یک شیرجه تماشایی برای سجده منصوریان!

به گزارش "ورزش سه"، تیم های ذوب آهن و تراکتورسازی در شرایطی در چارچوب هفته بیست و هفتم لیگ برتر فوتبال ایران به مصاف هم رفتند که شرایط حاکم بر دو تیم کاملا متفاوت بود. ذوب آهن با منصوریان اوج گرفته و ضمن تبدیل شدن به بهترین تیم ایرانی لیگ قهرمانان آسیا، در لیگ برتر نیز نتایج بسیار درخشانی در هفته های اخیر کسب کرده بود. این تیم برای تداوم روند خوب خود، آمده بود تا تراکتور را در اصفهان شکست دهد. در سمت مقابل اما تراکتورسازی پس از 9 بازی درخشانِ بدون باخت، در دو بازی قبلی خود شکست خورده بود. این تیم که به شدت از کورس بالای جدول عقب مانده بود، بقا در جمع مدعیان را در پیروزی خارج از خانه مقابل ذوب آهن می دید. با توجه به اینکه هر دو تیم انگیزه های متفاوتی برای پیروزی داشتند و هیچ کدام نسبت به کسب سه امتیاز بی تفاوت نبودند، انتظار یک بازی جذاب را در ورزشگاه فولادشهر داشتیم. این اتفاق نیز رخ داد و طی یک بازی بسیار زیبا و پر افت و خیز، این شاگردان منصوریان بودند که موفق شدند با دو گل از سد میهمان خود گذشته و ضمن تداوم بخشیدن به روزهای طلایی خود، سومین شکست متوالی تراکتور را در هفته های حساس پایان فصل رقم بزنند.

در ادامه، چهره های شاخص این دیدار را معرفی کرده ایم:

علیرضا منصوریان؛ روی خوش فوتبال

فوتبالی ها معتقدند که فوتبال همیشه سختی و تلخی نیست و روی خوشی هم دارد. علیرضا منصوریان، سرمربی تیم ذوب آهن که پس از قطع همکاری با استقلال دوران سختی را سپری کرد، این روزها در کسوت سرمربیگری ذوب آهن در حال گذراندن دورانی است که فوتبال روی خوش خود را به او نشان داده است. حال ذوب آهن با علیمنصور به شدت خوب است. وقتی به نمودار رتبه ذوب آهن در جدول رده بندی نگاه می کنیم، با یک شیب مثبت قابل توجه روبرو می شویم. شیبی که از رتبه سیزدهم آغاز و اینک تا رتبه هفتم صعود کرده است. این یک پیشرفت قابل توجه به حساب می آید. شاگردان منصوریان با نتایج تحسین برانگیز خود در آسیا، جور استقلال و پرسپولیس را هم می کشند و پشت بند این نتایج خوب، لیگ برتر را هم با جدیت تمام و خستگی ناپذیرتر از حد تصور پیش می برند. ذوب آهن پس از شکست هفته دهم مقابل استقلال، دیگر طعم شکست را در لیگ برتر نچشیده است. منصوریان مقابل تراکتور کار سختی داشت، چرا که حریف با توجه به دو شکست اخیر خود، چیزی برای از دست دادن نداشت. کسب پیروزی دو بر صفر که با درخشش فردی چند ستاره ذوب آهن نیز همراه بود، منصوریان را به یکی از چهره های ویژه بازی تبدیل کرد؛ چهره ویژه ای که تیمش در 9 بازی اخیر خود در لیگ برتر هیچ شکستی متحمل نشده و از 27 امتیاز ممکن، 18 امتیاز کسب کرده است. این در حالی است که ذوب آهن در کل نیم فصل اول تنها 11 امتیاز کسب کرده بود!

