یک روز سکوت بعد از جنجال بزرگ

به گزارش" ورزش سه" این آرامش بعد از طوفان است یا آتش زیر خاکستر؟ هرچه هست، بعد از آن شب پر سرو صدا، اردوی پیکان در سکوت کامل فرو رفته است.

جدال حساس

پیکان در آخرین بازی دور رفت باید به مصاف نساجی می رفت. بازی برای هر دو تیم بسیار بااهمیت بود؛ چرا که نساجی هم مثل پیکان نیاز داشت نیم فصل اول را با برد تمام کند. بازی در حالی آغاز شد که تماشاگران نساجی با سروصدای زیاد، فضای ورزشگاه اختصاصی پیکان را در اختیار گرفته بودند. جلالی تغییرات عمده ای را در ترکیب ایجاد کرده بود. او مهدی مومنی، یکی از بازیکنان ثابتش را هم از لیست خارج کرده بود.

در جایگاه وی آی پی ورزشگاه شهدای شهرقدس، علاوه بر محمود شیعی، مدیرعامل پیکان، آرمان قاسمی ، مهران موسوی و مهدی شیری کمی آنطرف تر نشسته‌اند و بازی را تماشا می کنند. آیا آن ها دوست دارند مربی‌ای که نامشان را از لیست خارج کرده و به سکو فرستاده است، پیروز شود؟ جالب است که این بازیکنان از قدیمی ترین بازیکنان پیکان هستند و هرکدام بازوبند کاپیتانی این تیم را بسته اند؛ اما حالا مورد غضب قرار گرفته اند. آیا این یک کودتا توسط کادرفنی علیه بازیکنان قدیمی پیکان بود؟ آنچه مشخص است این است که جلالی در هفته های اخیر مشکلات زیادی با بازیکنان داشته و به نوعی فضای رختکن برایش چالش برانگیز بوده است. با این حال استرس را می توان در ساق بازیکنان پیکان دید. جلالی آرام کنار خط ایستاده است؛ آن هم در حالی که حمید مطهری خیلی کمتر کنار زمین می آید. در آن سمت، نکونام گلوله آتش و انرژی است. مثل دیه گو سیمونه دایم کنار زمین بالا و پایین می پرد. پیکان بازی را در دست دارد؛ اما مشخص است که نساجی هم مثل مربی اش، جاه طلب و زیرک و البته خطرناک است.

نیمه دوم خیلی حیاتی بود. در همان ابتدای بازی، نریمان جهان با حامد لک تک به تک شد. لک از دروازه بیرون آمد و نریمان جهان با عجله توپ را به بالای دروازه زد. شرایط سخت تر شد و جلالی دست به تعویض زد. عیسی آل کثیر ذخیره طلایی اش را به بازی فرستاد ، پیکان با بازی خوب شاهین ثاقبی و امیرحسین جدی، دفاع چپ جوانش که بسیار خوب بازی کرد، روی دروازه حریف فشار می آورد و آل کثیر دو موقعیت خیلی خوب را به کناره های دروازه کوبید. تعویض ها جواب ندادند و نساجی در تک موقعیت هایش خطرناک بود تا اینکه یک حمله با تعداد کم و یک سانتر از چپ را سجاد عاشوری با سر به گوشه دروازه شیخ ویسی پرتاب کرد. کار پیکان تمام بود. بازیکنان و حتی جلالی می دانستند که مساوی هم دردی را دوا نمی کند. دقایق پایانی بازی پیکان برابر نساجی مملو از ناامیدی پیکان از یک سو و اعتماد به برد برای نساجی بود.

