پنج تفاوت مهم اسپانیای انریکه با جام جهانی

به گزارش "ورزش سه"، به نقل از آاس، اسپانیا به لطف دو گل رودریگو و سائول و همچنین درخشش دخیا درون دروازه، توانست انگلیس را در ورزشگاه ویمبلی مغلوب کند تا انریکه یک برد شیرین را در اولین بازی رسمی که هدایت لاروخا را بر عهده داشت، دست یابد.

اسپانیای انریکه، تیمی کاملا متفاوت نسبت به اسپانیای جام جهانی نشان داد.

سبک متفاوت در هنگام هجوم

لاروخا روز گذشته هنگام حمله از سیستم 3-3-4 استفاده می کرد. سیستم همیشگی لوئیس انریکه. حضور رودریگو به عنوان وینگر راست و آسپاس به عنوان مهاجم نوک، تغییر مهم انریکه بود و بسیاری را شگفت زده کرد. تحرک و جا به جایی های بالای رودریگو و آسپاس به سائول و تیاگو اجازه می داد به عنوان هافبک، بیشتر در فاز تهاجمی تاثیرگذار باشند. این دیگر نکته جدید در اسپانیای انریکه بود.

اسپانیا دست از تملک توپ صرف برداشته بود و شاهد ارسال پاس های بلند عرضی و نیز عمقی بیشتری بودیم. در انتهای بازی، مالکیت توپ 54 درصدی برای لاروخا به ثبت رسید که بسیار کمتر از مالکیت اسپانیای سال های اخیر بود ولی در عوض شاهد 25 موقعیت خطرناک از طرف لاروخا بودیم. سائول در میانه زمین، مرد برتر اسپانیا بود و با دقت 85 درصدی در ارسال پاس، نقش مهمی در طرح ریزی حملات داشت.

بازگشت پرس از جلو

انریکه در بارسلونا تاکید زیادی در پرس حریف از جلوی دروازه داشت. این سیستم شب گذشته هم به سود اسپانیا شد و هم در مواقعی به ضرر. اسپانیا در بازپس گیری توپ، 49-42 برتر از انگلیس بود اما پرس از جلوی زمین در برخی مواقع با اشتباهاتی همراه بود و روی گل اول انگلیس نیز به وضوح شاهدش بودیم.  

در مجموع اما اسپانیا در حالت دفاع به تزلزل جام جهانی نبود و بوسکتس حمایت بیشتری از دیگر هافبک ها به خصوص سائول را دریافت می کرد.

ناهماهنگی مدافعان

اسپانیا به خصوص در نیمه دوم، تحت فشار زیادی قرار گرفت و شاهد ضعف های آشکار فردی بین مدافعان بودیم. سیستم لاروخا در دفاع، 1-4-1-4 بود. سیستمی سازمان یافته اما با فقدان اثرگذاری در فازهای مختلف بازی. بین ناچو و راموس در قلب خط دفاعی، درک خوبی برقرار نبود. کارواخال و آلونسو(هنگام دفاع) نیز در کناره ها شب درخشانی نداشتند. به خصوص اشتباهات فردی نزدیک بود به ضرر کل تیم تمام شود. یازده حمله خطرناک از انگلیس در نیمه دوم با خوش شانسی و نیز درخشش دخیا منجر به گل نشد.

ضربات ایستگاهی

اسپانیای انریکه در فاز حمله، برنامه خاصی برای استفاده از ضربات ایستگاهی داشت. گل دوم به همین طریق حاصل شد و برای مثال، در لحظه ارسال سانتر تیاگو که توسط رودریگو به گل تبدیل شد، شاهد حضور 5 بازیکن اسپانیا در محوطه شش قدم بودیم.

در سوی مقابل، اسپانیا هنگام دفاع نظم همیشگی را روی ضربات ایستگاهی نداشت. یک بار روی همین ضربات، دخیا ضربه راشفورد را به شکلی استثنایی مهار کرد و در یک صحنه نیز شاهد فاصله 8 متری مدافعان اسپانیا با محوطه جریمه بودیم که عجیب جلوه می کرد. بارسلونای انریکه در هنگام ضربات ایستگاهی تیمی کم نقص بود و باید منتظر اصلاحات دفاعی او برای تیم ملی در بازی های بعدی ماند.