لیکنز؛ فشار در بالاترین حد ممکن

شروع توفانی تراکتورِ لیکنز در هفته اول نیم فصل دوم که همراه با پیروزی سه بر صفر مقابل نفت مسجد سلیمان بود، زنگ خطر را برای مدعیان به صدا در آورد. یک تساوی مقابل نساجی، سپس پیروزی مقابل استقلال و کسب نتیجه مساوی مقابل سایپا، باعث شد تا تراکتور با سرمربی جدید خود ۸ امتیاز از ۱۲ امتیاز ممکن را کسب کند. این در حالی بود که سرخ پوشان در نیم فصل اول در چنین شرایطی، موفق به کسب ۵ امتیاز شده بودند. در ادامه، سپاهان، ماشین سازی، پدیده، استقلال خوزستان و صنعت نفت ۵ تیمی بودند که در ۵ هفته متوالی مغلوب تراکتورسازی شدند. تراکتوری ها با غلبه بر این حریفان و قرار گرفتن روی دور برد به شدت هواداران خود را به وجد آوردند و با جدیت هر چه تمام تر وارد جمع مدعیان شدند. در شرایطی که تراکتوری ها دیگر به کسب برد عادت کرده و در حال رویا پردازی های شیرین بودند، دو شکست متوالی مقابل سپیدرود و پیکان همه چیز را خراب کرد. به یک باره، آسمان فوتبال آذربایجان تیره شد و لیکنز حرفی برای گفتن نداشت. انتقادات از او به اوج رسید و ستاره های تیم نیز متهم به کم کاری شدند. در چنین شرایطی، فقط یک پیروزی خارج از خانه می توانست تراکتورِ لیکنز را از این بحران خارج کند. این اتفاق رخ نداد و لیکنز و شاگردانش گرچه تلاش زیادی کردند اما بازهم شکست خوردند تا با متحمل شدن سومین شکست متوالی، فشار روی سرمربی باتجربه تراکتوری ها به بالاترین حد ممکن برسد.

بهترین دروازه بانی عمر

رشید مظاهری در آغاز لیگ هجدهم در یک سراشیبی تند قرار گرفت. سراشیبی که حتی می رفت او را از ذوب آهن دور کند. حضور منصوریان در ذوب آهن، همراه بود با درخشش دوباره مظاهری. رشید پا به پای ذوب آهنِ متحول شده منصوریان، جان گرفت و خیلی زود به دورانی بازگشت که همه از او انتظار داشتند. در بازی مقابل تراکتورسازی، مظاهری با درخشش چشمگیر خود بار دیگر این نکته را ثابت کرد که دروازه بان خوب یک نعمت است. او در شرایطی دروازه خود را بسته نگه داشت که تراکتوری ها برای گلزنی دست به هر کاری زدند. اوج کار رشید، مهار پنالتی دقایق پایانی دژاگه بود. او در حالی پنالتی هافبک ملی پوش حریف را مهار کرد که در صورت گل شدن این توپ بازی به تساوی کشیده می شد. این تنها نکته مثبت بازی مظاهری نبود. او در 15 دقیقه ابتدایی بازی و در حالی که کل تیم حریف برای باز کردن دروازه ذوب آهن بسیج شده بود، به خوبی مقابل ضربات تراکتوری ها ایستادگی کرد. رشید در همان 15 دقیقه ابتدایی بازی سه بار روی ضربات استوکس، سوگیتا و اسماعیلی فر، دروازه تیمش را نجات داد تا با مهار فشار اولیه تیم حریف، ذوب آهن به بازی برگشته و دروازه حریف را باز کند. مظاهری در کنار مهار پنالتی دژاگه، 7 سیو حیاتی در این بازی داشت تا هیچ بهانه ای برای انتخاب شدنش به عنوان بهترین بازیکن بازی وجود نداشته باشد.

