امیری در نقش روماریو

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایران ورزشی ، لژیونر شدن و حضور در سوپرلیگ ترکیه آن هم در 30سالگی برای وحید آمد نداشت. او با چند مصدومیت سنگین و کمی بدشانسی خروجی زودهنگام از ترابزون‌اسپور داشت و قراردادش را فسخ کرد تا بازگشتی سریع و آنی به تیم سابقش داشته باشد.

امیری در نقش یک ملی‌پوش و بازیکنی توانمند ارتش کالدرون را در نیم‌فصل اول مجهزتر و توانمندتر جلوه می‌داد اما امیری اصلاً شبیه خودش نبود. کالدرون ابتدا او را در میانه‌های زمین به‌عنوان بازو در خدمت گرت و بعد از آن به‌جای خودش در کناره‌های میدان برد، اما نیم‌فصل اول برای وحید به‌عنوان یک مهاجم تمام شد.

در مجموع آمار بدی از خود در نیم‌فصل اول بر جای نگذاشت اما واقعیت اینکه اصلاً شبیه آنچه از امیری که در ذهن سپرده بودیم نبود.
 وحید در هر بازی کلی توپ لو می‌داد و از آن قدرت جنگندگی‌اش خبری نبود. او سرگشته و حیران به‌نظر می‌رسید و بیشتر از اینکه در کارهای ترکیبی موفق باشد و باری از دوش فاز تهاجمی تیم بردارد، در حرکت تیم به سوی موقعیت گل سکته می‌انداخت.

امیری اما با جذب مهاجمان جدید و به خواسته یحیی گل‌محمدی به پست خودش برگشت و در اولین بازی بعد از تعطیلات در نقش هافبک چپ بازی کرد تا با یک پاس گل و یک گل تولدی دوباره داشته باشد.

هرچند پرسپولیس به‌خاطر عدم تطبیق‌پذیری با تفکرات کادر فنی جدید، تمرینات یک خط در میان، جو سنگین بازی و دوری از شرایط مسابقه در شرایط نرمالی بازی نکرد و فوتبال این تیم چنگی به دل نزد، اما وحید امیری به خودش برگشت و حتی همین یک نکته هم از دل این بازی می‌تواند نویدبخش روزهای بهتر تیم در فاز حمله باشد.

پاس گل وحید در دقیقه 9 بی‌نظیر بود و علیپور را برای ثبت گل اول روانه دروازه حریف کرد؛ پاسی که از نیمه خودی و با دقت عجیبی ارسال شد و کاری کرد تا علیپور جلوتر از سه دافع تراکتور به توپ برسد. دقت و ارزش این پاس با وجود اینکه از میانه میدان داده شد و علیپور فاصله زیادی با دروازه حریف داشت در ثبت این گل چیزی از حرکت و ضربه نهایی علیپور کم ندارد.

وحید امیری اما با گلی که زد نمایش ویژه خود را تکمیل کرد. او که انگار در کل‌کلی پنهان با شجاعی، دژاگه و حاجی‌صفی هافبک‌های ملی‌پوش و همبازیان او در تیم ملی به‌سر می‌برد جدا از دوندگی و جنگندگی در کمال مهارت گلی تماشایی به ثمر رساند تا بعد از بازگشت به خط میانی مثل مهاجم نداشته پرسپولیس کار را برای یحیی و تیمش دربیاورد.  حرکت، کنترل و پیش انداختن توپ یک طرف، سر توپ زدن‌ها و فریب مدافعان و دروازه‌بان تراکتور و در نهایت نواختن ضربه‌ای نرم آن هم با پای غیرتخصصی کاری کرد تا گل وحید قابی تماشایی برای برد بزرگ پرسپولیس بسازد.

این همان شماره نوزدهی بود که شش ماه تمام دنبالش می‌گشتیم اما در یک روز بزرگ به‌موقع خودش را نشان‌مان داد.