزارشی برای ما می‌نوشت و می‌رفت.

شاید آقایان علم غیب دارند

وقتی به پارالمپیک ریو می‌رفتیم، می گفتند پنجم یا ششم می‌شوید، اما رفتیم و نایب قهرمان شدیم. این بار هم کسی چه می‌داند که ما قهرمان می شویم یا پنجم می شویم؟ کدام دقیقه فوتبال را می توان پیش‌بینی کرد؟ در فوتبال با چشمان باز هم کسی نمی‌تواند پیش‌بینی کند، چه برسد به فوتبال نابینایان و با چشمان بسته. شاید آقایان علم غیب دارند که می گویند شما روی سکو می روید.

عکس: ابوالفضل امان الله