خاطره جذاب امامعلی حبیبی از المپیک ملبورن

به گزارش "ورزش سه"، در برنامه امروز دایره طلایی آیتم ویژه ای در خصوص امامعلی حبیبی اولین طلایی کشتی ایران در تاریخ المپیک پخش شد. دارنده مدال طلای المپیک 1956 ملبورن و سه طلای کشتی آزاد جهان در بخشی از این گفت‌وگو خاطره جالبی را روایت کرد.

امامعلی حبیبی گفت: «در المپیک ملبورن دکتری داشتیم که اهل مشهد بود. آمد بالای سر من، آنجا 40 درجه تب داشتم. دکتر مشهدی ما گفت 40 درجه تب یعنی به مرگ نزدیک هستی. روبه روی ما رختکن قهرمانان شوروی بود، دیدم در میان کشتی‌گیران این تیم، یک نفر دارد می‌رقصد. بیشتر که دقت کردم دیدم این همان حریفی است که خیال کرده من زمین می خورم و او اول المپیک شده است. با صدای بلند جوری که او هم بشنود گفتم الان خنده ات را به گریه تبدیل می کنم. یکی از داوران ترکیه، قضاوت مسابقه فینال ما را برعهده داشت. در ابتدای مسابقه دست من را گرفت، به ترکی حالم را پرسید، در یک دقیقه و سی ثانیه حریف را ضربه فنی کردم، داور ترکیه بعد از کشتی وقتی دستم را بالا برد، بغلم کرد و مرا بوسید.»

وی افزود: «بعد از من «داش تختی» مبارزه داشت. تختی داداش من بود، خیلی دوستش داشتم چون پسر مظلومی بود، مرد بود، آقا بود، در این 12 سالی که با هم دراردوی تیم ملی زندگی کردیم، دروغ از او نشنیدم چون در ذاتش نبود. او در فینال المپیک با آلبول کشتی داشت، قبلا یک بار به او باخته بود. گفتم آقا بلور اجازه بده من او را راهنمایی کنم. نشستم کنار تشک، به تختی گفتم قدرت تو 10 برابر آلبول است. شگرد تختی زیر یک خم بود و خاکش کرد. گفتم سگک و انجامش داد. گفتم هر چه زور داری بزن رئیس. تختی هم همین کار را کرد. بعد از کشتی گفتم آقای بلور اینجوری باید تختی را راهنمایی کرد. تختی هم بعد از من شد اول المپیک.»