خداحافظی حسن رحیمی از کشتی در 29 سالگی

به گزارش "ورزش سه"، حسن رحیمی که سابقه کسب مدال برنز المپیک 2016 و مدال طلای جهان در سال 2013 را در کارنامه دارد، بعد از یکی، 2 سال مصدومیت و دوری از تیم ملی کشتی با روی کار آمدن غلامرضا محمدی به اردوی تیم ملی بازگشت.

این قهرمان سبک وزن کشتی آزاد که هنوز 30 سالگی خود را هم جشن نگرفته، چند روز قبل از اعزام به جام دانکلوف انصراف خود را از حضور در تیم ملی اعلام کرد. این تصمیم شوکه کننده و ناگهانی در حال اعلام شد که همه تصور می کردند رحیمی برای حضور در المپیک 2020 دورخیز کرده است.

امروز اما حسن رحیمی در نهایت با انتشار متنی روی اینستاگرام خود رسما پایان دوران حضور خود در دنیای قهرمانی را اعلام کرد و در 29 سالگی برای همیشه به کار خود روی تشک پایان داد.

حسن رحیمی در این متنی که منتشر کرده، نوشته است:

مردم عزیز وشریف ایران سلام!

خداحافظی بنده حقیر از تشک کشتی به همان اندازه که برای شما «سخت وغیر قابل باور» بود، برای خودم هم خداحافظی با سال‌ها سختی و رنج بود، اما تنها چیزی که من را در مقابل این سختی‌ها توان مقابله می‌داد عشقی بود که به هموطنان «غیور»خود داشتم .تمام سعی و تلاشم را کردم که هرچند ناچیز باعث خوشحالی مردم کشورم بشوم وبرای وطنم کسب افتخار کنم.

هیچ منتی نیست؛این عشق به مردم وکشورم را وظیفه خود می دانم و بزرگترین افتخارم این است که در کنار مردم زندگی می کنم وخودم را هیچ وقت جدا از مردم «سختی کشیده »ندانستم.

فارغ از «شهرت »و «دیده شدن»،دغدغه اصلی ام کشتی بوده وهست وسعی ام بر آن بود در کنار ورزش حرفه ای صدای تمام اهالی کشتی،این ورزش «تنها»و«مظلوم» باشم وبرای من همین بس که درآینده ورزشکاران و کشتی گیران امروزی الگوی ورزشی نوجوانان وجوانان باشند وتاثیر مثبتی در زندگی وشکل گیری شخصیت آنها داشته باشند ؛نه این که بعد از پایان قهرمانی یادی از آن ها نشود وتبدیل شوند به یک مهره سوخته ...

استراتژی زندگی من برمبنای «حق» استوار است واعتقاد من این است که «حق گرفتنی» است؛اما این روزها اوضاع نه تنها ورزش ایران بلکه در ابعاد گسترده تر، کشورم را بسیار اسفناک می بینم که قلبم را به درد می آورد!
گاهی هرچقدر تلاش می کنی که صدایت را بشنوند اما شنیده نمی شوی و«کارد به استخوانت می رسد »و اینجاست که «بهترین شیوه ایستادن نایستادن است.»

قهرمان ها می آیند ومی روند،اما این «کشتی» است که باید «ماندگار» باشد وپهلوانان حقیقی خود را به رخ زمانه بکشد،تا برای دنیا پهلوانی آنان قابل تحسین باشد نه صرفاً مدال هایشان؛امید دارم که جوانان پاک وآینده ساز کشتی می توانند در کنار قهرمانی پهلوان هم باشند.

من حسن رحیمی به عنوان عضوی کوچک از خانواده بزرگ کشتی قلبم برای کشتی می تپد وخدمتگزار همیشگی کشتی در کِسوت مربی گری و... خواهم بود.می روم تا به زندگی خود سَر وسامانی بدهم.

از کسانی که حقم را ناحق کردند وزحمات چندین ساله ام را نادیده گرفتند وفقط نقش این را داشتند که از «بیرون گود فرمان لِنگِش کن »را بدهند تشکر می کنم چرا که اگر آن ها نبودند حق وعدالت هم نمودی نداشت.

از خانواده عزیزم به پاس سال ها حمایت و صبوری شان ممنونم ودست بوسشان هستم.

از مربیان عزیزم آقایان رسول خادم،اکبر دودانگه،محمد طلایی،غلام رضا محمدی،محسن کاوه، مربی سازنده ام رسول دهقان نژاد،سرهنگ جهان بزرگی وهرکس که به گونه ای باعث رشد «حرفه ای»و«شخصیتی»من شد بسیار سپاسگزارم.