مسعود شجاعی را داور اخراج کرد یا ویلموتس ؟

به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی فوتبال ایران شب گذشته در کمال تعجب دومین شکستش را در مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 قطر و جام ملت های آسیا 2023 چین تجربه کرد، تا حالا در اولین مرحله مقدماتی، خطر حذف شدن تهدیدش کند.

با جلال چراغپور کارشناس فوتبال کشور در مورد این بازی و نمایش های تیم ملی با ویلموتس و همینطور آینده مربی بلژیکی صحبت کرده ایم که در ادامه می خوانید.

بهتر است باخت به بحرین و عراق را یکپارچه ببینیم
در مورد این بازی خیلی مطلب هست. مطالب زیادی در این باره می توان نوشت. دو سه در اصلی هم دارد که برای بحث کردن می توان از طریق آنها وارد شد. با این حال بهتر است که ما باخت مقابل بحرین و عراق را در یک ظرف ببینیم؛ یعنی یک حادثه و بهتر است یکپارچه بررسی کنیم.

 
ویلموتس انتظارات رویایی از بازیکنان دارد
در وهله اول آن چیزی که باید اساس اشکال و عیب قرار بدهیم، این است که کاملا می بینیم تیم ما براساس تجربه و خطا چیده می شود و این اشتباه است. یعنی با ماجراجوهای پستی و رویایی شدن؛ یعنی انتظاراتی از بازیکنانی دارند که آن انتظارات در توان و پتانسیل آن آدم نیست، ولی سرمربی تیم ملی برآن تاکید و اصرار می کند. وقتی اشتباه می شود، سرمربی در دفعه بعدی سراغ یک تئوری جدید می رود !

قایق تیم ملی با پاروزن های قوی بی حرکت است
 وقتی ما یک بازی را از دست می دهیم، این از دست دادن بازی و باختن به این دلیل که ما متغیرهای زیادی را دستکاری کردیم و اشتباهات زیادی را مرتکب شدیم، بهره ای برای ما به همراه ندارد. در بازی بعد مجدد باز سراغ چیدمان توهمی و رویایی و استراتژی خلاف آنچه داریم، می رویم. بدون اینکه سرمربی از توان یک یک بازیکنان اطلاعی داشته باشد، چیدمانی برای بازی انتخاب می کند. این مانند این است که ما در قایق دو آدم قوی داشته باشیم، و این دو آدم یکی به چپ پارو بزند و یکی به راست و در واقع این دو آدم قوی در حال پارو زدن برخلاف هم هستند و قایق حرکتی نخواهد کرد. خب این قایق از جایش تکان نمی خورد. وضعیت تیم ما با اتفاقاتی که در دو بازی بحرین و عراق افتاد در همین وضعیت است.

ما در پروسه تجربه و خطا گیر کرده ایم
آیا الان کسی می تواند بگوید از دو بازی تجربه ویژه ای به دست آورده ایم که در آینده به این شکل بازی خواهیم کرد. اینکه سیستم یا ارنج یا آرایش پیدا کردیم. کسی می تواند این ادعا را داشته باشد؟! به طور قطع در اولین بازی تیم ملی، چهار تغییر خواهیم داشت. پس ما در پروسه تجربه و خطا گرفتار شدیم و این عامل خطرناکی برای تیم ما است و اگر ادامه پیدا کند برای ما خطرناک تر از این هم می شود.

از شروع بازی واضح بود 10 نفره هستیم
در بازی عراق اشکالات روشنی داشتیم که یک چشم غیرمصلح هم آنها را می بیند و لازم نیست من به عنوان کارشناس یا شما به عنوان خبرنگار این ها را ببینید. ما از شروع بازی داشتیم 10 نفره بازی می کردیم. از دقیقه 10 که عراق ما را تحت فشار قرار داد و ما گل خوردیم، معلوم بود یک یار کم داریم. این اتفاق که باید ترمیم می شد و نشد، اشکالات دیگر تولید کرد.

آیا نباید ویلموتس، در دقیقه 15 ، 20 کاری می کرد؟
اشکال اساسی در بازی عراق این بود که در مهم ترین قسمت زمین که راس جلو نام دارد؛ یعنی مثلثی که زاویه به طرف زمین حریف است؛ آنجایی که شجاعی بازی می کرد، شرایط درستی نداشت. آنجا که به آن راس جلو، بازیکن سایه یا بازیکن چرخنده می گویند؛ یعنی بازیکنی که باید از دو هافبک پشت توپ بگیرد و به دروازه حریف برگردد. اگر فرض کنیم شجاعی را به این دلیل گذاشته، وقتی می بیند تا دقیقه 15،20 شرایط خوبی دیده نمی شود، نباید کاری بکند؟ !

