بازیکنان خودم گل تساوی پرسپولیس را زدند؛
جلالی:اگر تیمی از داوری ضرر کرده،ما هستیم نه پرسپولیس
سرمربی تیم نساجی معتقد است اشتباهات داوری دیدار روز گذشته مقابل پرسپولیس، بیشتر به ضرر شاگردان او بوده، تا سرخپوشان پایتخت.
به گزارش "ورزش سه"، بازی دیروز نساجی قائمشهر و پرسپولیس یکی از جذاب ترین دیدارهای هفته بیست و یکم لیگ برتر بود. این مسابقه حاشیه های خاصی هم داشت و در پایان آن، تیم مدعی پرسپولیس دو امتیاز را از دست داد تا فاصله اش با دیگر مدعیان، به حداقل برسد. مجید جلالی، سرمربی تیم نساجی که این روزها برای اکثر حریفان بزرگ و کوچک روزهای سختی رقم می زند، گفت و گویی با ورزش سه انجام داده و پیرامون نکات مختلفی صحبت کرد. حرف های جلالی را در اینجا می خوانید:
جسورانه مقابل پرسپولیس بازی کردیم
بازی سنگینی بود. در نیمه اول توانستیم بازی را طوری که می خواستیم پیش ببریم. بعد از گل هم طبیعی بود که پرسپولیس فشار بیاورد. در نیمه اول ما این فشارها را کنترل کردیم. اما در نیمه دوم وقتی که پرسپولیس بازیکنان خود را تعویض کرد، بالانس بازی به سمت آن تیم تغییر کرد. در این زمینه هم من سعی کردم در همان فضا تعویض کنم تا بتوانیم جریان مسابقه را کنترل کنیم. ولی متاسفانه از همان چیزی که به بچه ها گفته بودیم و تمرین کرده بودیم، گل خوردیم. در کل باید بگویم که بازی ما بسیار جسورانه، فداکارانه و قوی بود. از همه بازیکنان تیمم تشکر می کنم و از هواداران هم ممنونم که نزدیک 4 ساعت تیم محبوبشان را حمایت و تشویق کردند. از طرف خودم و مجموعه تیم، از تماشاگران نساجی تشکر می کنم.
اگر تیمی از داوری ضرر کرد، ما بودیم نه پرسپولیس
از زمانی که وحدت بودم، بیش از 30 بار با پرسپولیس بازی کرده ام؛ ولی شاید برای دومین بار یا سومین بار بود که حس می کردم که شرایط میزبانی مقابل این تیم داریم. خیلی کم پیش می آید که این حس را داشته باشم و دیروز واقعا یکی از معدود دفعات بود. با این حال در چنین فضایی برای اولین بار بود که دیدم فغانی به بازیکنان حریف فضا نمی داد که جو روانی را در دست بگیرند و کاملا مقتدر داوری کرد.
نکته قابل ذکر این است که من می بینم پرسپولیسی ها مدعی اند که داوری به ضررشان شده است. من از صبح 2 بار کامل بازی را با دوربینی که خودمان ضبط کرده بودیم، دیده ام. خیلی عجیب است. شاید فقط توپی که در نیمه اول به دست بازیکن ما خورده، پنالتی باشد.
اما صراحتا می گویم که 2 پنالتی مسلم ما گرفته نشد. 5 دقیقه بعد از گل ما، مهدی شیری به شکل واضحی نظری را هل می دهد. در نیمه دوم هم روی نظری پنالتی شد. یک توپ هم روی ضد حمله ما دفاع حریف با دست زد که باید اخراج می شد ولی حتی خطا هم گرفته نشد. دیگر ضرری که ما از تصمیمات داوری دیدیم، ضد حمله پشت دفاع پرسپولیس بود که دو بازیکن ما تک به تک می شدند. کمک داور این صحنه را آفساید گرفت. سجاد آشوری یک متر پشت خط نیمه بود و تک به تک شد، ولی اعلام آفساید شد. با این حال می گوییم از داوری راضی هستیم. اما از نظر اینکه حریف ما مدعی ضرر از داوری شده، من تعجب می کنم. من کامل بازی را نگاه کردم. اگر حق تیمی تضییع شده، آن تیم ما بودیم. فیلم های این 4 صحنه را ما داریم و جدا می کنیم.
این تماشاگران باید تشویق شوند
بعد از بازی هم حتی تماشاگر ما کوچکترین بی احترامی به داور و فضای بازی نکرد. انقدر که این هواداران مودب هستند. جای تعجب است که قبل از این بازی تماشاگر ما به خاطر یک بازی دیگر جریمه شده. در حالی که من در این چند هفته می بینم که این مردم واقعا الگو هستند. من ناراحت هستم از این جریمه ها. اینها باید تشویق شوند. کمیته داوران باید دقیق همه چیز را ببیند.
صدای ما به جایی نمی رسد
شاید 3 ماه پیش که ما پیکان بودیم و با پرسپولیس در آزادی بازی کردیم. وقتی یک هیچ جلو بودیم، یک خطا داور گرفت که گل شد. این صحنه اصلا خطا نبود ولی هیچکس صدایش درنیامد. صدای ما هم به جایی نمی رسد. متاسفانه کارشناسان صحنه های داوری را نمی بینند. فقط فضای روانی افکار عمومی را کارشناسی می کنند. ما دیروز انقدر خوب بودیم که حتی شایسته برد بودیم. ولی برخی با صحبت هایشان زحمت بچه های ما را از بین می برند و لوث می کنند.
