مشکل کارت ها حل نشود کاری از دستم برنمی آید

به گزارش ورزش سه، محمدرضا مهاجری سرمربی تیم نساجی مازندران در گفت‌وگو با رسانه این باشگاه، گفت: «در تیم‌های مختلفی چه به‌عنوان بازیکن، چه به‌عنوان دستیار و سرمربی حضور داشتم و تقریباً هر هواداری که فکرش را کنید، دیده‌ام اما واقعاً فکر نمی‌کردم که قائمشهر چنین جو فوق‌العاده‌ای داشته باشد. واقعاً مردم قائمشهر حرف ندارند، خودم را لایق این سیل از محبت‌های آنها نمی‌دانم‌.»

سرمربی نساجی مازندران همچنین گفت: «از روز اولی که قرار شد هدایت نساجی را به‌عهده بگیرم، از همه مشکلات این تیم باخبر بودم و با چشمی باز نساجی را انتخاب کردم، پس لزومی ندارد هر لحظه بخواهم بهانه‌جویی کنم و از مشکلات باشگاه بنالم اما همانطور که می‌دانید مهم‌ترین ابزار یک مربی، بازیکن است، وقتی من نتوانم از بازیکنانم به بهانه عدم صدور کارت‌شان استفاده کنم یا اینکه با تهدیدهایی از سوی فدراسیون مبنی بر جلوگیری از بازی چند بازیکن دیگر مواجه شوم، واقعاً نمی‌دانم چه باید بکنم تا شرمنده اعتماد مردم نشوم. دوست ندارم مردم عزیز مازندران را ناراحت کنم و الحمدلله مردم هم در چند روز اخیر به‌خوبی مرا درک کردند، همین سطح از شعور و فهم اجتماعی برای من یک دنیا ارزش دارد؛ ارزش‌ها در فضای فوتبال نباید همیشه ریالی باشند بلکه گاهی رفتارها و محبت‌‌های مردم یک دنیا ارزشمند است.»

او  تاکید کرد: «روز اول بنای کارم همان‌طور که به من گفتند این بود که تیمی را ببندیم تا بتوانیم نساجی را در لیگ برتر حفظ کنیم اما حقیقتاً رفتارهای خالصانه مردم، مسئولیت ما را دوچندان و سنگین کرد.» او افزود:«واقعاً فکر نمی‌کردم با یک برد نساجی این‌قدر یک شهر غرق در شادی و سرور شود؛ چنین فضایی انگیزه‌ ما را هم بیشتر می‌کند تا بتوانیم به روند موفقیت‌های‌مان ادامه دهیم. ناراحتی هم که به‌وجودآمد  فقط به‌خاطر مردم بود نه چیز دیگری، از آنجایی که همیشه در طول زندگی‌ام سعی کردم صداقت را سرلوحه کارم قرار دهم جا دارد بدون هیچ منتی به هواداران بگویم با پیشنهادات چشم‌گیری از سوی تیم‌های دیگر نیز مواجه بودم اما همانطور که گفتم موفقیت و پیروزی با نساجی و خوشحالی دل این مردم، در حال حاضر مهم‌ترین اولویتم است.»

مهاجری  در پایان گفت: «باز هم می‌گویم امیدوارم تا قبل از بازی با تراکتور طبق قول مدیرعامل و مالکان محترم، مشکل صدور کارت‌ها رفع شود، چون در غیر این‌‌صورت واقعاً کاری از دستم برنخواهد آمد.»