ایران- ایتالیا؛ دور زدن تحریم ها در فوتبال!

به گزارش "ورزش سه"، فارغ از این جمله کلیشه ای که زیاد شنیده ایم که ایتالیا را ایرانِ اروپا می نامند و مردمان سرزمین چکمه روحیه ای گرم و احساسی همانند ما دارند، در طول تاریخ حداقل فوتبال و شاید بر حسب اتفاق، فوتبال ایران و ایتالیا کمتر رابطه ای نزدیک داشته و آندره ا استراماچونی را باید دومین سرمربی ایتالیایی حاضر در فوتبال ایران نامید.

دیشب منابع ایتالیایی و امروز باشگاه استقلال اعلام کردند، آندره ا استراماچونی، سرمربی سابق اینتر به زودی برای در دست گرفتن هدایت استقلال در تهران حاضر خواهد شد و یکی از محبوب ترین تیم های آسیا، سرنوشت خود را به دست یک ایتالیایی خوش تیپ و پرحرارات خواهد سپرد؛ نامی که هواداران استقللال را امیدوار به رسیدن به موفقیت بعد از چند فصل متوسط کرده و تاریخ نیز موید آن است معمولا سپردن یک پروژه به سرمربی ایتالیایی، ریسک درستی بوده است.

آندره ا استراماچونی شهرت خود را مدیون یک فصل حضور روی نیمکت اینتر است؛ فصلی که فوق العاده آغاز شد و به اوج رسید اما در نهایت ترکیب مسن و ضعیف نراتزوری باعث شد دوران حضور استرا به تنها همان یک فصل ختم شود و با کسب رتبه نهم جدول سری آ، حکم برکناری او صادر شد.

رابطه ایران- ایتالیا؛ فوتبال و فراتر از فوتبال

فوتبال ایتالیا همیشه در بین فوتبالدوستان ایرانی از محبوبیت بالایی برخوردار بوده و دو دهه قبل بسیاری با دم اسبی روبرتو باجو، خوش تیپی پائولو مالدینی، استحکام کاستاکورتا، جذابیت دیمیتریو آلبرتینی و در ادامه ظهور فوق ستاره هایی چون فرانچسکو توتی، جیجی بوفون، الساندرو دل پیرو و بوبو ویری تصمیم گرفتند ذائقه خود را به تماشا و دنبال کردن فوتبال تغییر دهند.

در اوایل هزاره جدید میلادی، رابطه فوتبال ایران و ایتالیا به اوج خود رسید و در آن مقطع ابتدا در سال 1377 و در مسیر آماده سازی برای جام جهانی 1998، اردویی تدارکاتی در این کشور برگزار کرده و تیم نصفه و نیمه اینتر را با 4 گل شکست دادیم.

اما چند روز بعد یکی از سوال برانگیزترین شب های تاریخ فوتبال ایران فرا رسید و با دریافت 7 گل از آ.اس رم، زمینه و مقدمات برکناری تومیسلاو ایویچ، سرمربی فقید تیم ملی ایران در همان ایتالیا چیده شد و ما با جلال طالبی در جام جهانی 1998 حاضر شدیم.

اما این رابطه ادامه یافت و مدتی بعد باشگاه اینتر تصمیم به برپایی یک کمپ برای پرورش استعدادهای نونهال و نوجوان ایرانی گرفت و ستاره هایی چون کریم انصاری فرد نیز اولین بار در آنجا نامی برای خود دست و پا کردند.

قرار بود این همکاری گسترده تر شود و در اواسط سال 1379 به هواداران فوتبال وعده دادند جامی به نام جام تمدن ها در تاریخ 30 دی برگزار خواهد شد و احمدرضا عابدزاده در دیدار دوستانه تیم ملی ایران و ایتالیا و با حضور ستاره های بزرگ آتزوری از دنیای فوتبال خداحافظی خواهد کرد.

البه این رویای شیرین سرانجامی نداشت و در نهایت ایتالیا با تیمی محلی راهی ایران شد و خداحافظی عابدزاده نیز به دلایلی به تاخیر افتاد که البته در مقابل همان تیم محلی ایتالیا نیز در ضربات پنالتی مغلوب شدیم.

