آغاز عصر امری در لندن
آرسنال؛ بیداری غول خفته با مرد اسپانیایی
حمیدرضا صدر به کالبدشکافی آرسنال در دستان اونای امری پرداخته است. تیمی که این روزها اوج گرفته و روزهای بد آغاز فصل را به دست فراموشی سپرده است.
به گزارش "ورزش سه"، شده اند سلاطین نیمه دوم. اگر نتایج نیمه اول دیدارهای لیگ را در نظر می گرفتند آرسنال در رتبه چهاردهم جدول قرار گرفته بود، بالاتر از نیوکاسل برای گل های زده. در حقیقت آرسنال هنوز در این فصل نیمه نخست را با پیروزی پشت سر نگذاشته.
چهار دیدار آخرشان در لیگ با نتیجه تساوی به پایان رسیده و در نیمه دوم به پیروزی ختم شده. اگر نتایج نیمه دوم را محاسبه می کردند آنها با 12 امتیاز تیم پنجم جدول می شوند، پایین تر از منچسترسیتی (16 امتیاز)، چلسی (16 امتیاز)، واتفورد (15 امتیاز) و لسترسیتی (14 امتیاز). سیتی تنها تیمی است در نیمه دوم بیشتر از آرسنال گل زده، 9 گل برابر 8 گل.
آرسنال در رده پنجم لیگ ایستاده، بالاتر از منچستریونایتد، آن هم پس از آغازی نومید کننده با دو شکست متوالی از منچسترسیتی و چلسی. کسب چهار برد پیاپی در لیگ برابر وستهام، کاردیف، نیوکاسل و اورتون برای اونای امری، آن هم طی هفت بازی، دستاوردی بشمار می رود. یادمان نرفته آرسن ونگر طی سی و شش ماه آخرش روی آن نیمکت فقط سه بار به پنج برد متوالی دست پیدا کرد.
پیروزی 0-2 در خانه برابر تیمی بدست آمد که جانانه جنگید: اورتون که طی یک نیمه تیم برتر بشمار می رفت. سرعت تئو ولکات دردسر ساز بود و ریچارلسون بازگشته از محرومیت در حمله ها برابر هکتور بیرین نیشدار. با این وصف آرسنال نیمه دوم تدریجا بی رحم تر شد و زهرآگین تر. آلکساندر لاکازت آن گل زیبا را زد و پیر امریک اوبامیانگ در موقعیت آفساید گل دوم را.
این که آرسنال گران ترین دروازه بان تاریخش، برند لنو، را در تابستان خرید و او را فقط در لیگ اروپا راهی میدان کرده، غریب به نظر می رسد. ولی نمایش پتر چک سی و شش ساله برابر اورتون لبالب از اعتماد به نفس و صلابت بود. او شش توپ را مهار کرد و بیش از آرون رمزی توپ را لمس کرد. مهار توپ پس از ضربه دومنیک کالورت لوین در دل سرگیجه گرفتن مدافعان آرسنال فوق العاده بود. چک در نبردی درخشید که دروازه بان تیم ملی انگلیس در سنگر دیگر ایستاده بوده: جوردن پیکفورد.
پیروزی تیم ها در نیمه دوم را برتافته از نمایش مربیان می دانند. همه آن چیزهایی که معروف شده به "نیمه مربیان". با این وصف پیروزی آرسنال بیش از این که به پرسش ها پاسخ دهد، سئوال ایجاد کرد. قابل پیش بینی بودن تیم حین در اختیار داشتن توپ، و مدافعانی که همساز نیستند، خط دفاعی را لرزان کرده. چنان که برد 0-4 برابر وورسکلا در لیگ اروپا بدل شد به پیروزی 2-4. دیدار با اورتون تنها کلین شیت توپچی ها در این فصل بود.
لوکاس توریرا سرانجام برای نخستین بار در لیگ راهی میدان شد تا جانی به خط میانی ببخشد، ولی بازیکن اروگوئه ای بلافاصله برای خطا روی کورت زوما کارت زرد گرفت. تغییر آرسنال خو گرفته به یک - دو های ونگری سخت شده و سانتر کردن های شان برای انگلیسی ها یادآور تیم های دیوید مویس شده. مثل سانترهای اوبامیانگ از جناح چپ، همان جناحی که در آن جا نیافتاده. چنان که مسعود اوزیل در جناح راست سرگردان به نظر می رسید و همسازی اش با لاکازت در آن وسط نیاز به زمان بیشتری دارد.
با این وصف، آرسنالی ها ناراضی نیستند، هستند؟ آنها پس از دو دهه بدون ونگر راهی میدان شده اند و پنج دیدار پیاپی را طی هفت بازی با پیروزی سپری کرده اند - چهار دیدار در لیگ و یک بازی در لیگ اروپا - و دو شکست آنها مقابل سیتی قهرمان لیگ بوده و برابر چلسی با آن گل نامتعارف و نتیجه 3-2. همه اینها یعنی عصر امری آغاز شده.