به ویلموتس و سبک بازی اش اعتماد کنیم

شکست برابر بحرین فارغ از سرخوردگی ناشی از تقابل های سیاسی و اجتماعی دهه های اخیر هشداری برای ویلموتس بود . سرمربی تیم ملی حالا با دو چالش اساسی در حوزه فنی و ذهنی روبرو است.

چالش فنی

 اجبار به مالکیت توپ برای سبک حملات ایران است. به همین نسبت، تیم ملی باید در هر دو فاز حمله و دفاع دور از باکس جریمه خودی و با فشردگی در نیمه زمین حریف برای پرسینگ (high pressing) و بازپس گیری (regain with counter pressing ) استقرار داشته باشد. عقب بازی کردن ایران مانند ١٥ دقیقه آخر نیمه اول و یا ١٥ دقیقه دوم نیمه دوم هم ریسک دفاعی را زیاد می‌کند و هم تیم را به دو بخش تقسیم می‌کند.

دومین بخش چالش فنی، تکمیل پلن تهاجمی است. مربع تهاجمی با دو مهاجم و دو هافبک درونگرا (محبی و طارمی) شکل می‌گیرد تا با بازی های ترکیبی به عمق دفاع حریف برسد. حال اگر حریفی مانند بحرین با مربع تدافعی و شیفت بیش از حدِ مدافعین کناری به داخل با این شکل حملات ایران مقابله کند، بخش دوم و تکمیلی پلن حمله باید آغاز شود؛ نقش مدافعین کناری در کانال آزاد کناری و ارسال با کیفیت. این بخش تکمیلی در دیدار برابر بحرین، عملکرد مناسبی نداشت و پلن تهاجمی تیم چرخه ناقصی ارائه کرد.

چالش ذهنی

 ٩٠ دقیقه برابر بحرین تصویر مناسبی از چالش های ذهنی بازیکنان ایرانی برای ویلموتس ارائه کرد.  اول عدم تمرکز در حرکت پایانی ، یا همان تصمیم سازی و اجرای حرکت آخر که منجر به از دست رفتن موقعیت های مناسب گلزنی و یا موقعیت های مناسب جهت ایجاد موقعیت گلزنی شد و دوم خارج شدن از مرز کنترل بر رفتار، شباهت عجیبی بین پرخاش های بازیکنان ایرانی به داور با اتفاقات دیدار برابر ژاپن در جام ملت‌های آسیا مشاهده شد. ویلموتس باید به این بخش همانند بخش فنی توجه کند. شاید در اروپا چالش های ذهنی بعد از پیروزی برابر کامبوج معنایی نداشته باشد ولی فرهنگ بازیکنان ایرانی متفاوت از اروپا و سایر کشورهای آسیایی است.

موضوع پایانی ، مقایسه ویلموتس و کی‌روش طی روزهای اخیر است. رسیدن به جام جهانی از هر لحاظ دارای اهمیت است ولی از لحاظ فنی، تاثیری که ویلموتس با ادامه این روند (تصمیم گیری در انتخاب بازیکن ، سبک بازی و فلسفه مربیگری) بر فوتبال ایران می‌گذارد، بسیار مثبت تر، با ارزش تر و عمیق تر از کی‌روش خواهد بود. ویلموتس میتواند فوتبال باشگاهی ایران را متحول کند؛ با تکیه بر بازی مالکانه، با وسیع کردن دایره تیم ملی و با رفتارهای حرفه ای . البته اگر به او و فلسفه کاری اش اجازه ادامه این مسیر را بدهند .

بحث در مورد تاثیرات فلسفه و سبک بازی سرمربی تیم ملی بر باشگاه های داخلی و مقایسه کی‌روش و ویلموتس را میتوان در یادداشت های بعدی مطرح نمود.

سعید الهویی