نامه ای به هواداران فوتبال در ایران

به گزارش "ورزش‌سه"، این دردسر بزرگ و حاد فوتبال ایران در  چند سال گذشته است که با مدد از امواج شبکه های اجتماعی از حالت کری رسما تبدیل به جنگ های خیابان های مجازی شده است و کینه بین طرفداران تیم ها در ایران را نسبت به یکدیگر تا حد بسیاری بالا برده و البته فضای عبور ما را در انواع ابزارهای اجتماعی آلوده کرده است. در عین حال به دلیل تندی و صف بندی های بی پایان رسانه ها به سختی وارد فضای طبیعی زیست خود یعنی داوری اتفاقات می شوند. چراکه هر نحوی واکنش های تندتر و آزاردهنده تر را به همراه خواهد داشت. این مساله در غیبت برخورد با هتاکی ها در فضای مجازی ریشه گرفته و در بزنگاه هایی مثل امروز نمود بیشتری پیدا می کند.

به چند موضوع اشاره می‌‎کنیم:

*بخشی از هواداران استقلال در دیدار مقابل ماشین سازی در ورزشگاه بنیان دیزل مورد ضرب و شتم برخی از هواداران شهر میزبان قرار گرفتند که البته دخالت پلیس مانع از رخ دادن برخی اتفاقات بدتر شد. با این حال تصاویری از این درگیری ها منتشر شده که جای کتمان باقی نمی گذارد.

*در مسابقه استقلال و فولاد در ورزشگاه آزادی هواداران استقلال خشمگین از قضاوت علیرضا فغانی پس از گلی که فولاد در لحظات پایانی به ثمر رساند، ابتدا به وزیر ورزش و سپس علیرضا فغانی عنایت ویژه ای کردند و ادامه اعتراضات و پرتاب سنگ از سکوها حتی باعث شکست سر پورحمیدی دروازه بان دوم آبی پوشان شد.

*از بازی پرسپولیس و تراکتور اخبار چندانی از فحاشی ها مخابره نشد اما فضای ورزشگاه با وجود همه سخت گیری ها همچنان ملهم از کینه های هواداری بود و البته وجود پرچم هایی که حداقل یکی از آنها ربطی به این بازی ندارد باعث ایجاد واکنش هایی شدید در سمت مقابل شده است.

*همچنین باید به حرکت علیرضا بیرانوند هم در بازی و هم لحظه خروج از زمین به سمت تونل اشاره کرد که باعث تحریک بیشتر هواداران و احتمالا ادامه مسائل در بازی های بعدی است. جالب اینکه بیرانوند تهدید محرومیت تعلیقی 3 جلسه ای را بالای سر خود می دیده و در این صحنه بدون تردید مسئولیت خود را نسبت به باشگاهش فراموش کرده است.

همه اینها در حالی است که بعد از اتفاقات تلخ پایان سال گذشته در تهران و اصفهان و اهواز و... کمی به بهبود اوضاع در لیگ جدید خوشبین شده بودیم. نکته مهم این است که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم مثل سایر ارکان توانایی مقابله با امواج بلند هواداری را ندارد و تلاش می کند با سیاست و احتیاط شیوه نعل و میخ و گاهی چشم بستن به کنترل اوضاع بپردازد. در حالی که اصل ماجرا در جایی دیگر در حال رقم خوردن و جهش ابعادی و شکلی است و بیم آن می رود که هرچه بیشتر فوتبال ایران را درگیر و آلوده خود کند و حتی از این سطح هم فراتر برود.

امروز هواداران پرسپولیس چشم بسته در واکنش به حرکت بیرانوند سعی به حمایت از بازیکن خود دارند و به موضوع تحریک از سوی هواداران تیم مقابل اشاره می کنند. تراکتوری ها هم عقیده دارند نسبت به بیرانوند به اندازه کافی مماشات صورت گرفته. استقلالی ها هم در این مساله با تراکتوری ها هم نظرند و درخواست محرومیت دروازه بان شماره یک تیم ملی را دارند. اما اگر از آنها درباره فحاشی به فغانی که یکی از بهترین داوران جهان است، سوال کنید سکوت می کنند... (البته همه برای نظرات خود دلیل قانع کننده ای دارند)

به نظر در جای بدی ایستاده ایم. جایی که هر رایی را می شود به چیزی نسبت داد و تشکیلاتی را پشت آن آورد و آب را گل آلود کرد و کاری کرد که لذت جمعی از فوتبال بازهم کمتر و کمتر شود. این نامه ای به هواداران فوتبال ایران است و البته به ورزشکاران، مدیران و همه کسانی که این بازی یازده به یازده را تبدیل به یکی از مهم ترین سرگرمی ها در ایران کرده اند: همه ما باید برای صیانت از فوتبال تلاش کنیم. برای ما نباید مرزی در نقد بی اخلاقی ها باشد و باید بدون توجه به وابستگی به تیم های مورد علاقه مقابل این مسائل بایستیم.

به نظر می رسد فوتبال ایران در همه سطوح امروز به مسئولیت های اجتماعی و اخلاقی بیش از آموزش های فنی و تاکتیکی نیاز داشته باشد.

بیایید فوتبال را نجات بدهیم.

پژمان راهبر