شنل شانس روی دوش آقای لیکنز

به گزارش ورزش سه، وقتی ژرژ لیکنز برای اولین بار به تبریز آمد و در فرودگاه شهید مدنی تبریز، احساسات خود نسبت به هواداران را نمایان کرد، تراکتوری ها امیدوار به ظهور یک «تونی الیویرا» جدید روی نیمکت خود شدند اما خیلی از آن ها نیز ترس تکرار روزهای سخت با توشاک را داشتند اما در همین فضای بیم و امید، لیکنز خیلی زود تیم را در دست گرفت و موفق شد با استفاده از تجربه خود، تراکتور را هدایت کند. او حالا در ۸ بازی به ۶ پیروزی دست یافته و هنوز هیچ شکستی را تجربه نکرده است.

مثل سولسشر، برعکس اوله

خیلی ها ژرژ لیکنز را با اوله گونار سولسشر مقایسه می‌کنند چرا که او نیز در میانه های فصل منچستر را در دست گرفت و توانست برای مدت طولانی بی شکست بماند، اما این دو تفاوت های جدی زیادی هم بایکدیگر دارند.

اولا سولسشر یک مربی جوان است اما لیکنز با ۶۹ سال سن هدایت تراکتور را برعهده دارد. نکته بعدی این که اوله گونار، سابقه سال ها بازی در منچستر را داشت و به همین علت، با شناخت کافی از لیگ جزیره پای به رقابت با تیم های این لیگ گذاشت اما لیکنز حتی در فوتبال آسیا هم سابقه ای نداشت و همین موضوع ارزش کارش را بیشتر می‌کند؛ هرچند که بی تردید تجربه های سه دهه حضور در فوتبال اروپا، به این مربی یاری داده است‌.

تکراری و همیشگی؛ از استایل تا نتیجه

ژرژ لیکنز حالا یکی از خوش‌تیپ‌ترین مربیان لیگ به حساب می‌آید. مرد بلند قد ۶۹ ساله که مثل خیلی از بلژیکی ها، به پوشش خود اهمیت زیادی می‌دهد و البته انتخاب لباس مناسبی هم دارد. از وقتی که او به تبریز آمده، همیشه این اور کت طوسی را بر تن داشته و با شلوار چهارخانه، در کنار زمین حاضر می‌شود.

دقیقا همان‌قدر که لباس های آقای ژرژ تکراری شده اند، نتایج او نیز به همین شکل هستند. برای او تفاوتی ندارد که سپاهان، استقلال، نفت مسجد سلیمان یا صنعت نفت آبادان حریفش باشند، او تیمش را طوری هدایت می‌کند که در پایان برنده بازی شوند؛ به نظر می‌رسد این لباس ها، لباس شانس سرمربی بلژیکی تراکتور هستند.

وابسته به ستاره ها یا وابسته به تیم؟!

خیلی ها تراکتور لیگ هجدهم را وابسته به ستاره هایی چون اشکان دژاگه، مسعود شجاعی و آنتونی استوکس می‌دانند اما در این مدت که هدایت تراکتور برعهده لیکنز بوده، قرمزهای تبریز همیشه نتایج خوبی گرفته اند و تفاوتی نداشته که ستاره ها در زمین باشند یا خیر. روز گذشته تراکتور بدون سوگیتا برنده بازی شد، مقابل استقلال خوزستان بدون شجاعی و استوکس پیروز شدند و مقابل سپاهان هم در غیاب اشکان دژاگه  به برتری رسیدند.

حالا به نظر می‌رسد پروژه ژرژ لیکنز برای تغییر جهت افکار عمومی مبنی بر این که تراکتور وابسته به ستاره‌هایش است یا یک تیم دارد، با موفقیت به سرانجام می‌رسد.

تعویض نمی‌کند؛ اعتراض هم وارد نیست!

روز گذشته در دقایق پایانی خیلی ها در ورزشگاه یادگار امام، دست خود را به نشانه تعویض تکان می‌دادند. آن ها از سرمربی تیم خود می‌خواستند که تعویض کند و این برای اولین بار بود که در ورزشگاه یادگار امام رخ می‌داد! در نشست خبری هم یک خبرنگار از لیکنز در این باره سوال پرسید که با واکنش این مربی همراه شد؛ وی گفت که سرمربی تیم اوست و خودش تصمیم می‌گیرد که کدام بازیکن چه زمانی به میدان برود.

این پاسخ که استقلال شخصیت لیکنز را نمایان کرد، کاملا درست بود. وقتی تیم نتیجه می‌گیرد، حتی بهترین کارشناس ها نیز نمی‌توانند اعتراض ها و نقدهای این چنینی داشته باشند. بی تردید لیکنز بیش از هرکس دیگری بر توانایی بازیکنانش واقف است و به خوبی می‌تواند تصمیم های این چنینی را بگیرد.

طلسم‌شکنی پس از ۲۰ سال؟ نه پس از ۵۰ سال!

آخرین قهرمانی ژرژ لیکنز به عنوان مربی به ۲۰ سال قبل بازمی‌گردد. جایی که به عنوان سرمربی بلژیک توانست جام نه چندان مهم «کیرین» را تصاحب کند. حالا او به طلسم شکنی نزدیک شده اما در صورت قهرمانی با تراکتور، یک طلسم ۵۰ ساله دیگر خواهد شکست و آن هم طلسم قهرمانی تراکتور در لیگ است.

تبریزی ها با ادامه این روند، می‌توانند در بازی مستقیم مقابل پرسپولیس، برنده شوند و به آن چه میخواهند برسند اما به شرطی که به همین شکل پا به پای پرسپولیس پیش بروند.