ایران ورژن 2019؛ شبیه عصر طلایی 80

به گزارش" ورزش سه" حدود چهل روز دیگر رقابت های جام ملت های آسیا در کشور امارات برگزار خواهد شد و تیم ایران مثل همیشه با هیبت یک مدعی پا به مسابقات می گذارد. کارلوس کی روش بعد از جام جهانی و در آغاز مرحله آماده سازی تیم برای جام ملت های آسیا وعده ساخت یک تیم ملی با سبک و روشی متفاوت نسبت به جام جهانی را داد و چهار بازی تدارکاتی تیم ملی بعد از جام جهانی نشان می دهد سرمربی تیم ملی برنامه های تازه ای را برای موفقیت در امارات و رسیدن به جام قهرمانی بعد از چهل و سه سال دارد.

تغییرات در بخش تهاجمی

بزرگترین مساله ای که بعد از جام جهانی درباره تیم ملی وجود داشت اینکه آیا قرار است در جام ملت ها تیم با همین روش بازی کند یا با کی روش برای حریفان آسیایی به فکر تاکتیک های تهاجمی تر است. کی روش در بازی های تدارکاتی پاسخ این سوال را داد و نشان داد که تیم ملی قصد دارد بازی متفاوتی از آنچه برابر مراکش، اسپانیا و پرتغال برگزار کرد نشان بدهد.

شاخص انصاری‌فرد

کریم انصاریفرد را می توان یک شاخص برای تشخیص عملکرد کارلوس کی روش در تیم ملی ایران باشد. او از مهاجم نوکی ظریف و سرعتی در طول این هشت سال تبدیل به بازیکنی شد که آرام آرام نقش های تازه ای در زمین پیدا کرد و در جام جهانی در پست دشوار هافبک وسط بازی کرد. یک پست تازه در تیم ملی ایران که انگار کی روش برای او تعریف کرده بود. با پایان جام جهانی و عدم کارایی این روش برای قهرمانی در جام ملت ها، پست CRM و یا همان هافبک میانی سمت راست هم دیگر وجود ندارد. کریم به همین دلیل در اولین بازی تیم ملی بعد از جام جهانی در ترکیب تیم ملی ایران در نوک خط حمله بازی کرد.

ایران 2019

تیم ملی ایران برای جام جهانی 2019 به قول گیم بازها آپدیت شده است و در ورژن جدید، تیم با روش جدیدی بازی می کند. در اولین بازی تدارکاتی تیم ملی برابر ازبکستان، کی روش خط حمله را با کریم انصاریفرد، علیرضا جهانبخش و علی قلی زاده چید و در ادامه سامان قدوس، مهدی ترابی و مهدی طارمی را به میدان فرستاد.

کی روش اما در بازی با بولیوی تیم را با روش تهاجمی تر و یا بهتر است بگوییم با بازیکنان بیشتر در خط حمله آغاز کرد. در این بازی سردارآزمون در نوک خط حمله بازی کرد و جهانبخش و طارمی دو مهاجم دیگر تیم ملی بودند. اما وحید امیری و سامان قدوس نیز دو بازیکن تهاجمی دیگر بودند که در خط هافبک به بازی گرفته شدند. در واقع کی روش در حالی که در بازی با ازبکستان تیم را با 6 بازیکن تدافعی و 4 بازیکن تهاجمی که یکی از آن ها هم اشکان دژاگه بود در ترکیب قرار داد اما در بازی با بولیوی از تعداد بازیکنان تدافعی تیم کم کرد و این بار با 5 بازیکن تدافعی و 5 بازیکن تهاجمی بازی کرد. در این بازی او امید ابراهیمی را در به تنهایی در هافبک دفاعی بازی داد در حالی که سامان قدوس و وحید امیری به نوعی هافبک های کناری اش بودند.  مهدی ترابی، علی قلی زاده و کریم انصاریفرد نیز سه بازیکن خط تهاجمی بودند که در این بازی به میدان رفتند.

کی روش که در دو بازی قبلی ابتدا تیم ملی را با روش 1-3-2-4 مقابل ازبکستان و 3-3-4 برابر بولیوی به بازی فرستاده بود در بازی با ترینیداد و توباگو از روش 1-4-1-4 استفاده کرد و مسعود شجاعی را هم در بین 5 بازیکن تهاجمی اش به بازی گرفت هرچند 4 بازیکن تهاجمی و تخصصی تیم کریم انصاریفرد، کاوه رضایی، مهدی ترابی و وحید امیری بودند. نکته جالب این بازی این بود که کریم انصاریفرد باردیگر تقریبا در همان پست هافبک میانی سمت راست و با شرح وظایف تهاجمی تر بود. علی قلی زاده تنها بازیکن تهاجمی ایران بود که توسط کی روش به عنوان بازیکن ذخیره به میدان رفت.

1-4-1-4 با 5 مهاجم

بازی با ونزوئلا را می توان یکی از تهاجمی ترین روش تیم ملی با کارلوس روش در بازی های پیش از جام ملت ها دانست. او در این بازی جلوتر از امید ابراهیمی به عنوان آخرین بازیکن فاز تدافعی 5 بازیکن مهاجم به نام های مهدی طارمی، علی قلی زاده، وحید امیری، سامان قدوس و سردار آزمون را درترکیب قرار داد. کاوه رضایی، مهدی ترابی و کریم انصاریفرد هم در ادامه به عنوان بازیکن تعویضی به زمین آمدند.