واردات و صادرات؛ رابطه ای که گسترش یافت

اما در ادامه، رابطه فوتبال ایران و ایتالیا بیشتر هم شد. در دوران تیم دوست داشتنی میروسلاو بلاژوویچ، انتقال ستاره های ایرانی به فوتبال ایتالیا ممکن شد و علی سامره، مهاجم گلزن استقلال به عنوان اولین بازیکن ایرانی به باشگاه پروجیا محلق شد.

در ادامه، مدافعی که چیرو به وی لقب پرنده آسمانی داده بود نیز راهی سری آ شد و رحمان رضایی نیز دومین بازیکن ایرانی شاغل در ایتالیا لقب گرفت.

در آن مقطع که پخش رقابت های اروپایی به تازگی به کنداکتور شبکه سه اضافه شده بود، سری آ و ستاره های بزرگش بیشتر باب میل هواداران فوتبال بود و تصاویری نوستالژیک از شب های اول هفته، آن موسیقی به یادماندنی پیش از شروع بازی ها، استادیوم های مه آلود و شلوغ ایتالیا و البته تماشای بازی ستاره های چون علی سامره و رحمان رضایی در مهم ترین لیگ وقت فوتبال جهان، خاطراتی فراموش نشدنی در روزهای ابتدایی دهه قبل شمسی در ذهن همگان حک کرد.

اگرچه علی سامره دوران نافرجامی در ایتالیا داشت، اما رحمان 7 سال در تیم هایی چون پروجیا، مسینا و لیوورنو به میدان رفت و در سال های یارگیری های من تو من و خشن مدافعان ایتالیایی، بارها عملکردی قابل ستایش در مقابل بهترین بازیکنان فوتبال جهان از خود ارائه داد.

فقط صادر نکردیم؛ وارد هم کردیم!

در آن مقطع، ایتالیا مهم ترین شریک تجاری ایران در اروپا بود و رابطه حسنه این دو کشور در نهایت منجر به ورود یک سرمربی جذاب و کاریزماتیک در سال 1381 به فوتبال ایران شد.

جیووانی می چهره ای تمام ایتالیایی داشت و انگار ترکیبی از مارچلو لیپی و چیرو فرارا بود. در دورانی که هنوز صدارت سرمربی ایرانی و نسل علی پروین در فوتبال ایران ادامه داشت، سایپا تحت هدایت این سرمربی ایتالیایی تبدیل به تیمی جذاب شد و ستاره هایی چون ابراهیم صادقی و هادی عقیلی در آن مقطع در ترکیب نارنجی پوشان ظهور کردند.

سایپا در آن فصل فوتبالی جذاب و تماشایی ارائه می داد و در نهایت با قرار گرفتن در رتبه ششم، فصل جدایی جیووانی می نیز در ایران فرا رسید و او پس از یک فصل بار سفر به مقصد خانه بست.

یک سال بعد، سایپا به قدری ضعیف کار کرد که در مسیر سقوط قرار گرفت و بازگشت جیووانی می نیز تغییری در اوضاع ایجاد نکرد تا دومین مقطع حضور این سرمربی ایتالیایی در تهران کوتاه و نافرجام باشد.

در تابستان سال 1383 نیز یک بار دیگر برای برگزاری یک دیدار دوستانه با رم راهی پایتخت ایتالیا شدیم و این بار و در شبی که توتی از هر جا دلش خواست هر چه خواست زد، شکست 3-5 در کارنامه ما ثبت شد؛ همان شبی که علی کریمی با دریبل های ویرانگر خود بارها مدافعان جالوروسی را میخکوب کرد.

اما در یک دهه اخیر رابطه فوتبال ایران و ایتالیا شاید تنها منتج به یک بار حضور تیم منتخب بازیکنان بازنشسته میلان در ایران برای برگزاری یک دیدار دوستانه با پرسپولیس شده و ورود آندره ا استراماچونی می تواند فصل تازه ای در روابط این دو کشور از منظر فوتبالی لقب گیرد.

آریا فاطمی مقدم