موریانه ای که لاماسیا را می خورد

به گزارش "ورزش سه"، 5 آوریل 2014 در ورزشگاه نوکمپ بنری برافراشته شد که روی آن نوشته شده بود:« لاماسیا دست نمی خورد» که واکنشی بود به محرومیت بارسلونا توسط فیفا به جرم جذب غیرقانونی بازیکنان زیر 18 سال برای آکادمی لاماسیا.

در سالیان اخیر اما واقعیت این است که لاماسیا بسیار دست خورده، در حال اضمحلال است و اعتبار گذشته اش را از دست داده. لاماسیا به جای اینکه محلی برای استفاده از استعدادها و فرصت دادن به آنها باشد، تبدیل به یک بازار برای نقدینگی اضافی شده است. گویی درآمد حاصله از یک بازیکن محصول آکادمی باشگاه یک کسب درآمد عادی و روتین است.

لاماسیا تبدیل به یک بازار برای باشگاه های دیگر شده است. 25 نوامبر 2013 تیتو ویلانووا مربی وقت بارسا در بازی با لوانته از 11 بازیکن محصول لاماسیا در ترکیب ثابت بارسلونا استفاده کرد اما حالا آن اتفاق مثل یک خاطره دور به نظر می رسد. در طول 4 سال گذشته، بارسلونا روی 20 بازیکن لاماسیا چوب حراج گذاشته و آنها را به راحتی از دست داده است. آخرین نمونه کارلس پرز است. بازیکنی که هشت روز پیش برابر ایبیزا فیکس بود ولی روز گذشته با 13 میلیون یورو راهی آاس رم شد.

وقتی از کیکه ستین(سرمربی بارسا) در مورد جدایی پرز سوال شد، او گفت که هیچکس اگر خودش نخواهد، از بارسا جدا نخواهد شد اما در ضمن بخشی از مسئولیت جدایی پرز را هم پذیرفت:« صحبت هایم با پرز به اندازه کافی شفاف بود ولی واقعیت این است که در نهایت باشگاه است که تصمیم نهایی را اتخاذ می کند.»

شجاعت اندک در مدیران بارسا

در بارسلونا لاماسیا را با دانشگاه هاروارد مقایسه می کنند اما این آکادمی در مسیر تبدیل شدن به یک اهرم اقتصادی برای باشگاه قرار گرفته و دیگر نباید انتظار داشت از آن، نسلی فاتح همچون نسل مسی، پیکه، آلبا و بوسکتس خارج شود.

شاید هیچ بازیکنی همچون مارک کوکوریا نمونه ای مناسب برای تایید چنین ادعایی نباشد. کوکو سال گذشته در ایبار چشم ها را به خود خیره کرد و فصل جاری در ختافه نیز یک بازیکن ثابت و تعیین کننده بوده است. او پیش از جدایی از بارسا تنها هفت دقیقه مقابل مورسیا برای تیم اول بازی کرد. در تیم دوم نیز او مدافع چپ بود اما حالا در ختافه یک بازیکن خط میانی محسوب می شود.

بارسلونا تابستان گذشته او را با 4 میلیون یورو از ایبار بازگرداند و سپس به ختافه با بند خرید دائمی شش میلیون یورویی قرض داد که با توجه به راندمان کاری بالای او، به احتمال فراوان فعال نیز خواهد شد.

سال 2013 بارسلونا تیاگو آلکانتارا را مفت و ارزان از دست داد و او راهی بایرن شد و پس از او درهای خروجی لاماسیا هرگز بسته نشد. سپس نوبت به آداما ترائوره در سال 2015 رسید که راهی استون ویلا شود. هر دو الان در بایرن و وولوز از بهترین ها محسوب می شوند.

گریمالدو ژانویه 2016 به بنفیکا رفت؛ در حالی که طی دو سال 92 بازی برای تیم دوم بارسا انجام داد؛ بدون اینکه به وی فرصت حضور در تیم اول داده شود. همین اتفاق برای سرجی پالنسیا رخ داد که با دو میلیون یورو فروخته شد. مونیر الحدادی به والنسیا و آلاوس قرض داده شد و سپس قطعی به سویا رفت. سرخی سامپر به گرانادا و لاس پالماس قرضی رفت و سپس به صورت قطعی راهی ویسل کوبه شد.

رافینیا پس از چند دوره حضور قرضی در سلتا و اینتر، الان دیگر بازیکن سلتا محسوب می شود. اوریول بوسکتس که به توئنته قرض داده شد را نیز حساب کنید. مارک بارترا از اینکه به وی فرصت کافی داده نشد، کلافه شد و به صورت قطعی راهی بتیس شد. اتفاقی که برای دلوفئو و کریستین تیو نیز رخ داد. همه آنها قربانی عدم جسارت و شجاعت لازم در کادر فنی و مدیریت بارسلونا شدند.

البته واضح است که همه این بازیکنان شایسته رسیدن به تیم اول نبودند ولی برخی به اندازه کافی شایستگی های لازم را نشان داده بودند. اکثر این بازیکنان نیز الان در بالاترین سطح مشغول بازی هستند. برخی بازیکنان حتی در تیم های پایه نیز تداوم لازم را نداشتند و تصمیم گرفتند راهی آکادمی باشگاه های دیگر شوند. دنیس سوارز، مارلون، کاردونا، گومبائو و هلیلوویچ از نمونه این بازیکنان هستند.

4 ستاره آینده داری که رفتند

دو سال پیش باشگاه بارسلونا تصویری از 4 بازیکن تیم زیر 17 ساله های اسپانیا را منتشر کرد. 4 بازیکنی که با اسپانیا در هند نایب قهرمان جهان شدند. در آن مقطع گمان می رفت که حداقل دو بازیکن بتوانند شانس بازی در تیم اول باشگاه را پیدا کنند اما اگر براگا بند خرید آبل روئیز را فعال کند، می توان گفت که دیگر هیچکدام شان در بارسا نیستند.

پیش از روئیز، جدایی سرخیو گومس، ماته موری و میراندا قطعی شده بود. موری و گومس به تیم دوم دورتموند رفتند و میراندا نیز به تیم اول شالکه پیوست.

در حال حاضر تنها آنسو فاتی، ریکی پویج و کویادو نجات یافته های لاماسیا هستند که فعلا در تیم اول باشگاه، فرصت بازی به آنها داده شده است ولی به نظر می رسد که آنها نیز در لاماسیا قیمت خاص خود را دارند و تنها باشگاهی باید پیدا شود تا رقم مورد نظر برای شان را پرداخت کند.

لاماسیا؛ جایی شده که عجله و بی تابی ایجنت ها به همراه بی کفایتی مدیران و نیازهای مالی، کمر به نابودی اش بسته اند.

منبع: لاونگواردیا کاتالونیا