پرسپولیس و کاپیتان ۱۴۰۰؛ احمد نور

به گزارش "ورزش سه"، چند ثانیه پس از آغاز دقیقه 81 بازی، امید عالیشاه توپ را روی دروازه پیکان می‌فرستد و احمد نوراللهی با یک ضربه سر مقاومت پیکانی ها را در هم می‌شکند. پس از گل سه امتیازی، احمد نور به سمت نقطه کرنر می‌رود. همان نقطه ای که پس از گلزنی مقابل کامبوج به آن‌جا رفت و نخستین گل ملی را جشن گرفت. البته در بازی ملی، گل با یک شوت از راه دور به ثمر رسید که در میان 13 گل دیگر گم شد اما شب گذشته ضربه سر او پرسپولیس را برنده بازی و شماره هشت را به ستاره بازی تبدیل کرد.

نمایش درخشان هافبک شماره هشت

دقایقی پیش از شروع مسابقه، بازیکنان در سکوت ورزشگاه وارد شدند و دوباره احمد نوراللهی -جلودار تیم پرسپولیس- پیش از دیگر بازیکنان پای به میدان گذاشت. او اولین بار در لیگ شانزدهم بازوبند را بر بازو بست اما نخستین باری که به عنوان کاپیتان حقیقی تیم مطرح شد، دربی 91 بود. از بازی با سیاه جامگان در لیگ شانزدهم تا دیدار دربی و بازی دیشب مقابل پیکان، تفاوت زیادی در رفتار نوراللهی دیده نمی‌شود؛ همان استایل سابق با آرامش، متانت، لبخند و البته تجربه ای که با نیم دهه بازی در پرسپولیس به آن رسیده است.

پرسپولیس با دو مهاجم بازی را آغاز کرده؛ مهدی ترابی در پست تخصصی اش یعنی هافبک راست دیده می‌شود و وحید امیری هافبک چپ بازی می‌کند، ربیع خواه جانشین کمال کامیابی نیاست و احمد نوراللهی در مقابل او بازی می‌کند؛ لحظاتی به عنوان یک هافبک میانی شماره 8 و چند لحظه بعد در قامت یک هافبک هجومی یا هافبک شماره 10.

در دقیقه 3 نوراللهی نقش خود را در بازیسازی نیز ایفا می‌کند. جایی که با یک نوک پا توپ را به نادری می‌رساند تا او با سانتری دقیق زمینه ساز موقعیت گل برای علیپور شود اما مهاجم شماره 70 قدر این حرکت ترکیبی را نمی‌داند و گلزنی سرخپوشان به تاخیر می‌افتد.

بازیکنان پیکان فرصت های خوبی برای گلزنی دارند و مقابل مدافعان پرسپولیس در بعضی دقایق خالی است. دقیقه 39 یکی از مثال های بارزی است که جای خالی هافبک دفاعی پرسپولیس را نشان می‌دهد؛ جایی که سعید واسعی در فضای خالی جلوی محوطه جریمه پرسپولیس صاحب توپ می‌شود و با شوتی دقیق دروازه بیرانوند را تهدید می‌کند. خلا ربیع خواه در همین صحنه باعث شد تا نوراللهی عقب آمده و برای توپ‌گیری تلاش کند اما فاصله زیاد نسبت به بازیکن، او را ناکام می‌گذارد.

عدم اطمینان نسبت به فرآیند دفاعی باعث می‌شود تا نوراللهی در طول 90 دقیقه با تمرکز کمتری در زمین حریف وظایفش را انجام دهد. او که پس از مصدومیت کمال کامیابی نیا، چند بازی را به عنوان هافبک دفاعی انجام داد، نشان داد که در پست های هجومی درخشان تر است. مثل بازی با سپاهان که نتوانست آن طور که باید و شاید ظاهر شود.