شبیه به دوران طلایی دهه 80

تیم ملی ایران از نظر تعداد مهاجم خوب و همسطح در شرایطی فوق العاده قرار دارد. حضور مهاجمانی مثل سردار آزمون، مهدی طارمی، وحید امیری، علیرضا جهانبخش، کریم انصاریفرد، سامان قدوس، کاوه رضایی، مهدی ترابی، علی قلی زاده در ترکیب تیم ملی ایران نشان از دردسر شیرین کارلوس کی روش دارد. این اتفاق در حالی رخ می دهد که تیم ملی ایران بعد از جام جهانی 2006 و پایان عصر علی دایی سال های رخوت را سپری می کرد.

تیم ملی ایران در ادوار مختلف جام ملت های آسیا شرایط متفاوتی داشته هرچند همواره یکی از قدرت های اصلی مسابقات بوده است.  در جام ملت های 1980 که در کشور کویت برگزار می شد تیم ایران 6 مهاجم با خود داشت. حسن روشن، حسین فرکی، بهتاش فریبا، ایرج دانایی فر، حمید علیدوستی و غلامرضا فتح آبادی مهاجمان تیم ملی ایران بودند و به خاطر همزمانی مسابقات با دوران جنگ تحمیلی و حملات عراق تیم ایران در این دوره عنوانی کسب نکرد. غیر از فتح آبادی و علیدوستی، چهار مهاجم دیگر بازماندگان جام جهانی 78 آرژانتین بودند و این آخرین دوران حضورشان هم در تیم ملی ایران بود.

اما آن تیمی که از نظر تعداد مهاجم همسطح و خوب شباهت زیادی به تیم ملی 2019 دارد تیم ملی ایران است که در جام ملت های 1984 سنگاپور شرکت کرد. با روی کار آمدن نسل جدید بازیکنان فوتبال تیم ملی محل حضور بهترین مهاجمان عصر خود شد. ناصر محمدخانی، عبدالعلی چنگیز، حمید علیدوستی، غلامرضا فتح آبادی و شاهرخ بیانی جمعی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال ایران هستند که در یک مقطع زمانی در تیم ملی ایران بازی می کردند و تیم ایران از نظر تهاجمی بهترین تیم قاره بود.

تیم ملی ایران می توانست در جام ملت های 1988 که در کشور قطر برگزار می شد قهرمان شود اما استعفای 14 بازیکن طراز اول تیم ملی که در بین آنها مهاجمان مطرحی مثل حمیدعلیدوستی، ناصر محمدخانی، شاهرخ بیانی و عبدالعلی چنگیز هم بودند، باعث شد تا پرویز دهداری تیم جوان را به مسابقات ببرد. در این جام ملت ها فرشاد پیوس، صمد مرفاوی، کریم باوی، مرتضی کرمانی مقدم در تیم ملی بودند و اگر بازیکنانی مثل چنگیز و محمدخانی هم بودند این تیم می توانست قهرمان شود.

با این وجود تیم ملی امروز بسیار شبیه به تیم ملی در جام ملت های 84 و سال های دهه 80 میلادی است چرا که تیم ملی ایران از آن زمان و از جام ملت های 1992 به نوعی با تک مهاجمان بازی کرده است. بعد از شکست در هیروشیما و محرومیت پیوس، علی دایی به تنهایی پرچم را به دست گرفت و در دهه 90 و تا سال 2006 تنها مهاجم فوتبال ایران بود. البته خداداد عزیزی در دهه نود و وحید هاشمیان و علی موسوی و ادموند اختر در مقاطع مختلف دیگر زوج های او بودند اما در نهایت تیم ملی با تعداد محدودی مهاجم به جام ملت ها می رفت. اما حالا و بعد از جام جهانی 2018 تیم ملی ایران بیش از هرچیز مهاجمان خوب و بازیکنان مستعد در بخش تهاجمی دارد.

عصرجدید

بازی های تدارکاتی تیم ملی نشانگر روند تغییرات تیم برای حضور در جام ملت ها است. مهدی ترابی و علی قلی زاده در این بازی ها عناصر مهم تهاجمی تیم ملی در این بازی ها بودند که یا به عنوان بازیکن ثابت و یا تعویضی به زمین آمدند اما در تمام بازی های تیم ملی نقش فعال داشتند. قلی زاده در این مسابقات نشان داد که می تواند یک مهره قابل اتکا و تاثیر گذار باشد. دوست صمیمی اش مهدی ترابی هم چنین شرایطی داشت با این تفاوت که ترابی یک گل زد، یک پنالتی گرفت و یک پنالتی اش را هم داور نگرفت. اما این مثلث ضلع سومی هم دارد و آن سامان قدوس است که در جام جهانی هم نشان داد که می تواند چه بازیکن مهمی برای تیم ملی ایران باشد. او امسال در آمیان فرانسه و در بازی های لیگ فرانسه هم نمایشی عالی داشته است و می تواند یکی از مهره های کلیدی تیم ملی در جام ملت ها باشد. کاوه رضایی هم دربازی های تدارکاتی تیم ملی در برنامه های کی روش نقش داشت و انگار او نیز مثل قلی زاده می تواند مسافر امارات شود.

حالا تیم ملی با مجموعه از مهاجمان و بازیکنان تهاجمی درجه اول می تواند جام ملت های آسیا را بعد از 43 سال به ایران بیاورد و این عنوان می تواند با ظهور یک اقای گل جدید برای فوتبال آسیا و با پیراهن تیم ملی ایران رقم بخورد.