تنهایی دونده استقامت؛ جان سخت بازمی‌گردد؟

به گزارش "ورزش ‌سه"، ساعت دیجیتال ورزشگاه شهر قدس بر روی دقیقه 73:28 بود که اشکان خورشیدی پس از سرنگونی مغانلو در محوطه جریمه با قاطعیت نقطه پنالتی را نشان داد. خطایی واضح که اعتراض هیچ کدام از اعضای ذوب‌آهن را به همراه نداشت اما داد یک نفر را درآورد. دادی که از سر اعتراض نبود و باید آن را به پای یک بغض بزرگ بگذاریم. علیرضا منصوریان پس از سوت داور شیشه آب معدنی در دستش را به زمین کوبید و عصبانیتش را با شوت به چمن شهر قدس خالی کرد. عکس العملی که آن را به ساکت ترین فرد ورزشگاه تبدیل و برای 10 دقیقه مداوم او را به نیمکت ذخیره‌ها تبعید کرد و خرمگاه هدایت بازیکنان را بر عهده گرفت.

لقب بدشانس ترین فرد فوتبال ایران در شب گذشته برازنده علیرضا منصوریان است. مربی‌ای که تیمش همه کار برای گلزنی، به خصوص در نیمه دوم کرد اما نشد که نشد. از برگردان مهران درخشان مهر که توسط حجت حق وردی از زیر طاق بیرون کشیده شد تا شوت هادی محمدی در داخل محوطه جریمه که با برخورد به یار خودی به گل تبدیل نشد. تیر دروازه هم با ذوب‌آهن قهر بود که ضربه مهدی پور پس از برخورد به پای تیر به اوت رفت و دو دست منصوریان را به نشانه عاجز شدن بر سرش گذاشت. این تنها گوشه‌ای از بدشانسی ذوبی‌ها بود. بگذارید به دو گل پیکان اشاره کنیم که البته با اشتباه فاحش مدافعان مهمان همراه بود. در صحنه گل اول فخرالدینی در دفع توپ اشتباه کرد و فراز امامعلی در عین غافلگیری با شوت خوبی توپ را به قعر دروازه فرستاد. در نیمه دوم هم نژاد مهدی در کورس با مغانلو عقب افتاد و خطایی انجام داد که اصفهانی‎ها را بازنده به خانه بفرستد.

منصوریان بعد از مسابقه در رختکن به بازیکنانش گفت: از همه شما راضی هستم و عالی هستید اما چه کنم که بدشانسیم. بدشانسی مثل زالو به جان ما افتاده و ول کن نیست اما غصه نخورید از این وضعیت خارج می‌شویم. سپس بازیکنان بزرگتر مخاطب سرمربی قرار گرفتند. محمدرضا خلعتبری، قاسم حدادی فر و باقر صادقی که از نتیجه به دست آمده شوکه و مغموم در رختکن نشسته بودند با صحبت سرمربی خود کمی آرام شدند. او گفت: با کمک هم و با برادری که بین شما وجود دارد، ذوب‌آهن دوباره اوج می‌گیرد.

اما در اصفهان اوضاع چندان هم آرام نیست. امروز اگرچه بازیکنان و مدیرعامل در جلسه ای با بازیکنان از حمایت خود از منصوریان گفتند اما رسول کربکندی رییس سازمان فوتبال ذوب آهن تلویحا بازی بعدی را آخرین فرصت سرمربی تیمش خواند.  

علیرضا منصوریان در نفت تهران و استقلال نیز فشار این چنینی را تجربه کرده است. این مربی در سال دوم فعالیتش در نفت، 9 بازی ابتدایی را بدون برد پشت سر گذاشت اما با اعتماد دوباره مدیران زردها در ریل موفقیت قرار گرفتند. اما در استقلال دو فصل متفاوت وجود داشت. منصوریان در سال اول بعد از فشار فراوان و عدم نتیجه گیری در ابتدا، به نایب قهرمانی رسید، اما در فصل دوم  فشار هواداران اجازه فعالیت را از او گرفت و جالب اینکه وی بعد از بازی با همین ذوب آهن تلخ ترین استعفای عمرش را نوشت.

در ذوب‌آهن نیز چنین اتفاقی رخ داده است. منصوریان وقتی از میانه راه کار را از امید نمازی تحویل گرفت، در یازده بازی پیروزی نداشت و سرانجام با شکست پدیده در مشهد درخشش خود را استارت زد. اما حالا همه چیز باز هم تکرار می‎شود، برد هشت هفته است که به منصوریان پشت کرده اما سرمربی ذوب معتقد است همانطور سال گذشته خیلی دیر از مخمصه رها شده‌اند امسال هم مسیر چیزی جز این نیست.
منصوریان اکنون به مانند دونده استقامتی است که چند دور از مدعیان عقب افتاده و مورد ریشخند دیگران قرار گرفته است. اما او دونده‌ای است که تا لحظه آخر خواهد دوید. شاید مثل این عکس عجیب ابوالفضل امان الله؛ در دل تاریکی . تنها.

علیرضا ابراهیمی