آنالیز فنی / پرسپولیس چگونه قهرمان لیگ شد؟

به گزارش" ورزش سه"، پرسپولیس در آخرین بازی لیگ هجدهم توانست پارس جنوبی جم را با یک گل شکست دهد تا با اقتدار و فاصله سه امتیازی نسبت به سپاهان رده دومی، در صدر جدول باقی مانده و به مقام قهرمانی برسد.

پایان ماموریت!

شاگردان برانکو آخرین بازی فصل را با آرایش ۲-۴-۴ خطی آغاز کردند. بیرانوند مرد شماره یک سرخ‌ها و خلیل‌زاده و حسینی دو مدافع میانی تیم برانکو بودند. در جناح راست شیری و در جناح چپ هم نادری قرار گرفتند. در خط میانی، کمال کامیابی‌نیا و احمد نوراللهی به‌عنوان هافبک‌های دفاعی و نعمتی و ترابی در دو جناح راست و چپ خط میانی بودند؛ در خط حمله هم برانکو از حضور بودیمیر به‌عنوان زوج علیپور سود می‌برد.

آنچه که از دیدار شب گذشته پرسپولیس مشخص بود ، برانکو و شاگردان او برای پایان دادن به ناکامی‌های چند هفته اخیرشان، به دنبال پیروزی بودند، ولی بر خلاف انتظارات این زردپوشان پارس بودند که در دقایق ابتدایی بازی هجومی‌تری ارائه دادند؛ آنها با استفاده از هر دو جناح، با سانترهای بلند موقعیت‌سازی کردند، اما در زدن ضربه نهایی ناکام بودند؛ در مقابل سرخ‌ها نیز  تلاش می‌کردند  تا کنترل بازی را در دست بگیرند؛ در ادامه، بازی به آرامی و در میانه زمین دنبال می‌شد؛ پس از دقیقه ۳۰ ، سرخ‌ها فشار خود را بر روی خط دفاعی زردپوشان بیشتر کردند و در نهایت روی یک سانتر و ضربه دقیق مهاجم کروات خود به گل رسیدند.

در نیمه دوم شاگردان برانکو برای کنترل بازی و حفظ نتیجه وارد زمین شدند و روی چند موقعیت نصف و نیمه زردپوشان، توانستند این کار را به خوبی انجام داده و  اجازه پیشروی را به شاگردان تارتار ندهند.

درخشش به موقع‌!

دقایق ابتدایی  بازی در میانه زمین دنبال می‌شد و هر دو تیم به دنبال شناخت دقیق رقیب خود بودند؛ با این حال با گذشت زمان پارس جنوبی جم به رقیب چیره شد. شاگردان تارتار از سمت چپ حملات را انجام می‌دادند و چند بار با سانتر از جناحین موقعیت‌سازی کردند، اما ضربات سر محمد نوری، میرهادی میرجوان و دیگر بازیکنان پارس جنوبی بادقت نبودند. با نزدیک شدن به دقایق میانی، بازیکنان هر دو تیم بازی را پُر شور و حرارت دنبال می‌کردند؛ در این دقایق اختیار بازی در دست میزبان بود ولی  سرخ‌ها نیز تلاش می‌کردند تا کنترل بازی را در دست بگیرند، اما این اتفاق تا دقیقه ۳۰ رخ نداد تا اینکه بازیکنان پرسپولیس در ۱۵ دقیقه انتهایی بازی کنترل بازی را در دست گرفتند و به گل رسیدند.

در دقیقه ۴۱ بر روی یک رفت و برگشت، توپ پشت محوطه جریمه به مهدی ترابی رسید و او خیلی سریع توپ را به مقابل دروازه پارس فرستاد و ماریو بودیمیر با ضربه روی پا و سرضرب، گل حساسی را برای تیمش به ثمر رساند تا نیمه نخست این دیدار با نتیجه یک بر صفر به سود سرخ‌ها خاتمه یابد.