سوت داور که زده شد، نکونام به سمت جلالی رفت و او را در آغوش گرفت. نه مثل دو مربی؛ بلکه مثل یک شاگرد و استاد قدیمی که حالا جبر روزگار آن ها را مقابل هم قرار داده و استاد بازی را باخته است و شرایط بدی دارد. نکونام شانه های جلالی را مثل یک بزرگتر و مثل یک معلم، در میان دست ها و شانه های پهنش گرفت و به او دلداری عمیقی داد. شاید همین کار نکونام و این برخورد انرژی استاد و شاگرد بود که جلالی را در روز تحمل ششمین شکست متوالی، با قدم هایی استوار و مصمم به کنفرانس فرستاد. او در کنفرانس، قدمی از برابر باشگاه و مدیرعامل به عقب برنداشت و از کیان مربیگری و تجربه سال هایش دفاع کرد.

مقابل در وی آی پی

‌نمی‌توان فهمید سه بازیکنی که در وی آی پی هستند، چه حس و حالی دارند. تمامشان از قدیمی های پیکان هستند و بعید است که از باخت این تیم خوشحال شوند. البته شیری خیالش راحت است که به پرسپولیس رفته است و این تیم فعلا شرایط امنی دارد؛ اما...

خبرنگاران مقابل در وی آی پی ایستادند. شیری از ناراحتی باخت، دهانش خشک شد و در محاصره خبرنگاران قرار گرفت. گفتند که او برای مصاحبه به پایین می آید؛ اما کسی قبول نکرد و عاقبت در همان پاگرد اول مقابل دوربین ها ایستاد. در محاصره موبایل ها ، دوربین ها و میکروفن ها، با اولین جمله اش همه را مطمئن کرد که شرایط با دفعات قبل فرق دارد:« از این افتضاح تر نمی شد...ما کادرفنی و بازیکنان را جریمه می کنیم...ما دویست ساعت جلسه داشتیم و آخرش هیچ...تا به حال سابقه نداشته است پیکان اینگونه باشد...ما شنبه درباره کادرفنی تصمیم می گیریم...اینطوری نمی شود...»

کنفرانس چند دقیقه بعد

کنفرانس خبری نکونام با وجود برد این تیم و حضور چهره بزرگی چون نکونام هم تحت تاثیر ماجرای پیکان و مصاحبه شیعی بود. بعد از پایان مصاحبه نکونام، زمان زیادی طول کشید تا جلالی بیاید.

برخی می گفتند حمید مطهری، دستیارش می آید و برخی دیگر می خواستند اگر مطهری آمد، جلسه را ترک کنند. اما سرانجام جلالی که قدم های مصممی را برمی‌داشت، جلوتر از بهنام مددی، مدیر رسانه ای پیکان وارد شد. آیا این متفاوت ترین حالت مجید جلالی بود؟ شاید بتوان گفت جلالی از آن دسته آدم هایی است که دیر عصبانی می شوند؛ اما سخت عصبانی می شوند... «من مصاحبه ایشان(شیعی) را دیدم...این خیلی بد است... چرا او سهم خودش را حساب نکرد؟...برای پیکان اگر سابقه نداشته است، برای ما هم نداشت...من دو بار استعفا دادم...کسی حق ندارد با من اینطوری حرف بزند...شنبه تکلیف را روشن می کنم.»

یک روز سکوت

بازیکنان پیکان در دعوای بزرگترهای تیم سکوت کرده اند و انگار شنبه همه چیز درباره پیکان و آینده نیمکت این تیم مشخص می شود. آیا معنای آنچه جلالی در کنفرانس گفت و آن حس و حالی که در پایان کنفرانس داشت، این است که او از پیکان خواهد رفت؟ آیا شیعی دست به تغییر مربی می زند؟ درست بعد از پایان کنفرانس جلالی، سکوت سنگینی در باشگاه پیکان حکمفرما شده است. بازیکنان احتمالا وسایل را جمع کرده و راهی مسافرت شده‌اند تا خودشان را از این فضا دور کنند؛ اما جلالی و شیعی شنبه جلسه ای مهم دارند. آیا پیکان و جلالی بعد از دو فصل و نیم به پایان خط رسیده اند؟ آیا پیکان با مربی جدید، نیم فصل دوم را شروع می کند؟ هنوز هیچ چیز مشخص نیست و شاید پیکان ترجیح بدهد فصل را با جلالی ادامه بدهد.