والیبالیست‌های سوگوار در نبرد صعود

به گزارش "ورزش سه"، حضور در المپیک در تمام رشته‌ها به‌جز فوتبال را شاید بتوان مرز بین موفقیت و عدم موفقیت یک ورزشکار حرفه‌ای قلمداد کرد و به‌ تبع آن می‌توان ادعا کرد که سکوی نخست المپیک بالاترین قله هر ورزشی محسوب می‌شود که دست‌یابی به آن، نبوغ، تلاش بی‌وقفه، برنامه‌ریزی و امکانات را همه باهم می‌خواهد. این امر البته در رشته‌های گروهی ارزش بالاتری پیدا می‌کند چراکه عوامل بیشتری به نسبت رشته‌های انفرادی برای دست یافتن به موفقیت دخالت دارد. تاریخ ورزش ایران کمتر شاهد حضور رشته‌های گروهی در بزرگ‌ترین کارناوال ورزشی جهان بوده است.

با این مقدمه باید بگوییم که در دو دهه گذشته سرمایه‌گذاری مناسب و برنامه‌ریزی مطلوبی در دو رشته بسکتبال و والیبال خصوصاً در رده پایه انجام شد و همین امر باعث شد تا ستارگان بی‌شماری در این دو رشته توپ و توری به ظهور برسند، که در طول این بیست سال گذشته توانستند طلسم عدم راه‌یابی به رقابت‌های باشکوه المپیک را با درخششان بشکنند و درعین‌حال طعم شیرین حضور در بالاترین سطح مسابقات را به مردم ورزش دوست ایران بچشانند.

حضور رشته‌های گروهی علاوه بر تمام محسناتی که برای جامعه ورزش به همراه دارد، تعداد کاروان اعزامی به المپیک را به حجم قابل قبولی می‌رساند تا از رژه ورزشکارانمان در افتتاحیه این رقابت‌ها حس غرور بیشتری کنیم. از نگاهی دیگر حضور در رشته‌های گروهی را شاید بتوان به‌منزله توسعه‌یافتگی و میزان شان یک ورزش در آن کشور قلمداد کرد که حالا در آستانه راه‌یابی هم‌زمان دو ورزش پرطرفدار المپیک به سر می‌بریم که رسیدن به این امر، همت مجموعه تیم والیبال تیم ملی در دیدار امروز مقابل چین را می‌طلبد.

 بعد از راه‌یابی دور از انتظار بسکتبال ایران با تلفیق همان نسل دوست‌داشتنی حدادی و نیک‌خواه بهرامی و استعدادهای جوانی که در این چند سال ظهور یافتند، حالا امروز نوبت به مردان والیبال است که یک‌بار دیگر با قهرمانی و کسب مجوز حضور در المپیک اقتدار خودشان در والیبال آسیا به اثبات برسانند. همان اقتداری که نه با شانس و اقبال بلکه با یک دورنگری مناسب شکل‌گرفته و امروز این نسل با کاپیتانی سعید معروف می‌رود برای دومین بار افتخار شرکت در المپیک را نصیب والیبال ایران کند؛ امری که انصافاً دور از دسترس نیست.

اما نکته جالب این است که گویا برای المپیکی شدن در این دو رشته باید از سد دیوار چین در خاک این کشور گذشت. امروز تیم ملی والیبال ایران در شرایطی باید برای حضور در المپیک به مصاف کشور چین برود که این دقیقاً همان راهی است که ملی پوشان بسکتبال برای راه‌یابی به این رقابت‌ها حدود 4 ماه پیش به طریقی دیگر طی کردند.

همان‌طور که می‌دانید تیم ملی بسکتبال ایران با هدایت مهران شاهین طبع در مرحله مقدماتی برابر پورتوریکو، تونس و اسپانیا باخت، اما صعود نکردن چین به جمع ۱۶ تیم برتر جهان فرصت دوباره به بسکتبال کشورمان داد و ایران از آن استفاده کرد تا در روز آخر و با برتری مقابل فیلیپین با نتیجه ۹۵ بر ۷۵ و با توجه به شکست چین در دیدارهمزمان مقابل نیجریه نتیجه ۸۶ بر ۷۳ سهمیه قاره آسیا به ایران رسید. بدین ترتیب بسکتبال ایران بعد از 12 سال المپیکی شد. امروز ورزش ایران می‌خواهد تاریخ را یک‌بار دیگر در رشته والیبال در خاک چین تکرار کند تا تیم ملی والیبالِ یکی از مدعیان ورزش دنیا از حضور در المپیک محروم شود.

این در حالی است که در همین تورنمنت و در دوره مقدماتی ما توانسته بودیم همین تیم چین را در سه ست پیاپی به‌راحتی شکست دهیم اما به‌واقع امروز داستان دیگری است که امیدواریم یک‌بار دیگر با عبور از دیوارچین المپیکی شویم که اگر این امر صورت بپذیرد، برای اولین بار است که دو تیم والیبال و بسکتبال را هم‌زمان در یک المپیک خواهیم داشت؛ آرزویی که اگر محقق شود نقطه عطفی در تاریخ ورزش ایران به شمار می‌آید.

البته پست شب گذشته سیدمحمد موسوی، یکی از ستاره های تیم ملی والیبال نشان داد که بازیکنان این تیم در آستانه بازی فینال سرنوشت ساز با چین در سوگ هموطنان از دست رفته خود در حادثه دلخراش سقوط هواپیمای اوکراینی هستند. موسوی که در کنار معروف جزو باتجربه های تیم ملی به شمار می رود، در این پست گفته بود که ساعت از ۱۲ شب به وقت چین گذشته، اما خواب به چشمانش نمی آید. حالا ملی پوشان والیبال ایران که در سوگ از دست دادن تعدادی از هموطنان خود هستند، امروز برای شاد کردن دل مردم از جان مایه می گذارند تا برد دور گروهی برابر چین را تکرار کنند.