آینده تراکتور بعد از دنیزلی (گزارش ویژه)

به گزارش "ورزش سه"، 10 دقیقه مانده به ساعت 12 روز شنبه خبر آمد که مصطفی دنیزلی و باشگاه تراکتور به پایان خط رسیده‌اند. یک خبر شوک آور برای هواداران تراکتور که شاید با وجود چهار ناکامی متوالی، انتظار شنیدنش را نداشتند. اما این تصمیمی بود که استارت آن از لحظه پایان بازی با شاهین زده شده بود. از لحظه ای که سیدرضا مهدوی در سوت خود دمید و زنوزی با ابروهای در هم رفته، با تیمی روبرو شد که صدر را از دست داده و در آخرین رتبه از میانه جدول جای دارد. پس با مدیرعامل باشگاهش تماس گرفت و ترتیب یک جلسه با آقا مصطفی در اولین روز هفته را داد؛ جلسه نه برای اولتیماتوم بلکه برای اعلام تصمیم پایان همکاری.

دنیزلی 178 روز در تراکتور ماند و روزهای پرفراز و نشیبی را با این تیم سپری کرد. سرنوشت هموطن او ارطغرل ساغلام، شاید باعث نگرانی‌اش می‌شد اما حمایت شدید هواداران، وی را دل‌گرم می‌کرد. آن‌قدر دلگرم که در اولین ملاقات با تی تی ها، قول قهرمانی بدهد و آن ها نیز برایش بخوانند: «موصطافا دنیزلی، شامپیون ات بیزی».

او 5 برد، 3 مساوی و 3 باخت در تراکتور داشت. خیلی زود به ترکیب مورد علاقه اش رسید و خیلی سریع فهمید که برای قهرمانی در لیگ ایران باید کمربند دفاعی را محکم کند. تیمش هفت بازی متوالی بدون گل خورده بود اما ناگهان طوفان به کشتی ناخدای باتجربه زد و اوضاع را «قاراشمیش» کرد. حالا شاید وقت آن رسیده که چراغ قوه را روشن کنیم و به کارنامه تراکتور ِ دنیزلی بتابانیم؛ تیمی که حالا هدایت آن برعهده احد شیخ لاری است، سرمربی‌ سابقش در راه ترکیه‌ و شاید در راه یک استراحت شاید طولانی مدت و ادامه کار در تلویزیون ت ر ت اسپور.

درباره اقامت 177 روزه مصطفی دنیزلی می‌شود نکات مختلفی را یادآور شد اما شاید بهتر است با طرح چند سوال، از 23 خرداد برسیم به 16 آذر؛ از روزی که سرمربی ترک تبار سکان هدایت تراکتور را برعهده گرفت، تا امروز که پرسش اصلی به آینده تیم تبریزی مربوط می‌شود.

* چرا کشتی مصطفی پاشا به گل نشست؟

آخرین روزهای بهار 98 بود که الکس نوری، علی دایی و حتی برانکو ایوانکوویچ به عنوان گزینه های نهایی سرمربیگری در تراکتور مطرح می‌شدند اما عصر بیست و سوم خرداد، تراکتوری ها تصویری از سرمربی سابق تیم های گالاتاسارای، بشیکتاش و فنرباغچه در دفتر زنوزی منتشر کردند تا فوتبال دوستان ایرانی «شگفت زده» شوند. دنیزلی به ایران آمد تا کار ناتمام خود را به پایان برساند و طلسم قهرمانی تراکتور را هم بشکند و البته این بار مسرور بود که دیگر خبری از مشکلات مالی نخواهد بود و می‌تواند با آزادی عمل، ستاره ها را به خدمت بگیرد.

نقل و انتقالات برای تراکتور در حالی استارت خورد که شاید خیلی ها انتظار داشتند با توجه به اتفاقات بازی با پیکان، مسعود شجاعی و اشکان دژاگه راه جدایی را طی کنند اما این اتفاق رخ نداد (البته دژاگه تا پایان اردوی ترکیه دوران نقاهت را سپری کرد). مهم ترین نکته درباره نقل و انتقالات تراکتور، بی تردید تعلل عجیب کادرفنی و مدیریت در جذب بازیکنان خارجی بود؛ به طوری که مازولا 30 تیر، ویلیام میمبلا 27 مرداد و کوین فورچونه 31 مرداد به تراکتور ملحق شدند. با این حال جذب مهره های باکیفیت، باعث رضایت هر چه بیشتر هواداران شد.

