تاج گذاری موسیو ژرژ دوست داشتنی

به گزارش ورزش سه، همه مربیان خارجی در ایران شانس محبوب شدن را پیدا نمیکنند اما از زمان حضور انها در باشگاه های ایرانی تعدادی نیز بوده اند که تاس محبوبیت شان شش نشسته است چهره هایی مثل رایکوف و راجرز در دهه ی پنجاه، میرسلاو بلاژویچ و برانکو ایوانکوویچ و مصطفی دنیزلی در دهه های بعدی. چهره هایی که عنصر مشترکشان حضور در تیم های بزرگ و مرکزی ایران بوده.

اگر از یک فوتبال چی تبریزی درباره مربیان محبوب تاریخ بپرسیم، همه از یک نام صحبت میکنند؛ واسیلی گوجا سرمربی سیبیلو و بلند قد رومانیایی که به عنوان یک مهندس تراکتورسازی به تبریز رفته بود و هدایت تیم تراکتور را در دست گرفت و پای یک تیم به یاد ماندنی امضا کرد. تیمی که هنوز نوستالژی هواداران قدیمی فوتبال تبریز است که در باغشمال نسل سیروس دین محمدی و کریم باقری را تشویق می‌کردند.

داستان شکل گیری «آتا تونی»

این محبوبیتی است که بعدها توسط تونی اولیویرا نیز تکرار شد. مربی پر جنب و جوش و جذاب پرتغالی که در قلب تی تی های ورزشگاه یادگار جای خاصی برای خود دست و پا کرده بود.

20 سال پس از گوجا، تونی اولیویرا به تبریز آمد و هدایت تیمی را به دست گرفت که شاید هیچ فوق ستاره ای (در حد لیگ ایران) نداشت و همچنین با مشکلات دیگری هم دست و پنجه نرم می‌کرد. پس از نایب قهرمانی در لیگ یازدهم با امیر قلعه نویی، ژنرال به تراکتوری ها قول داد در این تیم بماند و با آن ها قهرمان شود اما پس از پیشنهاد استقلال، اردوی تی تی ها را به مقصد پایتخت ترک کرد تا موجب دل‌آزردگی هوداران شود.

در اوج ناامیدی، مدیران تراکتور یک مربی پرتغالی را به تبریز بردند و امیدوار بودند تا با او موفقیت های اخیر در لیگ ایران را تداوم بخشند. تونی اولیویرا، در هفتمین دهه زندگی اش پس از مربیگری در سویا، بوردو، بنفیکا و... سرمربیگری تیمی را قبول کرد که به عنوان نایب قهرمان لیگ گذشته پای به فصل جدید می گذاشت و در نقل و انتقالات نیز خیلی موفق نبود. اما اوضاع برای «مرد سیبیلوی پرتغالی» به بهترین شکل پیش رفت.

تراکتور با او شروع خوبی داشت ولی قصه محبوبیت اولیویرا از کنار خط آغاز شد. جایی که با شور و شوق فراوان تیمش را هدایت می کرد و مثل یک هوادار با هر اشتباه بازیکنان، روی زمین می افتاد و از چهره اش نیز مشخص بود که حسابی حرص می خورد. این ها که حسابی مورد علاقه هواداران تراکتور بود، با نتایج خوب در لیگ دوازدهم، باعث شدند تا اولیویرا حسابی در دل تراکتوری ها جای بگیرد. تیم او در هفته دوازدهم استقلالِ قلعه نویی را در دیداری حیثیتی 2-0 شکست داد و سپس در فولاد شهر، سپاهان مدافع عنوان قهرمانی را 4-1 شکست داد و پرگل ترین باخت خانگی این تیم در تاریخ لیگ برتر را رقم زد.

در پایان فصل، تیم اولیویرا از عنوان نایب قهرمانی این تیم دفاع کرد و لقب «آتا تونی» را از هواداران گرفت. او دو فصل دیگر هم در تراکتور بود و یک نایب قهرمانی جنجالی هم به دست آورد اما آن هایی که تراکتورِ لیگ پانزدهم را خیلی جدی دنبال می کردند اتفاق نظر دارند که آتا تونی پس از بازی تراکتور - نفت لیگ چهاردهم دیگر هیچ وقت آن مرد پرشور قبلی نشد...

آقای ژرژ در راه آتا تونی؟

اولیویرا در اواسط لیگ پانزدهم برای همیشه تبریز را ترک کرد و جای خود را به امیر قلعه نویی داد. تراکتور که با اولیویرا یک عنوان قهرمانی جام حذفی هم کسب کرده بود، پس از او با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرد و به عبارتی هواداران پرتعداد این تیم نتوانستند با جای خالی آتا تونی کنار بیایند و در گذار از دوران اولیویرای پرتغالی شکست خوردند. مربیان پس از او نیز هیچگاه نتوانستند جای خالی اش را در هیچ زمینه ای پر کنند. این مربی محبوب پرتغالی همیشه یک آلترناتیو جدی برای مربیان تراکتور بود و همین امسال نیز در 73 سالگی نامش در محافل هواداری خیلی تکرار می شد اما حالا یک مربی بلژیکی به تبریز آمده که می خواهد جایگاه اجتماعی پدر تراکتوری ها را تصاحب کند و به محبوب ترین فرد در تبریز تبدیل شود.

او در سومین بازی اش با تراکتور موفق شد استقلال را شکست دهد و حالا دو بازی حساس با سایپا و سپاهان را پیش رو دارد که اگر بتواند در آن ها نیز موفق ظاهر شود، جای پایش را در تبریز محکم خواهد کرد. البته فارغ از نتیجه گیری، شور و شوق ژرژ لیکنز عاملی است که باعث دلگرمی هواداران تراکتور شده است.

لیکنز جنتلمن در سن ۶۹ سالگی قصد دارد به کارنامه منفی مربیگری اش درچ مد سال گذشته خاتمه دهد. او پرتلاش و با برنامه، احترام بازیکنان تیم را به دست آورده و انگیزه بسیاری برای موفقیت و قهرمانی با تراکتور در لیگ ایران دارد. کسب ۷ امتیاز از سه بازی (در حالی که جان توشاک تنها ۲ امتیاز از این سه بازی به دست آورده بود) فرش قرمزی است که پیش پای آقای ژرژ پهن شده تا او کارش را با قدرت تر ادامه دهد.

نکته مهم و شاید تنها تفاوت اولیویرا با لیکنز این است که تونی تیمی کم ستاره را تحویل گرفت و هواداران تنها انتظار داشتند که شرایط پس از دوران امیر قلعه نویی به خوبی قبل باشد اما حالا تراکتور با یک دوجین ستاره به مصاف حریفان می رود و تی تی ها از لیکنز تنها قهرمانی می خواهند. او در نشست های خبری نیز چند بار با این سوال مواجه شده و هر بار گفته که مگر تراکتور چند بار در لیگ قهرمان شده که از من انتظار قهرمانی دارند؟ اما مرد باشخصیت و بادانش بلژیکی باید بداند که تراکتوری ها این همه ستاره را به یک مربی بزرگ سپرده اند تا آن ها را قهرمان کند، حتی اگر تا حالا هیچ جام لیگ برتری نداشته باشند. در غیر این صورت بعید است محبوبیت لیکنز که چند جمله ترکی هم بلد است به تونی اولیویرا برسد.

محمد همتی