گل به سبک کریم باقری

بازی به دقایق پایانی نزدیک شده و پرسپولیس در آستانه از دست دادن دو امتیاز حساس است. این فصل هافبک ها و مدافعان سه گل برای پرسپولیس زده‌اند؛ مهدی ترابی، وحید امیری و محمدحسین کنعانی زادگان. بنابراین طرفداران انتظار دارند تا در میان ناکامی عبدی و علیپور، گل پیروزی را یک هافبک بزند. احمد نور سابقه زدن گل های حساس مقابل الجزیره، سپاهان و... را دارد که همگی یک نقطه مشترک دارند: شوت از راه دور! اما این بار هافبک پرسپولیس راه دیگری را برای گلزنی انتخاب کرد تا خاطره دربی بزرگ تهران را زنده کند.

ثانیه هایی پس از آغاز دقیقه هشتاد و یکم، وحید امیری امید عالیشاه را در سمت چپ راه می‌اندازد. حواس پیکانی ها به عبدی و علیپور در محوطه جریمه است اما گل را بازیکنی خواهد زد که که 30 متر با دروازه امینی فاصله دارد. در لحظه ای که امیری به عالیشاه پاس می‌دهد، نوراللهی بیش از 30 متر از دروازه پیکان فاصله دارد اما استارت سریع باعث می‌شود تا در کمتر از پنج ثانیه به توپ برسد و سانتر عالیشاه را با ضربه سری تماشایی تبدیل به گل کند؛ گلی دلچسب برای هواداران پرسپولیس که سرخپوشان را به سه امتیاز حساس مسابقه می‌رساند.

این گل نمایش نوراللهی را مثبت می‌کند. او که در طول مسابقه نتوانست درخشان ظاهر شود، با این ضربه سر، برد را برای تیمش به ارمغان می‌آورد و به نامزد بهترین بازیکن زمین تبدیل و باعث می‌شود نقاط منفی نمایشش کمتر به چشم بیاید. با این حال خود نوراللهی هم نباید فراموش کند که صفر پاس کلیدی برای یک هافبک در قواره او، به هیچ عنوان قابل قبول نیست.

گلی که نوراللهی زد برای هواداران پرسپولیس یادآور گل های کریم باقری نیز هست. باقری در روزهایی که فرزاد آشوبی، پژمان نوری و... را پشت سر خود داشت، به همین شکل پیش می‌آمد و با استارت انفجاری خود را به محوطه جریمه می‌رساند و با ضربات سر دروازه حریفان را فرو می‌ریخت. حالا این گل مشابه با کریم باقری را کسی زده که در تیم ملی نیز پیراهن شماره شش او را برتن می‌کند.

نوراللهی کاپیتان آینده پرسپولیس است؟

از بالا که به نمایش پرسپولیس نگاه می‌کنیم، نوراللهی برخلاف سیدجلال حسینی و امید عالیشاه خیلی با بازیکنان صحبت نمی‌کند اما به عنوان یک فوتبالیست 25-26 ساله، نقش کاپیتانی را تاکنون به خوبی ایفا کرده است. البته که پیشکسوتان پرسپولیس و کاپیتان های اول تا سوم نیز باید نکات مختلفی را به او گوش‌زد کنند؛ مثل صحبت با داور، انتقال فرمان های سرمربی به بازیکنان و... 

به هر حال احمد نوراللهی همان ستاره ای است که می‌تواند کاپیتان آینده پرسپولیس باشد. اگر نوراللهی به اروپا نرود، رکوردهای در دسترس زیادی هستند که انتظار او را می‌کشند.

بازوبند کاپیتانی بار سنگینی را روی دوش بازیکن می‌گذارد که کار را برای او سخت می‌کند. احمد نور گل های مهمش را زمانی زده که کاپیتان نبوده است؛ استقلال، الجزیره و حالا پیکان. اما این راهی است که او باید برود و از زیر این فشار خارج شود، چون سیدجلال و ماهینی به هر حال در سال های واپسین فوتبال خود به سر می‌برند و وارث این بازوبند زرد رنگ همین فوتبالیستی است که حالا جزو محبوب ترین ستاره های باشگاه نیز محسوب می‌شود.