اولین روزی که قطبی خوشحال شد، ولی پرسپولیس نه!
افشین قطبی سرانجام در موقعیتی قرار گرفت که خوشحالی اش با شادی هواداران پرسپولیس در دو روی متفاوت یک سکه قرار داشت.
به گزارش ورزش سه، پیروزی فولاد برابر پرسپولیس یک اتفاق مهم در لیگ ایران بود. مدافع عنوان قهرمانی و صدرنشین لیگ برتر تا پایان هفته شانزدهم، اولین باخت فصل خود را در خانه تیمی متحمل شد که سرمربی اش یکی از مردان خاطره ساز تاریخ پرسپولیس بود.
قطبی با این برد همچنین رکورد پرسپولیس در پایان هفته هفدهم لیگ را در اختیار خود نگه داشت و به برانکو اجازه نداد که به 36 امتیازی که او در لیگ هفتم با سرخپوشان کسب کرده بود، برسد.
تا جایی که در ذهن ها هست، همیشه خوشحالی قطبی باعث شاد شدن پرسپولیسی ها بوده است. روزگاری او توانست تیم پرطرفدار پایتخت را به یک قهرمانی دراماتیک در لیگ برتر برساند و نام خود را برای همیشه در تاریخ این باشگاه ثبت کند. پس از آن هم حضور روی نیمکت تیم ملی مجددا خواسته های امپراتور با پرسپولیسی ها را در یک سو قرار داده بود. بعد از رفتن قطبی از ایران، باز هم هواداران پرسپولیس دوست داشتند مربی پیشین خود را در سایر تیم ها هم موفق ببینند.
امپراتور حدود 8 سال در کشورهای خارجی مربیگری کرد تا اینکه سرانجام تصمیم گرفت برای تجربه ای جدید، به ایران برگردد. او فولاد را برای ادامه کار حرفه ای خود انتخاب کرد و با سرخپوشان جنوب ایران استارت زد. نکته جالب این بود که حتی در اولین بازی قطبی با فولاد هم منافع او با هواداران پرسپولیس مشترک بود، چرا که پرسپولیسی ها هم دوست داشتند تراکتورسازی که یکی از مدعیان قهرمانی لیگ بود، مقابل فولاد نتیجه مناسبی نگیرد.
از بازی فولاد و تراکتور حدود دو ماه گذشت و بالاخره دیروز به اولین روزی تبدیل شد که خواسته های افشین قطبی و پرسپولیسی ها در دو جهت مخالف قرار گرفت. در پایان این بازی هم تنها یک طرف این ماجرا می توانست خوشحال باشد که در نهایت شادی سهم قطبی و تیم قرمزپوشِ جدیدش شد.
این مربی همانطور که در دومین روز حضور تازه اش در ایران در نشست خبری گفته بود می خواهد پرسپولیس را شکست دهد، این گفته ها را پس از دو ماه عملی کرد و حالا در راه تحقق بخشیدن به بقیه وعده های خود قرار دارد.
قطبی آن روز گفته بود که کل ایران را طرفدار فولاد خواهد کرد و اکنون به نظر می رسد با سرعت قابل قبولی به سمت عینیت بخشیدن به این جمله جالب خود حرکت می کند.
عکس از محمدحسن عامری و مرتضی یاقوتی