شکودران؛ کیسه بوکسی برای شکست‌های آرسنال

به گزارش ورزش سه ، پس از اشتباه شگفت آور موستافی در بازی مقابل کریستال پالاس، اونای امری در جمع رسانه ها به دفاع از این بازیکن برخاست. امری معتقد بود موستافی بازیکن جوانی است و جا برای پیشرفت دارد، و برای رسیدن به آن، باید در سیستم بازی تیم از او محافظت شود.

امری، همانند ونگر و خیلی از مربیان موفق دیگر، حتی در بدیهی ترین وضعیت هم حاضر نشد بازیکن خودش را قربانی کند. واقعیت رابطه میان امری و موستافی، که تبیین کننده نقش این بازیکن در عصر تازه آرسنال هم هست، می توان بین حرف های امری در این کنفرانس ها جستجو کرد.در طول فصل، اعتماد امری به موستافی کاهش پیدا کرده است. به محض رسیدن کوشیلنی به آمادگی، امری مطلقا کاپیتان را به موستافی ترجیح داده است. به همین خاطر در محرومیت اخیر سوکراتیس، ماوروپانوس هردو بازی را استارت زد و موستافی یا در دفاع راست بازی کرد، یا در سیستم ۵ دفاعه پنهان شد. کوشیلنی ۳۳ ساله مقابل ناپولی هم نشانه های خستگیش محرز بود، با این حال امری به موستافی اعتماد نکرد و انتخابش خسته تر کردن کوشیلنی بود.

اشتباهات مستمر و کشنده موستافی، عملا تقلای او برای فرار بی درنگ از زیر فشار است. غریزه او در هر موقعیتی، پیدا کردن نزدیک ترین و کوتاهترین راه شانه خالی کردن از مسئولیت است. تکل های خوابیده، رها کردن ناگهانی توپ برای همبازی، مرتکب خطاهای مسخره شدن در محوطه های خطرناک، و نق زدن دائم به داور و دیگر بازیکنان، همگی راه های سریع او برای فرار از مسئولیت هستند. او می خواهد با این کارها هرچه زودتر خودش را از معادله حذف کند. چه این حرکات موفق باشند یا نه، همیشه منجر به بیرون رفتن موستافی از جریان بازی می شوند. مثل این می ماند که در یک اداره، یک کارمند دائما مرخصی استعلاجی بگیرد.

اشتباه موستافی مقابل پالاس، با بقیه مواقع یک تفاوت بزرگ داشت: هواداران داخل ورزشگاه علیه این بازیکن متحد شدند. همه ما از بیزاری جامعه آنلاین توپچی ها از موستافی آگاهیم، ولی به ندرت می شد این رویه را در استادیوم و روی سکوها مشاهده کرد. مقابل پالاس اما جمعیت قابل ملاحظه ای موستافی را هو کردند. این وضعیت نگران کننده است.

دفاع آرسنال در این روزها توسط یک بازیکن ۳۳ ساله مدیریت می شود که یک سال پیش آشیل پاره کرد و دو فصل با آشیل مصدوم و به زور آمپول به میدان می رفت. نمی توان متصور بود که موستافی فصل آینده در آرسنال باشد، اما تا پایان این فصل قطعا به او نیاز خواهد بود.

موستافی حالا دیگر یک سیب گندیده به حساب می آید. فروش او به نصف مبلغ پرداختی (۳۵ میلیون پوند) رویاپردازانه است. ابتدای حضورش به نظر می رسید او با توپ راحت باشد و پاس های شکافنده ای را به خط حمله بفرستد، ولی بازی امروزش این را دیگر ندارد. آرسنال محتاج پول برای فعالیت در نقل و انتقالات است و فروش موستافی یکی از ایده آل ترین راه های تولید این پول است. دو سال از قراردادش باقی مانده، تازه ۲۷ سالش شده، و قهرمان جام جهانی است. اینکه باشگاه دیگری علاقمند به او باشد دشوار نیست، اما راضی کردن آنها برای پرداخت مبلغی قابل توجه داستان دیگری است.

در سپتامبر کوشیلنی ۳۴ ساله است، ناچو ۳۳، کارل جنکینسون و لیختشتاینر هم جایی غیر از آرسنال حرفه خود را پی خواهند گرفت. جراحی دفاعی آرسنال در تابستان به قدر کافی زمان خواهد برد، بنابراین اولویت نباید مراقبت یا آب کردن این قهرمان ۲۷ ساله باشد، به خصوص که باشگاه محدودیت مالی در پرداخت دستمزد دارد.

اما عملکرد موستافی به قدری ویرانگر بوده که حالا تبدیل به یکی از اصلی ترین مسائل آرسنال در تابستان شده است. این واقعیت که بخشی از دشواری های مالی اخیر، بر اثر سرمایه گذاری نادرست و هنگفت روی بازیکنانی چون موستافی در آخرین سال های ونگر بوده نیز کمکی به هضم ماجرا نمی کند.

هر تیمی کیسه بوکس خودش را دارد. چه در فضای مجازی، چه روی سکوها. هر تراژدی نیاز به یک ضدقهرمان و دشمن دارد. تغییرات در ترکیب و مربیان آرسنال به قدری سریع رخ داده که پیدا کردن این دشمن در بین آنها هنوز اتفاق نیفتاده است. شاید درگیر شدن در توپیدن به موستافی رفتار ناسالمی باشد. شاید شکار کردن او در لحظات ابتدایی بعد از بازی وحشیانه تر از حد مجاز باشد. فعلا که او کیسه بوکس منتخب این هفته های آرسنال به شمار می رود.

محمد علی عسکری
منبع: گانرز تراست