مطهری؛ احیا به معنای واقعی کلمه

ارسلان مطهری پس از پشت سر گذاشتن یک فصل بسیار ناموفق، در لیگ هجدهم به تیم ذوب آهن پیوست. او در حالی پیراهن ذوب آهن را در فصل 98-97 به تن کرد که فصل گذشته با پیراهن دو تیم تراکتورسازی و پارس جنوبی جم هیچ گلی به ثمر نرسانده بود. در هفته های اخیر اما هیچ نشانی از ارسلان، فصل گذشته نیست و مطهری تبدیل به یکی از مفیدترین بازیکنان تیمش شده است. او هم خوب گل می زند و هم در طراحی و شکل گیری حملات تیمش، نقش موثری را ایفا می کند. ارسلان که در هر سه بازی آسیایی اخیر تیمش گلزنی کرده، در بازی امروز نیز عملکرد تحسین برانگیزی داشت. در شرایطی که تراکتورسازی با حملات وحشتناک خود سعی در باز کردن دروازه ذوب آهن در دقایق ابتدای را داشت، مطهری با زیرکی دردقیقه 15 بازی یک ضربه پنالتی برای تیمش به دست آورد تا با گل شدن این ضربه، ذوب آهن از زیر فشار حملات تیم حریف در آمده و برنده راهی رختکن شود. ارسلان این روزها عملکردی را از خود به نمایش می گذارد که آن را می توانیم احیا به معنای واقعی کلمه بنامیم.

اشکان دژاگه؛ لعنت به بخت بد

اشکان دژاگه و مسعود شجاعی دو بازیکنی بودند که حضورشان در تیم تراکتورسازی، توجه خیل عظیمی از فوتبال ایران را به سمت فوتبال آذربایجان معطوف کرد. این دو بازیکن تاثیر غیر قابل کتمانی در بازگشت تراکتور به جمع مدعیان پس از دو فصل ناکامی داشتند. در هفته های اخیر اما ورق به کلی برگشته و ستاره های ملی پوش تراکتور با بدشانسی های بسیاری مواجه شدند که می توانیم بخش قابل توجهی از آن را به بخت بدی ربط بدهیم که گریبان اشکان و مسعود را گرفت. هفته گذشته برای دژاگه هفته سختی بود. او در حمایت از هم تیمی خود مسعود شجاعی از کوره در رفت و حسابی حاشیه ساز شد. بدون توجه به اتفاقات آن بازی، دژاگه در قامت یک بازیکن حرفه ای، در بازی مقابل ذوب آهن با انگیزه ای مثال زدنی در زمین بازی حضور یافت. میانه میدان تراکتور به خوبی تحت فرماندهی دژاگه قرار داشت و بارها و بارها شاهد شکل گیری حملاتی بودیم که هر کدام می توانست به باز شدن دروازه ذوب آهن ختم شوند. پس از به ثمر ننشتن تمامی این حملات، یک ضربه پنالتی نجات بخش نصیب تراکتوری ها شد. زمانی که دژاگه پشت توپ ایستاد، خیال همه تراکتوری ها بابت گل شدن توپ راحت بود. اشکان با کوهی از تجربه، بازیکنی نبود که پنالتی حساس دقیقه 88 را به راحتی از دست بدهد؛ اما لعنت به بخت بد! در روزی که مظاهری به هیچ عنوان قصد گل خوردن نداشت، اشکان دژاگه هم مغلوب این دروازه بان پر انگیزه شد و پنالتی را از دست داد که با گل شدن آن، خیلی از معادلات عوض می شدند.

قاسم حدادی فر؛ تمام نشدنی...

پشت سر گذاشتن یک مصدومیت شدید و بازگشت به همان کیفیت سابق، کار هر بازیکنی نیست؛ حال اگر این اتفاق در دهه چهارم زندگی ات رخ دهد کار سخت تر هم می شود. قاسم حدادی فر اما به خوبی از پس از کار بر آمده است. هافبک 35 ساله ذوب آهن که این روزها پا به پای جوانان تیمش می دود و تلاش می کند، در بازی مقابل تراکتورسازی 90 دقیقه در زمین بازی حضور داشت و خستگی ناپذیرتر از حد تصور، میانه میدان ذوبی ها را نظم داد. داشتن یک مهره باتجربه همچون قاسم حدادی فر، نعمتی است که علیمنصور به خوبی قدر آن را می داند و حاصل اعتماد به چنین مهره ای را به خوبی می توانیم در بازی ذوب آهن ببینیم. حدادی فر در بازی مقابل تراکتورسازی یک بار دیگر نشان داد که می توان در 35 سالگی هم 90 دقیقه بازی کرد و مفید بود.