فضای پشت شجاعی شد، باتلاق کارت گیری !
از طرفی شجاعی چون باید از دو بازیکن پشتی اش فاصله می گرفت، آن فضا شد باتلاق کارت گیری و اینجا بود که همه درگیری ها آمد وسط نیمه زمین ما و بعد جلوی خط دفاعی تیم ما. از آن طرف به جز اینکه بازی به آنجا آمد، اتفاق بعدی این بود که در قوس محوطه جریمه به آنها کاشته دادیم. دلیل کاشته های زیادی که به آنها دادیم هم همین بود. پس ما یک مهره ای را نفهمیدیم باید تغییر بدیم که باعث خطا شد، توپ را به نیمه ما آورد و تیم را در معرض خطر قرار داد. آنها خطا می کردند، بدون خطر؛ ما خطا می کردیم با خطر.

اخراج شجاعی به خاطر فشار زیاد آن منطقه بود
همه این آثار زمانی کامل شد که این بازیکن به خاطر همین فشارهای زیاد، تحت فشار روحی و روانی هم قرار گرفت. اخطار گرفت، اخطار دوم و اخراج. ضمن اینکه حرکتی کرد که فکر نمی کنم آسیا از آن بگذرد. با سر می خواست داور را بزند. این تقریبا کل چیزی بود که برای ما اتفاق افتاد.

مسعود شجاعی را داور اخراج کرد یا ویلموتس؟
مسعود شجاعی را داور اخراج کرد یا سرمربی تیم؟ اگر قرار باشد کسی از روی نیمکت بازیکنان را حمایت نکند و به موقع از خطر اخراج رها نکند و خستگی را نبیند، پس چه نیمکتی است. مسعود هم بچه همین آب و خاک است و در تیم خودش هم زیاد بازی نمی کند. در بازی های قبلی هم ویلموتس به طور کامل از او استفاده نکرد. خب چقدر ماجراجویی می کنی؟ بعد که فهمیدید اشتباه کردید، چرا تغییر ندادید؟ شاید کاوه رضایی می آمد و بازی می کرد و یک پتانسیل خوب به تیم می داد و داستان میانه زمین عوض می شد. چرا این کار نشد؟

آیا سرمربی فعلی می تواند نظم را به تیم بازگرداند؟
در اینجایی که قرار گرفتیم، در این موقعیت بازی ها و جدولی، همه چیز تمام نشده است و بحرین دو امتیاز به جدول تزریق کرد. باید این موضوع را قبول کنیم. اما آیا مربی تیم ملی ما این پتانسیل را دارد که در باقی مانده بازی ها، نظم قابل قبولی به تیم بدهد. اگر می خواهیم شانس هایی که در پیش داریم از دست نرود، باید به این موضوع فکر شود. من قبلا گفته بودم که ویلموتس را مربی باهوشی نمی بینم و حالا 10 درصد به شک قبلی ام اضافه شد.

چه چیزی برای بردن داشتیم؟
از جلال چراغپور در مورد عدم دعوت از بازیکنانی نظیر عزت اللهی و جهانبخش و همینطور استفاده نکردن از بازیکنانی نظیر ترابی و قلی زاده پرسیدیم. او به این سوال اینگونه واکنش نشان داد: آنچنان اشتباهات چیدمان تیم را فلج کرده بود که اجازه نداد از خوب ها هم استفاده کنیم. وقتی طارمی و آزمون تقریبا صفر شدند، باز آن بازیکن بیست ساله پاس گل را داد. منظور این است که وقتی چیدمان اشتباه شد، استراتژی از بین رفت، وقتی استراتژی از بین رفت، تاکتیک های رسیدن به گل از دست رفتند و دیگر نتوانستیم مهاجمان را تغذیه کنیم. با این وصف، حالا بگویید چه چیزی برای بردن دارید؟

ویلموتس آنقدر باهوش نیست که از این بحران خارج شود
این آدم (مارک ویلموتس) تفاوت معناداری با یک مربی تیزهوش که بتواند از این بحران سالم خارج شود، دارد. البته آن طرف قضیه هم یک فدراسیون خاص می خواهد که مسئولیت این موضوع را در این شرایط حساس برعهده بگیرد.