نیمکتی که نتیحه دربی 92 را رقم زد

به گزارش ورزش سه ، این دربی صحنه های متعدد روی دروازه ها داشت و نکته ای که کمتر به آن توجه شد و امیدوار کننده هست، تعداد خطاها و اخطارهای کم ، در این بازی بود.

اما از بُعدِ فنی هم بازی نکاتِ مهمی داشت که در ادامه هر کدام تیمها را جداگانه مورد بررسی قرار می‌دهیم.

استقلال؛

تیمِ فرهاد مجیدی با همان روش و سیستم بازیهای قبل پا به میدان گذاشت.خط حمله وحشتناک و پرتحرک این تیم با حرکات نفوذی وریا از راست و فرارهایِ خطرناک قائدی از چپ و فرصت طلبیِ مطهری، بارها مدافعان پرسپولیس را آزار دادند و پایه گذار گلهای استقلال هم بودند.
در میانه میدان هم علی کریمی و ریگی و باقری نبردها و دوئل های جذابی باهافبکهای پرسپولیس داشتند.

اما همانطور که پیش بینی میشد خط دفاع استقلال باز هم ناهماهنگ بود و بارها دچار اشتباه شد و روی گلهای پرسپولیس هم مقصر بودند.

قبل از بازی هم اکثر کارشناسان اعتقاد داشتند هرچقدر خط حمله این تیم آماده و خطرناک است بر عکس آن، خط دفاع استقلال بخصوص در غیاب غلامی و یزدانی ناهماهنگ است.

در مجموع استقلال بازی خوبی انجام داد و نکته مهم ،جوان بودن تیم  و میانگین سنیِ پائین این تیم است که میتواند تا چندین سال خیالِ هواداران را راحت کند.البته به شرط حفظ مهره های کلیدیِ این تیم.

یکی از نقاط ضعف این تیم، نیمکتِ خالی و نه چندان پُر و پیمانِ این تیم است که امروز کاملا به چشم آمد.تعویض زود هنگامِ قائدی، خیالِ دفاع پرسپولیس را راحت کرد.مجیدی بعد از بازی اعتقاد داشت که قائدی خسته شده بود.شاید اگر استقلال روی نیمکت بازیکنانِ با کیفیت تری داشت، مجیدی راحت تر تعویض میکرد و میتوانست نتیجه را حفظ کند.

در کل این استقلال جذاب و امیدوارکننده است و نویدِ آینده خوبی را میدهد.

پرسپولیس؛

پرسپولیس با همان ترکیب دو بازیِ قبل پا به میدان گذاشت (به استثنای شجاع که محروم بود).

خط دفاع پرسپولیس به مانند این سه سالِ اخیر یکی از بهترین خط دفاعهای لیگ است و نقطه قوت این تیم به شمار می‌رود.

البته در این دیدار قائدی و مطهری و وریا واقعا آنها را اذیت کردند و موفق شدند دو بار این دفاع را مغلوب کنند؛ اما در بسیاری از دقایق این دفاعِ پرسپولیس بود که توانست روی نبردهای هوایی موفق عمل کند.

در میانه زمین نورالهی به مانند اکثر بازیهای این فصل نمایشی خیره‌کننده داشت و در دقیقه ۹۲ هم دروازه تیمش را نجات داد، اما در نیمه ی اول کمی تنها به نظر می‌رسید. کمال همچنان دوران نقاهت را پشت سر میگذارد و تا آمادگی فاصله دارد.

امیری و ترابی در این دیدار اکثرا به عقب می آمدند و توپ گیری میکردند.

در خط حمله علیپور و اوساگونا و در دقایق پایانی استوکس در مجموع نمایش خوبی داشتند و درهر دو گل ردپایِ آنها به چشم میخورد.

اما به جرات میتوان گفت نقطه عطف این دیدار تعویض های یحیی و به طور مشخص نیمکتِ پرُ و غنیِ پرسپولیس بود که ورق را برگرداند.

آمدن بشار و نادری کاملا ریتم پرسپولیس را عوض کرد و این تیم راه افتاد و میانه زمین را در دست گرفت. نفوذهای نادری و شیری از چپ و راست و خلاقیت بشار، کاملا دفاعِ استقلال را آزار داد و در نهایت آمدن استوکس و تاثیر آن رویِ گل دوم، نشان داد که یک نیمکتِ آماده و پُر مهره چقدر میتواند تاثیرگذار باشد و دست مربی را باز بگذارد.

 در این بازی ها و لحظات است که اهمیت فصل نقل و انتقالات و جذب بازیکن توسط مدیران تیمها به چشم می آید. شاید یحیی در این زمینه یکی از خوشبخت ترین مربی های فعلیِ لیگ است. به این نفرات، نعمتی و عالیشاه و ربیع خواه و رادو و شجاع را هم اضافه کنید تا متوجه بشوید یحیی چقدر حق انتخاب دارد.

*در پایان باید به جسارتِ هر دو مربی آفرین گفت و از دربی ابراز رضایت کرد. شاید اگر مجیدی کمی تجربه بیشتری داشت و یا نیمکتِ بهتری داشت میتوانست برنده دربی باشد و از آن طرف یحیی باید از حالا به فکر پوست انداختن پرسپولیس باشد. به نظر میرسد بعضی از بازیکنان پرسپولیس به پایان دوران اوجشان نزدیک شده اند.

مقداد معماریان