فصل برای تیم سرخپوش آذربایجان با یک تساوی خارج از خانه آغاز شد اما برد مقابل پرسپولیس و نمایش قابل قبول، تراکتوری ها را به آینده امیدوار کرد. آن ها گل گهر، سایپا و پارس جنوبی را نیز مغلوب کردند اما اوج نمایش تراکتورِ دنیزلی در ورزشگاه وطنی رقم خورد؛ جایی که با 4 گل نساجی را در هم کوبیدند و در شمال کشور «تاجگذاری» کردند. آن روز بدبین ترین هواداران گمان نمی کردند که برد پر گل برابر نساجی، آخرین پیروزی تیم دنیزلی باشد اما این اتفاق در اوج شگفتی، رقم خورد!

این که چرا کشتیِ ناخدا مصطفی به گل نشست، دلایل متعددی دارد. شاید اگر بازی با پیکان و شهرخودرو لغو نمی‌شد، اوضاع به شکل دیگری رقم می‌خورد. آمار، نشان می‌دهد که تراکتور شوتزن ترین تیم لیگ است اما نرخ تبدیل شوت به گل پایینی دارد. شاید از این نکته بتوان نتیجه گرفت که خلا یک مهاجم گلزن، تراکتور را از صدر به رده هشتم آورده است. همچنین تغییرات متوالی در ترکیب و استفاده از بازیکنان غیرتخصصی نظیر رضا اسدی در پست دفاع میانی، آشفتگی را به تیم تبریزی تزریق کرده است. فراموش نکنیم که تراکتور 7 بازی بدون گل خورده را پشت سر گذاشت اما از زمان ایجاد تغییرات، همه چیز به هم ریخت.

* مصطفی دنیزلی؛ اخراج، قطع همکاری یا جدایی؟

روز گذشته که خبر آمد مصطفی دنیزلی دیگر سرمربی تراکتور نخواهد بود، خیلی ها این خبر را با عناوینی چون «اخراج و برکناری» مخابره کردند و عده ای دیگر آن را «قطع همکاری مسالمت آمیز» نامیدند اما ساعتی بعد مصاحبه ای از دنیزلی منتشر شد که خودِ او درخواست «جدایی» داده است! به نظر می‌رسد، آن چه که به واقعیت نزدیک است را باید تلفیقی از تمام این واژه ها دانست.

نکته مهم این که هواداران تراکتور در ورزشگاه به هیچ عنوان علیه مصطفی دنیزلی شعار ندادند و همین حالا نیز اگر با آن ها صحبت کنید، خواهند گفت که حاضر بودند چند هفته دیگر نیز برای این سرمربی صبر کنند اما به هر حال به تصمیم باشگاه احترام می‌گذارند.

با این وجود، به نظر می‌رسید چشم انداز روشنی در رابطه تراکتور - دنیزلی وجود نداشت. این که یک تیم پرستاره 4 هفته متوالی از رسیدن به پیروزی ناکام بماند و سرمربی اش در نشست خبری بگوید «این موضوع مهم نیست چون قبلا با یک تیم از ششم به صدر رسیده»، نشان می‌دهد که او انگیزه ای برای شوک به تیم و تغییر روند ندارد.

* تراکتور را چه می‌شود؟

تراکتور از لیگ پانزدهم که با تونی اولیویرا استارت زد، تا همین حالا که به نیمه های لیگ نوزدهم رسیده، 8 مرد مختلف را به عنوان مرد نخست روی نیمکت داشته و حالا احد شیخ لاری، نهمین سرمربی خواهد بود که البته به زودی جای خود را به شخص دیگری خواهد داد. اما نکته مهم این است که پرشورهای آذربایجان امروز نگران تر از هر زمان دیگری تیم خود را دنبال می‌کنند.

تی تی ها اکنون برای رسیدن به هدف نهایی خود که قهرمانی است، بیش از هر چیز دیگر به «تصمیم درست، صبر و ثبات» احتیاج دارند اما نکته ای که باید به آن توجه شود این است که با توجه به مالکیت خصوصی، آن ها با خیال راحت مطالبات خود را مطرح می‌کنند و امیدوارند که باشگاه نیز کار را بهتر از گذشته جلو ببرد.

پنجره زمستانی به زودی از راه خواهد رسید و باید دید زنوزی چه خواهد کرد اما پیش از آن، به انتظار می‌نشینیم تا یک مربی جوان و آینده دار را روی نیمکت تیمی ببینیم که هوادارانش، شایسته بهترین ها هستند.

محمد همتی