چرا ایران نمی تواند میزبان مشترک جام جهانی باشد؟

به گزارش"ورزش سه" سه سال و یک ماه دیگر بزرگترین تورنمنت فوتبالی جهان این بار در خاورمیانه و در کشور کوچک قطر برگزار خواهد شد. ماجرایی که چالش اصلی قطری ها در راه میزبانی این مسابقات از زمان درآمدن نام این تیم به عنوان میزبان جام جهانی ، مطرح شد ظرفیت های این کشور برای برگزاری بازی های 32 تیم فوتبال از سراسر جهان بود آن هم در حالی که فیفا به دنبال افزایش تعداد تیم ها بود. از همین رو فیفا در  ارزیابی و امکان سنجی شرایط میزبانی مشترک این جام جهانی با توجه به افزایش تیم ها از 32 به 48 تیم در دوره های آینده موضوع میزبانی مشترک قطری ها را نیز بررسی کرد.

احتمال میزبانی مشترک ایران؛ صفر

در هفته گذشته آخرین بازدیدها از امکانات و ورزشگاه های کشور قطر پیش از سفر مسئولان فیفا به این کشور انجام شد. مسایلی چون استادیوم ها ، اماکن تمرین و اقامت این کشور انجام شد و به نظر می رسد که قطر دارد آماده می شود تا آخرین جام جهانی 32 تیمی را البته به تنهایی برگزار کند.

فیفا در آوریل سال 2018 متنی 80 صفحه ای را با عنوان امکان سنجی تغییر و افزایش تیم ها از 32 به 48 تیم را انجام داد و در آن ماجرای میزبانی مشترک قطر یا به بیان بهتر کمک کشور دیگری به قطر برای برگزاری مسابقات را بررسی کرد.

5.2  چالش های کلیدی

قسمت دوم بخش 5 این متن امکان سنجی با سرفصل "امکان سنجی؛ گزینه های کاهش و چالش های کلیدی" این است: "پتانسیل میزبان مشترک". در توضیح این قسمت آمده است که برای امکان برگزاری جام جهانی 2022 با 48 تیم نیاز به امکانات و پتانسیل ویژه و اضافی است که به طور خاص شامل: ورزشگاه، امکانات تیم ها، محل اقامت، فرودگاه ها و شبکه های حمل و نقل، امکانات برای هواداران است. همچنین این موارد باید بتوانند شرایط مورد نظر فیفا را احراز کرده و در مدت زمان مورد نظر آماده شوند.

در این قسمت همچنین آمده: از آنجایی که امکانات کشور قطر برای برگزاری بازی ها با 32 تیم درنظر گرفته شده است برای برگزاری بازی ها با 48 تیم این کشور نیازمند یک میزبانی مشترک است. البته انتخاب میزبان مشترک به شرایط زیادی از جمله رضایت کشور میزبان برگزاری جام جهانی دارد. علیرغم این ها برای مطالعه اهداف این امکان سنجی فیفا پارامترهای مختلف دیگری را نیز مدنظر دارد. این پارامترها شامل مواردی چون نزدیک بودن کشور به میزبان که فیفا محدوده ای را انتخاب کرده است، کشوری که نامزد میزبانی مشترک می شود نباید با مسایلی چون درگیری و جنگ مسلحانه و مشمول مجازات های بین المللی باشد. کشوری که برای میزبانی مشترک گزینه می شود نباید دچار تحریم های اقتصادی و سیاسی باشد. همچنین زیرساخت های عملیاتی مهم ورزشی و غیرورزشی از جمله استادیوم، امکانات تیمی، اسکان، فرودگاه ها ، شبکه حمل و نقل و...نیز باید در آن کشور مورد تایید فیفا باشد.

اما موضوع مهم اینجا است که در ادامه این قسمت آمده است: فیفا با استفاده از این پارامترها لیست کوتاهی از کشورهایی که شرایط میزبانی مشترک با قطر دارند را تهیه کرده است که شامل 5 کشور: عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین، کویت و عمان هستند.

5.3 ملاحظات ژئوپلتیکی

در بخش 5 و قسمت سوم این بخش به روابط سیاسی قطر با کشورهایی که از سوی فیفا شرایط میزبانی مشترک را دارند مورد بررسی قرار گرفته است. در ژوئن سال 2017 کشورهای مصر، عربستان سعودی، بحرین و امارات روابط دیپلماتیکشان با قطر را قطع کرد و دچار چالش های جدی سیاسی شدند. این در حالی است که در زمان تهیه این گزارش کشورهای کویت و عمان روابط دیپلماتیکشان با قطر برقرار و مثبت بوده است.

چرا ایران نمی تواند؟

موضوع اصلی این است که در امکان سنجی فیفا و یافتن 5 گزینه ای که می توانند و شرایط میزبانی مشترک را دارند به دست آمده و نامی از کشور ایران نیست. ماجرای مهم بعدی این است که بعد از کنار گذاشته شدن بحرین، امارات و عربستان از بین گزینه ها، عمان نیز انصراف داد و به نظر می رسد شاید کویت تمایلی به مشارکت نداشته باشد. از همه مهمتر اینکه جام جهانی 2022 قرار است با 32 تیم برگزار شود و براساس آخرین اظهارنظرهای فیفا این کشور پتانسیل و شرایط برگزاری مسابقات جام جهانی را به تنهایی دارد. شاید آنچه می تواند مورد توجه مسئولان ورزش و حتی دستگاه های دیگر قرار بگیرد حضور هزاران طرفدار فوتبال و توریست برای بازی های جام جهانی در منطقه است و ایران می تواند نقش بهترین گزینه را برای جذب توریست هایی که از سراسر دنیا به خلیج فارس می آیند، داشته باشد.