هاشمی: دنبال مدال المپیک هستم، نه معروف شدن

به گزارش "ورزش سه"، علی هاشمی حالا به وزنه بردار باتجربه و البته پرافتخاری در ایران و جهان تبدیل شده است. این ملی پوش وزنه برداری برای دومین سال متوالی در عشق آباد به مدال طلای جهان رسید؛ اگرچه در یکضرب نقره و در دوضرب برنز گرفت. سال قبل خیلی ها طلای هاشمی را به غیبت بزرگان جهان ربط دادند؛ اما امسال هم با بازگشت تیم های محروم بازهم هاشمی در مجموع روی سکوی قهرمانی رفت.

در حالی که وزنه برداری ایران فقط ۲ سهمیه در بخش مردان در المپیک ۲۰۲۰ خواهد داشت، علی هاشمی هم می گوید هدفش کسب مدال المپیک است. او سطح رقابت های جهانی ۲۰۱۸ را بی نظیر می داند و با وجود کسب ۲ مدال طلا توقع زیادی هم از مسئولان ندارد.

در ادامه مشروح صحبت های علی هاشمی، قهرمان دسته ۱۰۲ کیلوگرم مسابقات جهانی وزنه برداری ۲۰۱۸ را با خبرنگار "ورزش سه" می خوانید.

سطح مسابقات جهانی بی نظیر بود

خدا را شکر که بازهم توانستم با دعای مردم و لطف خداوند به مدال طلای جهان برسم. امسال شلوغ ترین سال در رقابت های جهانی بود که ۷۰۰ وزنه بردار در آن شرکت کرده بودند. تا به حال این تعداد بی نظیر بوده و نشان از سطح بالای مسابقات داشت. خوشحالم که با این شرایط توانستم سربلند شوم و دست پر به کشورم برگردم.

پارسال می خواستند مدالم را بی ارزش کنند

 متاسفانه سال قبل که برای اولین بار به مدال طلای جهان رسیدم، خیلی ها گفتند علی هاشمی به خاطر محرومیت ۹ کشور مدعی توانسته به این مدال برسد و رکوردهایش پایین است. آنها می خواستند مدال مرا بی ارزش کنند؛ اما امسال ثابت کردم که هم سال قبل و هم امسال شایسته قهرمانی در جهان بودم. با رکوردهایی که سال قبل من در دسته ۱۰۵ کیلوگرم زدم، همین امسال در دسته ۱۰۹ کیلوگرم می توانستم روی سکو بروم.

برای المپیک به ۱۰۹ کیلوگرم می روم

من ترجیح دادم چون وزن پایین تری داشتم در دسته ۱۰۲ کیلوگرم شرکت کنم و اصلا وزنم به ۱۰۹ کیلوگرم نمی رسید. بعد از تغییرات در اوزان با رییس فدراسیون و کادرفنی مشورت کردم و همه به این نتیجه رسیدیم که من در دسته ۱۰۲ کیلوگرم موفق تر می شوم. خدا را شکر که این تفکر در آخر جواب هم داد. البته برای اینکه بخواهم در المپیک حضور داشته باشم، باید به وزن ۱۰۹ کیلوگرم بیایم.

در بازی‌های آسیایی داشتم بیهوش می‌شدم

بازی های آسیایی شرایط متفاوتی داشت. با رکوردهایی که در تمرینات زده بودم، حداقل باید روی سکوی دومی می رفتم. بازهم خدا را شکر که بدون مدال نماندم و با برنز برگشتم. قبلا هم گفتم که آن روز سرگیجه داشتم و بدنم از شانس بد روز مسابقه جواب نداد. با وضعیت بدنی نامناسب وقتی وزنه در دوضرب روی سینه ام می آمد، سرگیجه گرفتم و اصلا انگار می خواستم بیهوش شوم. بازهم خدا را شکر که با آن حالت و شرایط بدنی دست خالی برنگشتم.

دنبال این نیستم معروف شوم

من هدف خودم را دارم و دنبال این نیستم که اسمم مطرح شود و معروف شوم. هدف نهایی من المپیک است و برای آن تلاش می کنم. من کار خودم را طوری پیش می برم که به امید خدا انتهای آن به مدال المپیک ختم شود. همیشه یکسری منتقدین و حرف و حدیث ها وجود دارد. البته از سوی دیگر خیلی ها هم هستند که به من کمک می کنند و روحیه می دهند.