* نیمه‌ی قهرمانی

بازی در نیمه دوم هم بیشتر در میانه زمین در جریان بود و حملات دو تیم چندان به مقصد نمی‌رسید، اما برخلاف نیمه نخست، در نیمه دوم پرسپولیس تیم برتر زمین بود و همین اتفاق موجب شد تا در دقیقه ۵۱ بازیکنان پرسپولیس یک ضربه ایستگاهی کسب کنند که با شروع سریع آن، توپ به سیامک نعمتی در محوطه جریمه رسید ولی ضربه او با برخورد به بازیکنان پارس به بیرون رفت.

در دقیقه ۵۶ نیز پرتاب اوت توسط بازیکنان پارس جنوبی با دفع از سمت مدافعان پرسپولیس همراه شد اما توپ سوم را گودرزی تصاحب کرد؛ او تلاش کرد تا با شوتی سرضرب دروازه پرسپولیس را باز کند اما ضربه‌اش از کنار دروازه و با فاصله‌ای بسیار کم راهی اوت شد.

در دقیقه ۷۰ اما علیپور موقعیت تک به تک خوبی را در مقابل خود دید که با دخالت رحمان احمدی راهی به دروازه پارس جنوبی پیدا نکرد؛ احمدی در شرایطی که بازیکنان پرسپولیس به پنالتی اعتقاد داشتند، با یک کارت زرد مواجه شد و بازیکنان پرسپولیس هم در ادامه نتوانستند از موقعیت ساخته شده استفاده کنند.

در دقیقه ۷۹ هواداران پارس جنوبی جم با پرتاب بطری و سایر اشیا بازی را متوقف کردند که در نهایت با وساطت پورامینی، بازی از سر گرفته شد؛ در دقیقه ۸۳ نیز در صحنه‌ای مشابه هواداران پرسپولیس مزاحم صحنه کرنر بازیکنان پارس جنوبی شدند و این رقابت در نهایت با پیروزی یک بر صفر پرسپولیس به پایان رسید تا شاگردان برانکو با ۶۱ امتیاز سومین قهرمانی متوالی در لیگ برتر را جشن بگیرند.

برانکو مچکریم!

اتفاقی که هواداران پرسپولیس مدت‌ها منتظرش بودند، در نهایت رخ داد و سرخ‌پوشان با پیروزی بر پارس جنوبی جم برای سومین بار متوالی قهرمان لیگ برتر شدند. گرچه شاگردان برانکو با یک تساوی هم قهرمان می‌شدند، اما ریسک نکردند و با یک بازی زیبا آخرین پیروزی لیگ هجدهم خود را قهرمانی جشن گرفتند؛ اهمیت کاری که برانکو و شاگردانش انجام دادند این بود که پرسپولیس را برای نخستین بار به سه قهرمانی متوالی رساندند.

سرخ‌ها پس از آن قهرمانی دراماتیک با افشین قطبی دیگر روی خوش ندیده بودند و سال‌های سختی را پشت سر می‌گذاشتند؛ سال‌ها می‌گذشت و چندین مربی و مدیر می‌آمدند و می‌رفتند و تنها شکست و ناکامی در قهرمانی را به همراه خود داشتند؛ سرخ‌ها به تهِ جدول لیگ چسبیده بودند و هیچ امیدی نداشتند تا اینکه برانکو آمد و بارقه‌های امید را برای بازگشت به اوج در دل هواداران پرسپولیس زنده کرد، تا این اوج‌گیری ۳ سال ادامه داشته باشد و به ۳ قهرمانی پیاپی ختم شود.

کمتر کسی فکرش را می‌کرد که سرخ‌ها با تمام محدودیت و پنجره‌ای بسته ، تا فینال آسیا پیش رفته، به نیمه‌نهایی جام حذفی رسیده، دربی را برده و در نهایت قهرمان لیگ برتر شوند؛  برای کسب این عناوین حداقل یک دهه زمان لازم بود ولی پرسپولیس و برانکو امسال نشان دادند که استاد کارهای نشدنی و غیرممکن هستند و حتی شکست در فینال لیگ قهرمانان آسیا و از دست دادن ستاره‌ها هم نمی‌تواند مانع رسیدن آنها به اهدافشان شود.

آرتین چراغی