بازیکنان خودم گل پرسپولیس را زدند
وقتی سروش رفیعی، بشار رسن، مهدی ترابی یا علی علیپور در یک تیم هستند، کیفیت آن تیم مشخص است. این بازیکنان در یک بازی می توانند نتیجه را کاملا عوض کنند. دیروز هم ببینید که دو بازیکن خودمان گل مساوی را رقم زدند. ترابی و رفیعی را خودم به لیگ آوردم. منت سر کسی نمیذاریم ولی توقع هم نداریم که در این شرایط به ما اهانت شود یا اینکه کار بچه های ما ضعیف دیده شود.
این استادیوم یک فاکتور ویژه دارد
وطنی یک استادیوم کم نظیر است. هواداران در این ورزشگاه با یک صداقت خاصی نساجی را تشویق می کنند که این خیلی مهم است. در اینجا هدف فقط نساجی است و مردم آن را از هر چیزی و هر کسی بیشتر دوس دارند. امیدوارم بتوانیم کاری بکنیم که مورد دلخواه این هواداران باشد و آنها خوشحال شوند.
به دنبال بهترین رتبه هستیم
طبیعتا تا جایی که بتوانیم دوست داریم به رتبه های بالاتر برسیم. ما واقعا می خواهیم این تماشاگران را هر هفته خوشحال کنیم. از اینکه مردم الان خوشحال هستند، به خودمان می بالیم. امیدواریم در پایان فصل هم مقامی در خور شان این هواداران بگیریم.
باید یاد بگیریم از گل هایمان مراقبت کنیم
ما یک تیم در حال پیشرفت هستیم و هنوز تکامل یافته نیستیم. هفته به هفته بهتر می شویم که این امیدوار کننده است؛ اما ضعف هم داریم. یکی از مهم ترین ایرادهای ما، این است که بلد نیستیم از گل مراقبت کنیم. باید این مسئله را یاد بگیریم. در عین حمله، باید بتوانیم سریع دفاع کنیم و بدانیم چطور از گل ها مراقبت کنیم. در لیگ برتر و مقابل چنین حریفانی، به این راحتی نمی شود به گل رسید. ما معمولا راه پیچیده ای را می رویم و گل های خوبی حتی در خانه حریفان می زنیم. ولی خوردن 2 گل در 5 دقیقه، یا گلی که مقابل پرسپولیس دریافت کردیم، یعنی در بخش هایی نیاز به تقویت داریم.
کورس قهرمانی فشار وحشتناکی به همه وارد کرده
یکی از دلایلی که بقیه تیم ها باید فشار روانی تحمل کنند، همین است که کورس بین 5 تیم و خیلی سنگین است. این باعث می شود بقیه تیم ها فشار روانی وحشتناکی را قبل و بعد از بازی ها تحمل کنند.
درباره قهرمان لیگ من نمی توانم نظری بدهم چون درگیر لیگ هستم و خودم تیم دارم. ولی می بینم که کیفیت بازی ها خیلی وقت ها تحت تاثیر این فضاسازی های روانی و کاذب قرار می گیرد. پرسپولیس تیم باکیفیتی است، استقلال روز به روز بهتر می شود، سپاهان کاملا می داند چه می کند، تراکتور نیز کم کم در حال تبدیل به یک تیم بزرگ و مدعی است. اگر فضا آرام تر باشد، کار این تیم ها بهتر پیش می رود. اما همه فکر می کنند باید بیرون زمین کار را جلو ببرند. این اتفاق کیفیت را تحت تاثیر می گذارد. خود این تیم ها به اندازه کافی از نظر فنی خوب هستند. پدیده هم فوتبال های خوبی بازی می کند. حرف من این است که به خاطر از دست دادن یک امتیاز، نیاز به جوسازی نیست. لیگ امسال بسیار سنگین و سخت است و سازمان لیگ هم باید نسبت به تحولات خیلی حواس جمع تر باشد. بهتر است تا انتهای فصل همه چیز منصفانه تر پیش برود.
اول برنامه و اهداف، بعد انتخاب مربی تیم ملی
به نظرم جای عجله نیست. باید برنامه های آینده را تدوین کنیم. بعد بر اساس آنها ببینیم چه نوع مربی ای می خواهیم. تا زمانی که این کار را نکنیم، هر انتخابی ممکن است اشتباه باشد. اگر این کار را انجام ندهیم، در همان مسیری می رویم که سالهاست قرار داشته ایم و راه صحیحی نبوده است.
بحث روی اینکه مربی جوان یا باتجربه، ایرانی یا خارجی و... باشد، بیهوده است. به نظرم این ها سرگرم کردن افکار عمومی است. ما آینده و پیشرفت می خواهیم. برای همین هم باید اول برنامه بریزیم، بعد اهداف را تعیین کنیم و ببینیم چند مرحله ای هستند، سپس بر اساس آن مربی را انتخاب کنیم.
تربیت مربی خوب کار سختی نیست، اما...
این بستگی به این دارد که ببینیم سیاست های کلانی در فدراسیون برای تامین نیروی انسانی وجود دارد یا نه؟ آیا ما مدیر تربیت می کنیم؟ داور پرورش می دهیم؟ بازیکن خوب یا مربی می سازیم؟ اینها همه یک پروسه است. ما برای همین است که می گویم باید برنامه داشته باشیم. پروسه مربی سازی پیچیده نیست. برنامه و بودجه می خواهد و سازمان تشکیلات. در کوتاه ترین زمان می شود صاحب بهترین مربیان باشیم. اما الان می بینیم که چنین چیزی نداریم. اگر روال همین باشد، همیشه نگران انتخاب مربی هستیم و چالش و تردید داریم. ضمن اینکه به جامعه هم متاسفانه القا کرده ایم که مربی خوب نداریم. توانایی مربیان ایرانی را دست کم گرفته ایم و به نوعی مربیان خودمان را سوزانده ایم.